We hadden een hotelletje geboekt in Duitsland, in het plaatsje Ludenscheid. Nog redelijk in noord Duitsland omdat we dit jaar pas zo laat weg konden.
Tegen 8uur kwamen we daar aan. In het restaurant van het hotel kozen we voor een buffet. Het was niet heel byzonder maar we hebben toch wel goed gegeten.
We hadden een grote hotelkamer met daarin nog een klein kamertje met een extra een persoonsbed. We hadden hier niet op gerekend. We hadden gedacht haar op mijn moeders kamer te laten slapen.
Maar t was wel leuk, zo´n klein apart kamertje voor Sophia. In de eerste instantie kwam ze steeds haar bed uit maar na een poosje ging ze lekker slapen en wij ook.
Volgende ochtend lekker ontbijtbuffetje en daarna weer op pad. We hadden onderweg broodjes en vlees gekocht zoals we vroeger ook altijd deden want op¨zaterdag avond zijn in Oostenrijk altijd alle winkels gesloten.
Hoewel het meeviel met de file kwamen we toch pas erg laat aan. We moesten dit jaar ook wel ver. Andere jaren waren we vlak over de grens, nu zaten we in Karinthie wat toch wel verder rijden moest.
Toen we eindelijk in ons plaatsje Rennweg am Katschberg waren aangekomen bleven we netjes de tomtom volgen naar ons huisje.. dachten we. De tomtom stuurden ons een steile berg op. Wij naar boven rijden en we waren al helemaal niet blij want in de beschrijving van ons huisje had gestaan dat het huisje aan de weg zou liggen. Deze weg de berg op waar ook wel allerlei huisjes waren had ook nog de juiste straatnaam dus t kwam niet bij ons op dat TomTom verkeerd zat en ons naar nummer 25 bracht in plaats van 15. Daar stonden we dan voor een verkeerd huis, aan een steil bergweggetje. Gelukkig was daar een jonge man thuis die ons wel wou helpen. Hij zocht op zijn Ipad waar we wezen moesten en reed toen voor ons uit en bracht ons naar ons huisje. Wat waren we blij met zijn hulp, want onze Tomtom had ons gewoon het bos, nee in dit geval de berg opgestuurd.
Om 21.00 kwamen we dus pas bij ons huisje aan. De eigenaresse was al ongerust geworden. Ze liet ons het huisje zien en hielp zelfs met het uitpakken. Nog nooit hebben we zo´n vriendelijke eigenaresse getroffen als nu.
We wilden nu lekker ons vlees gaan braden maar dat was onderweg bedorven. We hebben dat nog nooit gehad, altijd mee kunnen nemen in de auto achterin waar t altijd koel is maar deze keer heeft t toch waarschijnlijk niet goed gelegen.
We hebben dus maar brood gegeten en we hadden ook kaas en wat andere dingen.
De eigenaresse nodigde ons nog uit voor een kopje koffie en dat was heel gezellig. Daarna zijn we naar ons eigen verdieping gegaan en gaan slapen.
De volgende ochtend eerst eens lekker rustig aan gedaan. Een beetje uitgeslapen voor zover dat lukt met een peuter. Daarna wilden we boodschappen gaan doen, meestal kan dat in wintersport plaatsjes wel op zondag ochtend. Nou in het dorpje waar we nu zaten niet. We reden dus maar naar een stadje in de buurt. Via een prachtige bergweg. Het was een hele mooie bergweg en we hebben er wel van genoten maar ook in het stadje Spittal was alles gesloten. Wel was er een konditorei open en hebben we heerlijk koffie/chocolademelk/appelsap met gebak gegeten en was er een openbare speeltuin in een park waar Sophia heerlijk heeft gespeeld. Bij een benzine pomp met een winkel hebben we nog wat boodschappen kunnen doen. Broodjes, pizza's en flessen sap en limonade,dus daar komen we wel een dagje mee uit.
(achteraf zijn we trouwens de verkeerde kant op gegaan want waren we vanuit ons dorp de andere kant opgereden was er wel een dorpje met winkels die open waren)
Toen nog liftkaarten kopen en toen weer terug naar t huisje, waar we lekker hebben gezeten, lezen, spelen, tv kijken enz.
Volgende dag begon Sophia met de ski les. Ze hadden voor de kleintjes een speciaal stukje met een lopende band lift, en boogjes, een speelgoed pinguin enz. Zag er heel leuk uit. Na een poosje bij haar gekeken te hebben zijn we zelf gaan skieen. Wat een lekker gebied is dit zeg. Het is lekker rustig, lekkere afdalingen. Het was niet heel erg mooi weer vandaag maar ook niet vreselijk slecht.
Om 12 uur Sophia opgehaald, die het wel naar zin had gehad maar ook blij was dat we weer terug waren. Nu had Kader zijn skiles en mijn moeder en ik zijn met Sophia gaan lunchen.
Toen Sophia weer opgehaald, ze was super blij met het suprise ei wat ik voor haar gekocht had. Er is hier op de piste een klein winkeltje waar we wat hebben gekocht, broodjes, enzo en melk en eieren want vanavond eten we lekker pannenkoeken.
Volgende dag verliep ongeveer hetzelfde. Het weer was nog steeds niet zo best, maar ook niet erg slecht we hebben het wel eens veel slechter gehad. Tussen de middag lekker samen gegeten, we zaten aan een tafel met een andere Nederlandse vrouw met haar 3 zoontjes en ook gezellig samen gepraat. Daarna ook even met de slee gespeeld. Dat is in dit ski gebied erg prettig. Het is echt voor families en je kan ook overal lekker met je slee spelen en lopen.
Sophia weer naar de skiles en wij weer lekker zelf skieen.Na t skieeen naar een dorpje voor boodschappen en de avond weer gezellig in ons huisje.
Elke dag als we terug komen heeft de eigenaresse vanalles schoon gemaakt, ze heeft zelfs Sophia's truitje gewassen toen ze zag dat er een vlek op zat. We ,maken ook elke dag een praatje met haar, we hebben nog nooit zo'n vriendelijk iemand getroffen bij het huisje.
Ook hebben we veel plezier van ons dvd spelertje. Elke dag kijk ik met Sophia een dvd, die we van te voren hadden gekocht. (Toy Story 2, Rio, Goofy, Never Ending story)
De volgende dag was t bewolkt en wind maar warme wind, hele warme wind. Dat is vreemd weer dat hebben we nog nooit meegemaakt.
Sophia's skijuf was ziek en nu kreeg ze een meester. We bleven weer even kijken maar t ging weer prima dus we zijn weer lekker zelf gaan skieen.
Toen we haar kwamen ophalen vertelde de meester dat we een skikaartje voor haar moesten kopen want ze gingen die middag voor t eerst een kleine piste op. Slik, ik had gedacht dat ze alleen op dit kinderweidje zouden blijven. Maar Sophia had er veel zin in, dus een kaartje gekocht.
Na de lunch werd ze bij de skischool met een busje opgehaald en naar de kleine piste gebracht.
We zijn eerst zelf gaan skieen maar zijn toen toch stiekem gaan kijken.
Toen zagen we toch iets wat we liever niet wilde zien. Want de meester had 5 kindjes onder zijn hoede maar Sophia was uit het liftje gevallen want dat was nog erg moeilijk voor haar. Omdat hij de andere kinderen ook niet alleen kon laten heeft hij haar daar gelaten en niemand die haar hielp.
Misschien ben ik een overbezorgde moeder, (dat vond de eigenaar van de skischool tenminste) maar ik vind het niet kunnen dat een kind van 3 in haar eentje bij een lift ligt te huilen en dat niemand haar helpt. Ik snap goed dat die andere kinderen ook niet alleen kunnen blijven maar er was op dat moment een collega die prive les aan een meisje gaf en die kon makkelijk een paar minuten op de kinderen passen zodat haar meester haar had kunnen ophalen.
We hebben dat aangeven en die skimeester kon er verder ook niets aan doen maar ik was erg boos op die skischool eigenaar die zei dat kinderen op hun beurt horen te wachten. Ja hoor een kind van 3 een kwartier in haar eentje. En toen ik dat van die collega zei toen zei hij nee die krijgt priveles dat kost zus en zoveel dus dat kan absoluut niet. Dus t had niks met wachten te maken maar met geld.
Maar intussen heeft Sophia wel prima leren skieen en na dat voorval deed ze t ook erg goed op de lift en kon ze dus nu ook een echte piste af. En omdat ze t nu zo goed en graag verder wilde hebben we t ondanks die vervelende skischool eigenaar toch bijgeboekt.
Volgende dag, wat een prachtig zonnig weer. Het is warm, de zon schijnt. De sneeuw is nog prima. Wat wil je nog weer. Ben eerst met Sophia mee gegaan en bij haar gaan kijken of t nu goed gaat en het gaat prima.
Dus na wat fotootjes zijn we gaan skieen.
Tijdens de pauze, heerlijk in het zonnetje gezeten en daarna lekker wezen sleeen. Na de pauze had Sophia een skiwedstrijd.
De kleine kinderen uit Sophia's groepje gingen allemaal samen met een meester of juf naar beneden. Het was zo leuk om te zien. Wat deed ze het goed.
Na de les zijn we lekker nog wat op een terras gaan drinken, het was zulk mooi weer.
Vrijdag de laatste dag. Weer zulk prachtig weer. Sophia weer naar ski les en vandaag ging ze zelfs de gewone piste op. We zagen haar regelmatig bij de stoeltjeslift. Het was een heerlijke dag. We hebben zelf ook heerlijk geskied en het was een heerlijke dag.
Aan het eind van de dag, was er een prijs uitreiking bij de skischool. Sophia was 3e geworden van haar groepje. Ze kreeg een diploma en een medaille. Na afloop werden er ook nog prijsjes verloot en heeft Sophia nog een Bobo (pinguin) t shirt gewonnen.
's Avonds lekker uit eten geweest. Het was heel gezellig en lekker. Daarna alles inpakken want morgen moeten we helaas weer weg.
De volgende ochtend alles ingepakt. Afscheid genomen van de eigenaresse en haar telefoon nummer en email gekregen want we willen graag volgend jaar weer dit huisje boeken. Zowel het huisje als het skigebied zijn ons super goed bevallen.
Daarna de weg op. We hebben nauwelijks file gehad. Onderweg nog een keer gestopt om wat lekkers te eten en te drinken.
Rond 17.00 waren we bij ons hotel. Een hotel in het bos in de buurt van Frankfurt. Het hotel werd verbouwd en daarom hadden we een gunstige prijs. Last hadden we er verder niet van. We hebben lekker gezwommen in het zwembad van het hotel en hebben ook lekker gegeten.
De volgende ochtend had mijn moeder last van migraine en zijn Kader, Sophia en ik met zijn drieen gaan ontbijten en nog rustig wat tv gekeken. Daarna ging het mijn moeder alweer beter en zijn we gaan rijden.
Het ging prima, zonder enige file totdat er ineens precies op onze weg een wildzwijn rond liep dat een file veroorzaakte. We dachten we vragen Tomtom om een andere weg maar die weg bleek ook afgesloten te zijn en had een omleiding waardoor we erg hebben omgereden.
Daarna vlak voor de grens nog getankt een broodje gegeten en toen waren we rond een uur of 16.00 weer thuis. Het was een super lekkere vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten