Dobberen op een natuurlijke lazy river

Vanmorgen eerst uitgeslapen tot ongeveer half negen. Daarna wat ontbeten en spullen inpakken voor Kellypark.
Onderweg stoppen we bij de publix en kopen een lekker broodje en een paar stukken watermeloen om mee te nemen.
Als we in Kellypark aankomen besef ik ineens dat we toch wat vergeten zijn, de snorkels. He wat jammer nou, maar Kellypark is net iets te ver om terug te rijden dus doen we t maar zonder snorkel.
We hebben dit keer zelf onze zwemnoodle en luchtbed meegenomen en huren geen band. Niet vanwege de kosten maar omdat we ons de vorige keer echt heel erg aan die rubberen banden verbrand hebben.
Het is druk op de parkeerplaats, veel drukker dan de vorige twee keer.
Bij het winkeltje zien we dat we daar ook een duikbril kunnen huren. Omdat we de vorige keer zoveel plezier van de duikbrillen hebben gehad en het niet zo duur is doen we dat dan maar.
We vinden een plekje in de schaduw maar t is wel ontzettend druk.
Als eerste ga ik een rondje met Sophia zodat mijn moeder wat foto´s kan maken. Vroeger kon je via een boardwalk gewoon meelopen maar nu is er een ander pad en gaat de boardwalk na een klein stukje een andere kant op. Sophia en ik wachten op het eind op mijn moeder maar die is dus de verkeerde kant opgelopen. Als we het water uit gaan zien we op de plek waar je niet verder mag zwemmen twee schildpadden zitten. Als we mijn moeder met de camera´s hebben gevonden lopen we nog even terug om de twee te fotograferen. Een schildpad zit heel dichtbij, we noemen hem Hendrikus en een zit iets verder weg die noemen we Johannes.
We brengen de camera´s terug naar de auto en nu gaan we met zijn drieen de rivier af.
We beginnen nu niet in het midden maar lopen via een boardwalk naar het begin waar de rivier uit een kleine grot komt.
Het is hier moeilijk om het water in te komen met allemaal rotsen en stenen en het is er erg druk maar als we eenmaal drijven hebben we het heerlijk.
Sophia is nog een keer haar duikbril kwijtgeraakt, gelukkig was hij naar de badmeesterpost terug gebracht.
We vinden het jammer dat het zo ontzettend druk is en door het nieuwe pad wat terug loopt gaan veel mensen ook tegen de stroom in weer terug wat het nog drukker maakt
Ook zit er op elke hoek van de rivier een badmeester. Zodra we trouwens het water in kwamen kwam er al een op ons af dat Sophia´s armbandjes verboden zijn. Vreemd in Nederland zijn ze verplicht en hier vinden ze het gevaarlijk. Ze vinden het niet gevaarlijk dat allemaal kleine kinderen zonder bescherming aan het zwemmen zijn. Je maakt mij niet wijs dat al die kinderen hun diploma hebben, maar goed dan halen we maar een zwemvest voor haar.
Het zwemmen gaat haar wel al heel goed af, maar ik vind het toch prettiger als ze iets om heeft...

We drijven de rivier een paar keer af. In de tussentijd stoppen we om wat lekkers te eten. Op een gegeven moment begint het keihard te regenen. Daar loop je dan in een tropisch bos in een tropisch regenbuitje. Het is helemaal niet erg want de regen is warmer dan het rivier water. Het buitje duurt ook niet langer dan 5 min.

Als we de rivier ongeveer 5 keer hebben afgedreven hebben we er wel genoeg van. Terwijl we onze spullen bij elkaar pakken om ons te gaan omkleden gaat er een alarm af en vervolgens sturen de badmeester iedereen het water uit vanwege aankomend onweer. Voor ons niet erg want we waren toch al van plan te stoppen.
Als we ons hebben omgekleed en we alle spullen in de auto hebben gelegd is het nog steeds droog. We hadden eigenlijk nog de looptrail willen lopen maar we zien dat het al bijna 17.00 is dus dat doen we maar niet.
We rijden terug en halen bij de publix wat vlees en andere dingetjes die we lekker in ons eigen huis opeten. Lekker om bijtijds thuis te zijn. Ik speel met Sophia nog een spelletje en we rommelen wat met de nieuwe ipad.
Lekker een avond in ons heerlijke huis, we proberen er niet teveel aan te denken dat dit de laatste dagen zijn...

 Dit is Hendrikus

 En iets verderop zit Johannes