de terugreis

Om 4.30 ging de wekker, wauw wat is dat toch supervroeg. Alle koffers stonden klaar dus laatste spulletjes erin en naar buiten. Met de man van de parkeerservice hadden we geregeld dat de auto op een plek die normaal voor registratie bedoeld is zou neerzetten. Hij stond daar inderdaad keurig maar zijn dienst zat erop en zijn opvolger was nergens te bekennen. Gelukkig was er wel iemand bij de receptie dus we konden uitchecken en hij kon ook meteen de man van de autoservice bellen. Het duurde even voor hij kwam maar na een minuut of 5 konden we de koffers inladen.
Gelukkig was er op dit tijdstip geen file in Los Angeles en konden we in een keer doorrijden naar LAX, de luchthaven. Het viel ons wel op dat het zelfs op dit uur niet echt rustig is er rijden al aardig wat auto's.
Vlak voor we de afslag van LAX zien gaat het lampje van de benzine tank aan, we hoeven nog maar een klein stukje dus we halen het wel, maar we brengen m dus aardig leeg terug. De autoverhuur is hier niet zo heel duidelijk als op sommige andere vliegtuigen en je moet best even zoeken. Maar ook dit gaat goed.
Eenmaal aangekomen bij Alamo moeten we nog 300 dollar drop of kosten betalen en dan gaan we de bus in op weg naar het vliegveld. De bus is al aardig vol en de chauffeur helpt helemaal niet met de koffers en is zelfs een beetje knorrig dat de koffers niet op op de goede plek worden neergelegd. Hij wacht nog een poosje, schrijft de namen van de airlines op en de bus vertrekt. Het is erg druk op de weg naar de terminal. Het inchecken bij zo'n apparaatje lukt dit keer prima en dan in de rij voor het afleveren van de koffers. Voor ons staat een echtpaar die samen een gigantische koffer bij zich hebben. Die koffer is natuurlijk veel te zwaar en ze moeten er allerlei bagage uit gaan halen en in hun piepkleine handbagage trolley proppen. Daarna zijn wij aan de beurt en alle drie de koffers zitten netjes onder het gewicht. Door de security wat lekker vlot gaat en dan langs allerlei overvolle gates naar de onze. We gaan al bijna boarden en hebben alleen nog tijd om iets te drinken te halen. Tijd om te ontbijten hebben we niet. Deze vlucht duurt vier uur. Er zijn ook kleine schermpjes maar voor de meeste dingen moet je dan betalen. Sophia en ik slapen het eerste deel van de vlucht en daarna lees ik nog wat, krijgen we nog wat te drinken en pretzels, ik lees wat en Sophia speelt spelletjes op het schermpje.
We stappen over op Atlanta, dat gaat lekker snel. We hebben nog net tijd om nu even iets te eten kopen en na een half uurtje gaan we weer boarden.
We zitten in een rij in het midden. Als we gaan eten krijgt Sophia een kindermaaltijd die ik had gereserveerd, eindelijk iets wat ze lust in het vliegtuig. Kip nuggets met mais en een zakje worteltjes en een zakje koekjes.
Ik neem de pasta en die smaakt beter dan de kip van de heenweg. We kijken allerlei films, ik slaap heel eventjes, de tijd gaat best snel. Voor we het weten is er alweer een ontbijt en gaan we landen. We moeten even op de koffers wachten en nemen daarna per ongeluk de verkeerde uitgang waardoor we Kader niet direct zien. Gelukkig hebben we hem gauw gevonden dankzij Sophia die haar vader door de menigte heen ziet.
We gaan naar de auto en terwijl we naar Nederland rijden, regent het pijpenstelen, welkom terug in Europa. Om 11.00 rijden we Purmerend binnen, brengen eerst mijn moeder naar huis en 5 minuten later zijn we bij ons eigen huis.
Het fijne van thuiskomen is dat we die lieve Pim weer zien die zich heerlijk laat aaien en kroelen en flink kopjes geeft.
De reis is weer voorbij. Het waren vier prachtige weken waarin we veel mooie dingen hebben gezien en gedaan. Elke dag deze reis was een mooie dag. De planning klopte goed hoewel sommige dagen erg vol waren, hadden we ook niets willen missen.

Tot slot wil ik iedereen bedanken die heeft meegelezen, hopelijk volgend jaar weer een nieuw blog met een nieuwe reis. We denken zelf dan weer eens aan Florida.