Dan is het ineens de dag van vertrek. Ik heb onrustig
geslapen en dat komt niet door dat heerlijke bed. Uiteindelijk stap ik om 7.30
mijn bed uit en ga ik rustig wat op de computer dingen lezen en nog wat laatste
dingetjes opruimen. Mijn moeder komt een uur later uit bed die kon juist
gisteravond niet in slaap vallen. We ruimen rustig wat op en maken dan Sophia
wakker.
We ontbijten met de laatste dingen die we nog in huis
hebben dit doen we buiten aan het zwembad en gaan na het ontbijt nog een keer
het zwembad in. We hebben oude zwempakken die we toch niet meer mee naar huis
nemen dus die kunnen nog wel even nat worden.
Dan is het toch echt tijd om te gaan en we doen de
laatste handdoeken nog in de machine en zetten de koffers in de auto.
We vertrekken pas om 18.20 nu willen we er wel ruim van
te voren zijn omdat we op een andere vlucht geplaatst zijn dan bij de boeking
en we wel stoelen bij elkaar willen hebben, maar toch hebben we nog alle tijd
en dus gaan we nog even een laatste keer naar seaworld.
Als we daar in de rij staan voor de tassencontrole is het
heel erg heet dus eerst snel de schaduw in en nog insmeren, we willen niet de
laatste dag nog verbranden.
We hebben een ding wat we nog perse willen zien en alles
wat we extra zien is mooi meengenomen, namelijk de show Pets Ahoy.
Die is net begonnen maar over een uur begint de volgende
show dan gaan we in de tussentijd nog wat anders doen.
Voor de achtbaan Manta staat een half uur wachtrij en die
wilden Sophia en ik ook nog graag doen. Het is de enige die Sophia durft want
Mako en Kraken zijn haar te hoog. Mijn moeder zoekt een plaatsje in de schaduw
en Sophia en ik gaan in de rij.
We zijn al snel aan de beurt ruim voor dat half uur en
voor ons staat vader met een zoon van een jaar of 14. Ik zie m naar Sophia
wijzen en zegt dat zo’n klein meisje wel durft en vlak voor we in het karretje
stappen, stappen vader en zoon uit de rij.
Sophia is trots dat zij iets durft wat zo’n grote jongen
niet durft.
Voor degene die deze baan niet kennen, je gaat zitten en
wordt dan op je buik gehesen en gaat dan al vliegend op je buik en soms op je
rug. Sophia vindt het geweldig en zegt dat ze het de leukste achtbaan vindt. Ik
vind het ook leuk alleen dat stukje dat je op je rug over de kop gaat vind ik
vervelend maar dat is dan ook zo voorbij.
Na Manta lopen we eerst langs de dolphin nursery en dan
naar pets ahoy. We zijn nog iets te vroeg en gaan een winkeltje in want het is
ontzettend heet buiten.
In het winkeltje verkopen ze zeemeerminoutfits en Sophia
fantaseert hoe het zou zijn om dat te hebben. (nee we kopen het niet)
Bij Pets Ahoy kiezen we een plek onder het “kattentrappetje”
We genieten erg van de show van alle geadopteerde huisdieren en Sophia neemt
voor om thuis Pim ook van die kunstjes te gaan leren. Ik denk niet dat het wat
wordt.
Een van de katten die meedoet lijkt wel op Pim!
Na Pets Ahoy lopen we naar de haaien tunnel. Zo mooi om
in deze tunnel te lopen en boven je vissen en haaien te zien zwemmen.
We lopen door richting Shamu stadium niet voor de show
maar voor de orca underwhatervieuwing. Maar dan zien we dat er net een show
begint dus kunnen we die net zo goed nog een keer bekijken. We zitten op de
bovenste rij van de soakzone maar worden niet nat. Daarna kijken we toch nog
even onder water naar de orca’s en dan gaan we echt weg, het is 15.00.
De weg naar de parkeerplaats is zwaar in de volle zon en
in de auto gaat de airco natuurlijk op zijn hardst.
Al snel zijn we bij de autoverhuur en leveren we onze
niet mooie maar wel lekkere en trouwe auto in.
We huren een karretje want nu de koffer zo vol is kan
Sophia m niet meer trekken. Bij de incheckbalies is het druk, vooral bij die
van Britisch airways, het was ook zo druk met Engelsen deze vakantie.
Gelukkig kunnen wij deze rij voorbij want we vliegen met
Delta, wel druk maar niet zo druk als bij BA.
Online inchecken was niet gelukt en ook dat met die
stoelen wil ik opgelost dus lopen we maar meteen naar handmatig inchecken. De
vrouw daar was verbaasd dat we daar kwamen en niet zelf hadden ingecheckt maar
hielp ons wel en zo waren we snel aan de beurt en keurig stoelen naast elkaar.
Alle koffers wogen 42.. geen idee hoeveel kilo dat is maar t was in orde.. (dan
hadden we dus toch meer kunnen meenemen)
De controles gaan heel snel. Eerst paspoorten en
boardingpassen, dan in een rij lopen waar een hond langs loopt en dan de
bagagecheck en bodyscan. Hier hebben ze een nieuw systeem voor en de schoenen
hoeven niet meer uit en de laptop niet meer uit de tas.. dat schiet lekker op
zo!
Voorbij de controles kunnen we nog wat eten en drinken.
Tot Sophia’s plezier zit er een outback (met take away) en tot mijn moeder
plezier een starbucks en ik eet en drink van allebei wat mee.
Dan nog even wachten tot we kunnen boarden, gelukkig is
er wifi! Ook kleden we ons even om want in het vliegtuig is het vaak te koud
voor een korte broek en tshirt of een jurkje..
In het eerste vliegtuigje zijn er dit keer geen
schermpjes en ik lees een boek op de ipad.
Als we in Detroit zijn aangekomen zien we op de schermen
staan dat het boarden al begonnen is. Gelukkig moeten we in dezelfde gang zijn,
al is het wel een heel eind verderop. Als we er aankomen zijn ze bezig met het
boarden maar nog lang niet klaar dus kunnen we nog even naar de wc en een zakje
chips voor onderweg kopen.
Dan het vliegtuig in en we blijken op rij 30 te zitten,
de rij naast de nooduitgang en achter een schotje dus hebben we lekker veel
beenruimte. Nu hebben we wel eigen schermpjes maar ik kan mijn film niet
volgen. We eten een chipje en drinken een drankje en ik laat het eten aan me
voorbij gaan. (sophia natuurlijk ook) Ik val al film kijkend in slaap. De hele
vlucht gaat zo, slapen, slapen, wakker, slapen, wakker enz. Het is trouwens
ijskoud in het vliegtuig, ik ben blij dat ik me heb omgekleed maar spijt dat ik
een dun vestje aan heb en niet het dikke vest van Gap dat ik voor Kader heb
gekocht.. Zelfs het dekentje helpt niet tegen de kou. We landen in Nederland om
11.15 veel eerder dan in de planning stond en Kader is er dan ook nog niet.
Onze koffers komen er als eerste aan, ze zijn er vast als
laatst ingegaan in Detroit omdat we zo krap in tijd aankwamen.
Nu moeten we dus nog even op Kader wachten. Een half
uurtje later is hij er en kunnen we naar huis. We zagen het vanuit het
vliegtuig al maar het stroomde van de regen, natuurlijk we zijn weer thuis.
Thuis was Pim heel blij om ons te zien, de Amerikaanse
snoepjes vallen in de smaak en Sophia begon meteen met haar training.
Daarna tijdens het opruimen van de spullen en ook nu ik
het verslag zit te typen wijkt ze niet van mijn zijde en geeft constant kopjes
aan de computer. Ah iemand is wel heel erg blij dat we terug zijn en Kader
natuurlijk ook.
Dan is het hierbij het einde van het blog. Iedereen
bedankt voor het meelezen en reageren. Ik vond het heel leuk om elke dag de
reacties te lezen en te zien dat er zoveel mensen elke dag het blog hadden
gelezen.
Voor iedereen die nu nog lekker op vakantie is of gaat
veel plezier en geniet ervan! Ik hoop dat ik volgend jaar weer een mooie reis
mag maken maar waar we dan naar toe zullen gaan weten we dit keer nog niet!