van de hitte naar de kou naar de regen

Dan is het ineens de dag van vertrek. Ik heb onrustig geslapen en dat komt niet door dat heerlijke bed. Uiteindelijk stap ik om 7.30 mijn bed uit en ga ik rustig wat op de computer dingen lezen en nog wat laatste dingetjes opruimen. Mijn moeder komt een uur later uit bed die kon juist gisteravond niet in slaap vallen. We ruimen rustig wat op en maken dan Sophia wakker.

We ontbijten met de laatste dingen die we nog in huis hebben dit doen we buiten aan het zwembad en gaan na het ontbijt nog een keer het zwembad in. We hebben oude zwempakken die we toch niet meer mee naar huis nemen dus die kunnen nog wel even nat worden.

Dan is het toch echt tijd om te gaan en we doen de laatste handdoeken nog in de machine en zetten de koffers in de auto.

We vertrekken pas om 18.20 nu willen we er wel ruim van te voren zijn omdat we op een andere vlucht geplaatst zijn dan bij de boeking en we wel stoelen bij elkaar willen hebben, maar toch hebben we nog alle tijd en dus gaan we nog even een laatste keer naar seaworld.

Als we daar in de rij staan voor de tassencontrole is het heel erg heet dus eerst snel de schaduw in en nog insmeren, we willen niet de laatste dag nog verbranden.

We hebben een ding wat we nog perse willen zien en alles wat we extra zien is mooi meengenomen, namelijk de show Pets Ahoy.

Die is net begonnen maar over een uur begint de volgende show dan gaan we in de tussentijd nog wat anders doen.

Voor de achtbaan Manta staat een half uur wachtrij en die wilden Sophia en ik ook nog graag doen. Het is de enige die Sophia durft want Mako en Kraken zijn haar te hoog. Mijn moeder zoekt een plaatsje in de schaduw en Sophia en ik gaan in de rij.

We zijn al snel aan de beurt ruim voor dat half uur en voor ons staat vader met een zoon van een jaar of 14. Ik zie m naar Sophia wijzen en zegt dat zo’n klein meisje wel durft en vlak voor we in het karretje stappen, stappen vader en zoon uit de rij.

Sophia is trots dat zij iets durft wat zo’n grote jongen niet durft.

Voor degene die deze baan niet kennen, je gaat zitten en wordt dan op je buik gehesen en gaat dan al vliegend op je buik en soms op je rug. Sophia vindt het geweldig en zegt dat ze het de leukste achtbaan vindt. Ik vind het ook leuk alleen dat stukje dat je op je rug over de kop gaat vind ik vervelend maar dat is dan ook zo voorbij.

Na Manta lopen we eerst langs de dolphin nursery en dan naar pets ahoy. We zijn nog iets te vroeg en gaan een winkeltje in want het is ontzettend heet buiten.

In het winkeltje verkopen ze zeemeerminoutfits en Sophia fantaseert hoe het zou zijn om dat te hebben. (nee we kopen het niet)

Bij Pets Ahoy kiezen we een plek onder het “kattentrappetje” We genieten erg van de show van alle geadopteerde huisdieren en Sophia neemt voor om thuis Pim ook van die kunstjes te gaan leren. Ik denk niet dat het wat wordt.

Een van de katten die meedoet lijkt wel op Pim!

Na Pets Ahoy lopen we naar de haaien tunnel. Zo mooi om in deze tunnel te lopen en boven je vissen en haaien te zien zwemmen.

We lopen door richting Shamu stadium niet voor de show maar voor de orca underwhatervieuwing. Maar dan zien we dat er net een show begint dus kunnen we die net zo goed nog een keer bekijken. We zitten op de bovenste rij van de soakzone maar worden niet nat. Daarna kijken we toch nog even onder water naar de orca’s en dan gaan we echt weg, het is 15.00.

De weg naar de parkeerplaats is zwaar in de volle zon en in de auto gaat de airco natuurlijk op zijn hardst.

Al snel zijn we bij de autoverhuur en leveren we onze niet mooie maar wel lekkere en trouwe auto in.

We huren een karretje want nu de koffer zo vol is kan Sophia m niet meer trekken. Bij de incheckbalies is het druk, vooral bij die van Britisch airways, het was ook zo druk met Engelsen deze vakantie.

Gelukkig kunnen wij deze rij voorbij want we vliegen met Delta, wel druk maar niet zo druk als bij BA.

Online inchecken was niet gelukt en ook dat met die stoelen wil ik opgelost dus lopen we maar meteen naar handmatig inchecken. De vrouw daar was verbaasd dat we daar kwamen en niet zelf hadden ingecheckt maar hielp ons wel en zo waren we snel aan de beurt en keurig stoelen naast elkaar. Alle koffers wogen 42.. geen idee hoeveel kilo dat is maar t was in orde.. (dan hadden we dus toch meer kunnen meenemen)

De controles gaan heel snel. Eerst paspoorten en boardingpassen, dan in een rij lopen waar een hond langs loopt en dan de bagagecheck en bodyscan. Hier hebben ze een nieuw systeem voor en de schoenen hoeven niet meer uit en de laptop niet meer uit de tas.. dat schiet lekker op zo!

Voorbij de controles kunnen we nog wat eten en drinken. Tot Sophia’s plezier zit er een outback (met take away) en tot mijn moeder plezier een starbucks en ik eet en drink van allebei wat mee.

Dan nog even wachten tot we kunnen boarden, gelukkig is er wifi! Ook kleden we ons even om want in het vliegtuig is het vaak te koud voor een korte broek en tshirt of een jurkje..

In het eerste vliegtuigje zijn er dit keer geen schermpjes en ik lees een boek op de ipad.

Als we in Detroit zijn aangekomen zien we op de schermen staan dat het boarden al begonnen is. Gelukkig moeten we in dezelfde gang zijn, al is het wel een heel eind verderop. Als we er aankomen zijn ze bezig met het boarden maar nog lang niet klaar dus kunnen we nog even naar de wc en een zakje chips voor onderweg kopen.

Dan het vliegtuig in en we blijken op rij 30 te zitten, de rij naast de nooduitgang en achter een schotje dus hebben we lekker veel beenruimte. Nu hebben we wel eigen schermpjes maar ik kan mijn film niet volgen. We eten een chipje en drinken een drankje en ik laat het eten aan me voorbij gaan. (sophia natuurlijk ook) Ik val al film kijkend in slaap. De hele vlucht gaat zo, slapen, slapen, wakker, slapen, wakker enz. Het is trouwens ijskoud in het vliegtuig, ik ben blij dat ik me heb omgekleed maar spijt dat ik een dun vestje aan heb en niet het dikke vest van Gap dat ik voor Kader heb gekocht.. Zelfs het dekentje helpt niet tegen de kou. We landen in Nederland om 11.15 veel eerder dan in de planning stond en Kader is er dan ook nog niet.

Onze koffers komen er als eerste aan, ze zijn er vast als laatst ingegaan in Detroit omdat we zo krap in tijd aankwamen.

Nu moeten we dus nog even op Kader wachten. Een half uurtje later is hij er en kunnen we naar huis. We zagen het vanuit het vliegtuig al maar het stroomde van de regen, natuurlijk we zijn weer thuis.

Thuis was Pim heel blij om ons te zien, de Amerikaanse snoepjes vallen in de smaak en Sophia begon meteen met haar training.

Daarna tijdens het opruimen van de spullen en ook nu ik het verslag zit te typen wijkt ze niet van mijn zijde en geeft constant kopjes aan de computer. Ah iemand is wel heel erg blij dat we terug zijn en Kader natuurlijk ook.

Dan is het hierbij het einde van het blog. Iedereen bedankt voor het meelezen en reageren. Ik vond het heel leuk om elke dag de reacties te lezen en te zien dat er zoveel mensen elke dag het blog hadden gelezen.

Voor iedereen die nu nog lekker op vakantie is of gaat veel plezier en geniet ervan! Ik hoop dat ik volgend jaar weer een mooie reis mag maken maar waar we dan naar toe zullen gaan weten we dit keer nog niet!