Er zat geen coyote huilend op een steen..

Het slapen ging goed, heb tot 6.00 geslapen dat moet ik door de weeks thuis ook maar nu voelde ik me er ook echt uitgeslapen bij..
Gelukkig heeft het hotel ontbijt want in deze middle of nowhere is echt niet veel te vinden. Als we het ontbijt hebben gaan we een beetje op goed geluk op stap. Ik wil in ieder geval naar de premium dessert outlets en de rest van de dag staat nog open. We rijden wat rond in de buurt en zien een bordje regional park dus denken we daar te gaan kijken maar dat is nog gesloten want het is 8.00 en het gaat pas om 9.00 open. Het is wel een mooie omgeving om rond te rijden en we zien nog een heel groepje kleine haasjes op de weg zitten.

Ik voer de tomtom in op de outlets en om 11.15 komen we daar al aan. Ik ben al aan het nadenken wat we verder zullen gaan doen want ik hou veel van shoppen maar om dat nu de hele dag te gaan doen terwijl we ook beperkt in onze kofferruimtes zijn, lijkt me niet een heel goed idee. Ik deel met Sophia een koffer omdat je bij alle binnenlandse vluchten (straks naar Hawaii) moet betalen voor je koffers. Het plan is op de terugweg in Las Vegas dan nog wel een extra tas te kopen en nog wat te shoppen maar nu moeten we ons een beetje inhouden.
Ik zie op de kaart dat deze outlets vlakbij Joshua tree np liggen. Ik ben er wel al twee keer geweest maar ik vind het ook wel erg mooi en vraag aan mijn moeder wat zij vindt. Zij vindt het ook een goed idee en we besluiten na het shoppen daar heen te rijden. Dit is echt de eerste keer dat ik in Amerika zo weinig georganiseerd heb, maar straks op Hawaii heb ik wel weer een mooie planning.
Het is een apart gezicht een outlet midden in de woestijn. Het is nog vroeg dus echt heel heet is het nog niet.

We slagen bij Gap, voor ons alle drie. Bij Saks voor mijn moeder en bij Tommy voor Sophia. Niet teveel en we zien zoveel leuks maar dat moet echt wachten tot Las Vegas.
In het foodcourt drinken we een smoothie en dan rijden we naar Joshua Tree. In het dorpje ervoor stoppen we bij de seven eleven om wat extra water te kopen want we gaan wel de woestijn in. Ook kopen we er een hotdog voor de lunch en dan gaan we weer op weg.
Het is even zoeken naar de juiste afslag en als we hem zien willen we rechts afslaan. Direct daarna worden we staande gehouden door een agent. Wat is er aan de hand? We reden niet te hard..toch? Op de weg stonden groene stroken die er uit zagen als parkeervakken maar dat bleek het voorsorteervak naar rechts te zijn en nu zijn we dus een doorgetrokken streep overgegaan. Nou ja hij zou het bij een waarschuwing laten maar we moesten wel beter opletten. Nou ja gelukkig geen bekeuring maar echt leuk is het niet.
In Joshua tree rijden we naar verschillende uitzichtpunten en Sophia klimt soms op een rots. Het is midden op de dag dus wildlife is er niet te zien op een paar eekhoorntjes na. En we willen zo graag een coyote zien en dan het liefst een die op zo'n grote steen staat en dan jankt. (zoals in Disney bij de Big thunder mountain) Maar nee we zien er nergens een. (En ook geen roadrunner die voor m op de vlucht is) We stoppen bij de trail naar de Barkerdam, dit is een korte trail en we denken dit wel te kunnen dus we stoppen onze rugzak vol met water. Maar omdat het echt midden op de dag is vinden we het toch echt veel te heet en na een paar 100 meter geven we het maar op.
We rijden dan verder naar Keys vieuwpoint een weg omhoog en dan met een mooi uitzicht op het dal. Heel erg mooi gezicht!
We rijden weer terug naar beneden. Sophia nog steeds speurend naar een coyote al dan niet op een steen.

Bij een volgend uitzichtpunt eten we de kersen op want die kunnen morgen niet mee het vliegtuig is.
Nu gaan we weer aan de terug tocht beginnen. Het is 15.45 maar we moeten nog helemaal naar LA. Tomtom zegt dat we daar om 19.00 zullen aankomen maar dat is zonder file en in LA is altijd file.
Net na Joshua tree is nog een omleiding waardoor we ook nog op een verlaten weggetje rijden. We kijken nog steeds uit naar de coyote huilend op steen (huilend huilend de hele dag alleen grappen we al) maar nee hoor we hebben er echt geen een gezien..
Vlakvoor LA is er inderdaad een lekkere file. Het blijkt om een ongeluk te gaan en er is een baan afgesloten. 45 min in de file gestaan maar daarna konden we gelukkig weer doorrijden.
Om even voor 19.00 zoek ik een Outback op de tomtom want daar hebben we nou echt trek in!
Nieuw bij de Outback is dat een tablet op je tafel staat. Je kunt je bestelling via de tablet doen maar wij doen m nog ouderwets bij de serveerster. Tijdens het wachten kan Sophia er wel allerlei spelletjes op spelen. We eten weer heerlijk lekkere malse steak en ik drink er lekker een Sangria in een jampotje bij. Mmmm!

Bij het afrekenen maken we wel gebruik van de tablet, je klikt op pay. Je rekening verschijnt en je kijkt of die correct is. Vervolgens stel je je tip in, creditcard er door heen, handtekening op het scherm en klaar.

Na het eten is het nog een half uur rijden. Er is geen file gelukkig en er hangt een mooie oranje lucht.

Wel voel ik me erg slaperig. We rijden de oprit van het hotel op, ditmaal super 8 Inglewood. Ziet er van buiten super armoedig uit maar de kamers zijn prima. (maar t vorige hotel Best western was toch wat beter) Maar als we met de koffers gaan slepen bedenken we dat we nog moeten tanken want de auto moet dit keer vol worden teruggebracht. Jakkes we hebben geen zin meer maar nog even doorzetten. Gelukkig zit naast ons hotel een benzine pomp en voor 22 dollar tanken we m weer vol. Op de kamer kan Sophia meteen gaan slapen. (Het is inmiddels 21.00) en mijn moeder en ik organiseren alles met de bagage zo dat t morgen t vliegtuig is kan. Vreemd hoor net aangekomen en nu al weer naar t vliegtuig. Maar gelukkig nog laaaaaang niet naar huis want morgen beginnen we aan het hoofddoel deze vakantie.