Expeditie waterval

 Vandaag stond de wekker weer vroeg want we gaan een roadtrip maken. Om kwart voor 8 zitten we weer heerlijk lekker buiten aan het zwembad. Er is weer geen roerei (maar wel weer op de koosjere afdeling) maar ik zie dat ze wel omeletjes aan het maken zijn en dat lust ik ook dus ik ga daar in de rij. Zit ik net mijn omeletje te eten komt Kader met een bord roerei aan, hij had een beetje ruzie gemaakt dat wij daar niet van mochten pakken en dat er geen roerei voor ons was, dus toen hebben ze het voor hem klaar gemaakt, nou toen had ik wel heel veel ei. 

Daarna even tandenpoetsen en water kopen en we konden de taxi weer in. Dit keer zit ik met Sophia op de achterste bank en mijn moeder, Annelies en Sjaak op de gewone achterbank en Kader bij de chauffeur. Onderweg wil Annelies nog reispillen kopen omdat ze onderweg van Esssaouira misselijk was, eerst zijn alle apotheken nog gesloten omdat het nog voor 9en is, maar als we om 9uur in een buitenwijk van Marrakech komen vinden we er direct een. Annelies vraagt om een reispil waar je niet slaperig van wordt en dat is wel redelijk gelukt. Maar ik weet niet wat er in mijn ontbijt zat maar ik kan mijn ogen niet openhouden en heb bijna de hele weg geslapen.

We komen aan bij Ouzoud, een klein plaatsje maar nu heel erg toeristisch. Toen we hier vroeger waren (Sophia was toen baby) was het veel kleiner, nu is er een enorm hotel, grote parkeerplaatsen en heel veel terrasjes en winkeltjes. 

Kader spreekt een bedrag af met een gids die ons naar de watervallen gaat brengen (voor de watervallen zelf hoef je niet te betalen) We lopen eerst een stukje door straatjes, ook al heel mooi met bloemen en uitzicht op de bergen. Er zijn ook een soort van ovens in de grond waar ze vroeger broden in maken.

Daarna zien we voor het eerst een van de watervallen van bovenaf. Er zijn hier een heleboel bronnen die hier samen komen en deze waterval vormen. Terwijl we hier wandelen zien we ook steeds stroompjes en mini watervalletjes. We zien de waterval van bovenaf bij verschillende uitkijk punten.

Dan gaan we aan de wandeling naar beneden beginnen. Eerst is het een mooi geplaveid pad maar later wordt het echt een bergpad en het is helemaal afgesleten dus op sommige punten echt glad. De gids helpt te vertellen waar je het beste kan lopen en hij geeft me ook regelmatig een hand om veilig naar beneden te komen. Soms komt er op het pad ook een ezel naar boven met vracht en dan moet iedereen aan de kant.

Na een tijdje zien we een aap zitten tussen de bosjes. Vroeger waren er hier veel apen en die liepen gewoon overal doorheen. Nu loopt er een mannetje bij de aap (alsof ie van hem is) en een ander mannetje verkoopt pinda's. Kader wil 3 zakken kopen maar de gids vindt dat geen goed idee, de andere toeristen kopen ook al veel, ze hebben geen honger meer en trekken de bergen niet meer in om zelf voedsel te zoeken. Hij adviseert 1 zakje maar Kader koopt er toch 2 want ze zijn heel goedkoop. De aap pakt de pinda's voorzichtig uit onze handen, heel schattig met een klein handje.

Hierna wordt het wandelen steeds zwaarder en als we helemaal beneden zijn zitten de meeste van ons er wel doorheen. Dat is ook het nadeel van met een gids lopen dat je het niet op je eigen tempo kan doen. Ik  heb zelf op dat moment ook helemaal vergeten foto's te maken. Door het meertje moeten we over zelf gemaakte bruggetjes heen naar de overkant. Er varen ook nog bootjes naar onder de waterval, dat is ook iets nieuws. 

We moeten nu nog een trap weer op en daar hebben we een prachtig terras met uitzicht op de watervallen, We zitten hier heerlijk koel, drinken lekker koud water en we komen weer wat bij. Het uitzicht is echt schitterend en met dit schitterende uitzicht gaan we lekker een tajine eten. 

We zitten net aan de tajine als er iemand heel hard HASSAN roept. Annelies, Sophia en ik moeten alle drie tegelijk lachen. Sophia antwoord ook direct, we sitte hiero!  (voor degene die dit niet kennen, het is een sketch van Najib Amhali en toen we die man Hassan hoorde roepen moesten we hier alle drie aan denken) na de tajine krijgen we nog Marokkaanse thee en lekkere stukken meloen. Als we weggaan is er nog een hele optocht met mannetjes die muziek maken.

We gaan nu via de trappen terug en spreken goed met elkaar af dat we het rustig aan doen, dus dat we steeds even in de schaduw uitrusten en wat drinken. Onderweg zien we nog een keer een aap. We geven hem weer wat pinda's maar hij vindt sperziebonen lekkerder. Achteraf blijven we dus met flink wat pinda's zitten.

We zijn heel moe als we weer boven zijn maar ook trots op ons zelf! Dat we deze wandeling in de warmte hebben doorstaan! En het resultaat was prachtig, ik vind dit echt een van de mooiste watervallen die ik ken! 

Met het busje weer terug en soms val ik in slaap maar nu vind ik het ook niet zo gek. Om 18.00 zijn we weer bij het hotel en hebben we wel even zin in wat verkoeling en dus gaan we nog net even zwemmen en even uitrusten. Daarna willen we wel wat eten, maar het menu dat op de kamer lag is roomservice en in het restaurant is een klein buffet wat ons niet trekt en duur is. Dus ondanks dat we eigenlijk niet meer wilde lopen gaan we maar weer naar het terras aan de menara mall en eten daar lekker iets niet te groots en kunnen we voldaan terug naar het hotel. Kader gaat met zijn broers koffie drinken en Sophia blijft even gezellig bij mij. Morgen alweer de laatste dag!