welkom thuis

We doen het rustig aan vanmorgen, blijven wat in de hotelkamer hangen en gaan dan ontbijten. Omdat het weekend is, is het heel erg druk bij het hotel ontbijt. We vinden aan de voorkant buiten onder het rieten dakje wel weer een tafeltje, binnen is het helemaal vol. (achteraf was er buiten aan de achterkant ook nog een heel terras) Ook bij het buffet is het druk. Het is weekend en 9.00 dus iedereen komt nu ontbijten. Na een poosje hebben we alles wat we hebben willen en kunnen we lekker gaan eten. Ik vraag Sophia na een poosje even binnen een lepel te gaan halen en ze wordt in de lobby aangesproken door de receptioniste. Ik zit vanaf mijn stoel buiten te kijken en vraag me af wat er aan de hand is, zal ze  niet alleen naar binnen mogen.. Maar nee niks van dat alles, ze maakte gewoon een babbeltje met Sophia, wilde laten horen dat ze een beetje Nederlands kon en had een bootje voor Sophia gevouwen, dus met bootje en lepel komt ze netjes weer buiten. Om 10.00 staan alle koffers weer in de auto en rijden we weer naar het noorden. We willen eigenlijk in Fort Lauderdale naar de Sawgrass mill mall maar ik had geen adres opgezocht en in Tomtom kan ik m niet vinden.

Als ik dan eindelijk door heb waar we nu zijn, zijn we Fort Lauderdale al ruim voorbij en laten we t maar zitten. In Orlando zijn nog malls genoeg om lekker te winkelen en als we nu meteen door gaan zijn we lekker vroeg in de villa.

We maken nog even een omweggetje want we hebben nog steeds tankbonnen van BP en volgens tomtom zit er een in Fort Pierce maar dat blijkt verder te zijn dan we dachten dus laten we toch maar weer zitten en rijden we weer verder over de Florida turn pike. We stoppen een keer om te tanken en een ijsje/milk shake/ ice mocha te eten/drinken. Om 15.15 komen we bij de villa aan maar dat blijkt toch te vroeg te zijn want het team is nog aan het schoonmaken. Inchecken is pas om 16.00. We gaan dan maar eerst even naar de publix en slaan vast wat eten in. We halen voor vanavond makkelijk een pizza. Daarna is het over 16.00 en kunnen we naar de villa. De villa staat in de wijk, lake Wilson preserve en is aan de Robin road. Aan de voorkant van ons huis is een rij andere villa’s met daarachter een meertje en aan de achterkant een klein weggetje met daarachter een natuurgebiedje, een lekker rustig buurtje dus. Het huis heeft een lekkere grote woonkamer. 4 slaapkamers waarvan twee grote, een kleinere en een kinderkamer met tot Sophia’s vreugde vol met speelgoed. Er is ook een playstation met allemaal spelletjes en er zijn lades vol dvd’s. Er zijn twee grote badkamers (maar de badkamers zijn kleiner dan in ons huis van een paar jaar geleden) en een kleine. Elke badkamer heeft een inloop kast. In de gargage is een gameroom en wasmachines en heel veel spullen die kunnen gebruiken.

Het zwembadje is iets smaller dan ons vorige zwembad maar hier is weer een spa en een overdekt gedeelte waar je kan zitten als het regent.

Zo blijven we vergelijken met de villa’s waar we de vorige keer in waren. Het ene is bij de oude beter, het andere bij deze maar al met al is het echt een heerlijke mooie luxe villa.

Mijn moeder en ik pakken de koffers uit terwijl Sophia zich terug trekt in de speelkamer en met de barbies gaat spelen. Dan gaat de pizza de oven en terwijl we er op wachten drinken we lekker een wijntje.

We zetten een was aan en gaan dan aan het zwembad zitten. Sophia gaat zwemmen (er zijn flink wat opblaasspullen om mee te spelen) en mijn moeder en ik zitten heerlijk op te ligstoelen te lezen. Daarna schrijf ik het blog bij een ondergaande zon en met een krekelkoor op de achtergrond. Life is good!

Life is good at the beach

Leuk die berichtjes op het blog en op facebook, dank jullie wel!

Niet echt lekker geslapen vannacht. Het bed kraakte bij iedere beweging en lag erg hard. Het is zo lastig in de Keys een betaalbaar hotel te vinden dat ook nog eens redelijk goed is. Ik neem me ’s nachts voor om hier niet meer naar terug te gaan. Om 7.15 heb ik dan ook wel genoeg in bed gelegen en ga ik me klaar maken.

Bij het hotel zit geen ontbijt en we hebben wel eens zin in iets simpels. Bij de publix aan de overkant halen we een cuban bread, een pakje kalkoenfilet en kleine flesjes orange juice. We eten dit in de lekker koele airco van de auto op en dan gaan we naar de buren een tshirt en sandal outlet. Overal staan reclame borden dat ze goedkoop sandalen verkopen. De birckenstocks zijn helemaal niet goedkoop duur zelf. De teva’s zijn wel iets goedkoper dan in Nederland en Sophia heeft dringend  nodig en als ik ze nu koop heeft ze er deze vakantie nog wat aan. Ze kiest een paar mooie uit en daarna willen we nog even bij de ATM wat geld opnemen. Na het hele proces zegt dat apparaat op het einde dat mijn pas is geweigerd, bij die van mijn moeder gebeurt het zelfde. Daarna doen we t bij een andere en er gebeurt weer hetzelfde. Ik vind het heel vreemd want ik heb voor we weggingen nog mijn ING pas op wereldwijd gezet.. Morgen nog maar eens proberen hoop dat t lukt.. We betalen wel het grootste gedeelte met de creditcard maar wat contant geld is toch wel zo prettig.

Nu we hier klaar zijn rijden we nog iets zuidelijker naar big pine key. Een vaste stop is hier de blue hole, een volgelopen steengroeven met allemaal wildlife. De alligator die we hier normaal zien, zien we nu niet. Wel heel veel schildpadden en vissen. Ook wijst een vrouw ons op een nest met een Aningha (slangenvogel) soms zie je ook de jongen er boven uit komen. Met de auto rijden we nog wat over het eiland en we zien ook weer diverse key deer. Dat is een heel klein hertensoort, zo klein dat het wel jonkies lijken maar toch echt volwassen zijn. Als we een aantal hertjes gezien hebben gaan we weer een stukje noordelijker naar Bahia Honda statepark. Hier wordt ook weer een snorkeltour aangeboden, we vinden het wel verleidelijk want we vonden het gisteren erg leuk. Toch doen we het niet en gaan gewoon naar het strand. Maar hier kun je vanaf het strand ook heel aardig snorkelen. We zijn allerlei visjes (wel eens waar niet van die hele mooie zoals gisteren maar toch wel een paar leuke) en een stukje dieper zie je ook kleine stukjes koraal. Onder een afdakje op het strand staan picknick tafels en daar eten we lekker ons fruit. We gaan daarna nog even snorkelen en om 15.15 gaan we ons douchen en omkleden. We willen nog even naar de andere kant van dit park bekijken waar je de oude brug kan zien. Als we daar aankomen is Sophia plotseling in slaap gevallen en besluiten we het maar te laten en rijden we weer noordelijk. We hebben ontzettende trek en ik wil graag naar het Morada bay, beach cafe. We hebben wel moeite het te vinden maar om 16.00 zitten we heerlijk op een tafeltje aan het strand onder de palmbomen. Ik neem een heerlijke Pina colada. Mijn moeder een cocktail zonder alcohol en Sophia een lemonade, ook bestellen we een super lekkere key lime pie. Wat ziet het hier prachtig uit. Na de hapjes en drankjes lopen we nog even over het strand en dan gaan we weer in de auto weer even een stukje terug naar het zuiden om nog even over de boardwalk van Annes beach te lopen. Normaal zien we hier altijd heel veel gekleurde krabben maar nu alleen wat ibissen. We rijden weer naar het noorden en willen eigenlijk nog even naar de rain barrel, een artiesten dorpje waar we de vorige keer toen het regende een tijd hebben doorgebracht. Als we er nu aankomen is het 17.30 en zijn ze al om 17.00 gesloten. Dan rijden we maar in een keer door naar ons hotel, de Quality inn waar we ook op de heenweg hebben geslapen. Na het uitladen rijden we naar de Cracker Barrel waar we lekker Amerikaans eten en nog even lekker door het winkeltje lopen en naar alle grappige dingen kijken. Sophia heeft vooral interesse in het Halloween hoekje met allerlei heksendingen.

Daarna naar het hotel waar ik ondanks super goed heb gesmeerd met factor 50 ik toch op mijn rug verbrand ben.. Verder houden we het lekker rustig op de kamer. Dit is het laatste hotel morgen gaan we naar de villa.

Finding Dory

Om 7.15 was ik weer wakker, ik vind het prima zo. Uitslapen is het niet maar ik ben niet moe meer en dan heb je lekker wat aan je dag. Om 8.00 zaten we aan het ontbijt van het hotel. Buiten onder een rietenafdakje lekker zitten eten. (Sophia noemt rietenafdakjes altijd de Luau) er hing wel een heel donkere lucht, terwijl er aan de andere kant een heel fel zonnetje scheen. Terwijl we lekker zitten te ontbijten wordt de lucht donkerder en terwijl we net de bagage in de auto hebben gelegd begint het te stort regenen. Ik ben echt aan het balen want snorkelen staat vandaag snorkelen op het programma en de vorige keer dat we hier waren ging het ook niet door. (due to the weather conditions) We besluiten het er toch op te wagen en om 9.45 rijden we John Pennenkamp coral reef statepark in. In de regen lopen we naar de reserveringen voor de snorkeltours. Het weer is geen probleem, het kan nog een poosje blijven regenen maar het gaat niet onweren dus kunnen we gewoon boeken. We schrijven ons in voor de tour van 10.30. Eerst moet je allerlei papieren ondertekenen dat je verantwoordelijk bent etc. Snorkels en maskers hebben we zelf maar we huren wel flippers. In een rustig tempo brengen we spullen die we niet meenemen naar de auto, kleden ons om en halen de flippers af. Dan is het precies tijd om weg te varen. Het is niet druk op de boot, we zijn in een groep van ongeveer 20 personen. Eerst krijgen we allemaal instructies over reddingsvesten en dat je niets mag aanraken en dat je niet mag staan op het rif.

In het begin vaart de boot langzaam door mangroves, daarna begint de boot hard te varen en na ongeveer drie kwartier zien we allemaal bootjes liggen en heeft de zee allemaal verschillende kleuren. Als je wil kan je voor je gaat snorkelen eerst nog een snorkelklas krijgen. Maar wij en dan vooral Sophia weten alles van snorkelen. Sophia heeft al twee snorkeldiploma’s en heeft nu les in snorkelen drie. En als moeder en oma die dan naar kijkdagen en afzwemmen komen weet je er ook al het een en ander van dus klas slaan we over.

Met een trappetje gaan we de boot af. (niet zoals Sophia leert, springen met een hand tegen je duikbril en een arm en een been vooruit) Het water is lekker fris, zeker niet koud maar niet dat badwater wat we bij Fort Myers hadden. Eerst zwem je een stuk over zeegras. (de boot mag niet op het koraalrif zelf komen dus je moet er heen zwemmen) In de zee liggen boeien waar tussen je moet blijven. De gids adviseert ook om niet voorbij de golven te gaan, want daar is te ondiep en kan je dus makkelijk met je voet tegen het koraal komen. Aan de rand van het rif blijven we eerst kijken. We zien al aardig wat vissen. Dan zwemmen we voorzichtig waar het mogelijk is over het koraal en vaak er langs. Het is schitterend, we zien allemaal mooie gekleurde vissen en mooie koralen. Dit is echt genieten, na een poosje komt ook de zon door (met regenen was het allang opgehouden) en dat geeft alles nog eens wat extra mooie kleuren. We dragen trouwens ook een snorkelvest. Dat lijkt op een zwemvest maar het doet niks tot je het opblaast en je kan het ook weer leeg laten lopen als je bijvoorbeeld ergens naar toe wil duiken. Helaas heeft de boot ons niet naar de Christ of the deep Abbys gebracht, dat had Sophia graag willen proberen aan te raken, ze had net zo goed geoefend op de hoekduik.

Na ruim een half uur snorkelen wil Sophia even naar de boot om water te drinken. We hebben flesjes mee maar er is op de boot ook een watertank met lekker koud water. De gids geeft aan dat we nog 10 min de tijd hebben en dat we zelf mogen weten of we die tien minuten nog het rif op gaan of bij de boot blijven. Sophia blijft op de boot en ik blijf in het water voor de boot zwemmen waar het heel diep is, tot de anderen terug komen. Flippers uit aan de gids geven en dan met het trappetje weer omhoog. Er blijken ook mensen te zijn die een sea turtle gezien hebben, jammer dat wij die niet gezien hebben maar je kan niet alles hebben en het was sowieso prachtig! Op de boot wachten we tot iedereen weer aan boord is. Iedereen moet gaan zitten zodat de gids kan tellen of iedereen er is. Er ontbreekt er een en daar wordt naar getoeterd dat hij terug moet komen.

Terwijl we zo op de boot zitten wordt ik een beetje misselijk omdat ze boot nu zo heen en weer deint. Als we gaan varen gaat het alweer wat beter maar ik moet wel goed naar de horizon blijven kijken. Een Aziatisch vrouw naast ons ziet zowat groen en ligt kreunend met haar hoofd op de tafel en is blij dat we weer aan land zijn. Terug in de mangroves zien een paar meisjes nog een manatee, ik zie alleen de rimpels in het water. Jammer..

Als we weer aangemeerd zijn gaan we eerst ons fruit halen uit de auto en eten die lekker in de schaduw op. Daarna gaan we naar het strandje van het statepark. Het water daar wordt snel diep en je mag tot aan de boeien zwemmen. Waar het zo diep is zie je niets maar langs de rand waar het heel stenig is kan je ook nog vanalles onder water zien. Vissen, kwallen enz. We zwemmen hier nog lekker een poosje. We schrikken nog op van een fluitje en allemaal kinderen die dan het water uit gaan. Zou er wat aan de hand zijn? Moeten we het water uit? Nee het is een klas kinderen en die moeten verzamelen.

Er is een groot badhuis met wc’s, douches en omkleed hokjes en we kleden ons weer aan. Bij de giftshop zit een cafeetje waar we lekkere hotdogs en pastasalade halen. Dat eten we buiten in de schaduw op terwijl er Iguana’s om de tafeltjes aan het scharrelen zijn en aan het bedelen zijn om eten. Daarna bekijken we nog even het lekkere koele visitor center met mooie displays en een groot (en een paar kleinere) aquarium met vissen die we net gezien hebben.

Vervolgens verlaten het statepark en rijden naar het zuiden. Over alle bruggen en eilandjes naar Marathon key waar we een hotel hebben. Onderweg zien we heel heel heel veel iguana’s zitten. Heb er nog nooit zoveel gezien als nu.Ik heb het op de Keys ook nog nooit zo zonnig en warm gezien als nu, misschien daarom..

Het hotel is een typisch key hotelletje, klein, gekleurd en een beetje armoedig maar de goede hotels op de keys vinden we weer te duur. Wat leuk aan dit hotel is, is dat je gratis kayaks, fietsen en paddleboards mag lenen. Via een grachtje aan de achterkant van het hotel kan je dan de mangroven in. We doen dit niet meer, het is al 18.00 en we hebben best honger. We zoeken een visrestaurant. Bij de eerste die we tegen komen wordt er direct geroepen dat ze om 16.00 gesloten zijn. De volgende bedient pas vanaf 18.30 en dan komen we bij het zelfde tentje uit als waar we vroeger ook eens gegeten hebben. Lekker de catch of the day en een bord met verschillende soorten vis. Sophia heeft een pizza en ze eet ong 2/3 op. De rest krijgt ze mee in een doosje. Terug bij het hotel gaat Sophia nog even zwemmen Ze is de enige en heeft het hele bad voor zich zelf. Wij liggen lekker in de ligstoelen er naar te kijken, tot we muggen om ons heen zien en dan gaan we terug naar de kamer waar we douchen en nog wat rommelen.

Een beetje erg warm in de Everglades

Deze keer werd ik pas over 7en wakker, had zelfs nog wel langer kunnen slapen maar ’s morgens is het enige moment waarop het internet het redelijk doet en dat wil benutten.

Lees eerst de reacties op het blog en op facebook, bedankt daarvoor die leuke reacties! Jammer dat niemand die man herkent.. misschien is het dan verder geen acteur..

Om 8.30 lopen we naar het ontbijt. Dit keer kiezen we het buffet. Het is minder uitgebreid dan het ontbijt van een restaurant maar uitgebreider dan een gratis ontbijt. Het is wel erg lekker! We puzzelen alle koffers weer in de auto en gaan op weg naar het tamiami trail. Voorbij Naples willen we nog even tanken, we hebben nog een halve tank maar we herinneren ons van een andere keer dat er niet veel tankstations waren. We hebben trouwens ook een giftcard van BP maar zien nergens BP tankstations. We willen dus tanken maar na 13 dollar slaat de pomp al af. We zijn verbaasd en denken dat er iets mis is, maar nee hoor een halve tank kost dit jaar echt maar 13 dollar, dat is lekker tanken.

Langs het Tamiami trail zien we nog een hele groep kleine wasberen zitten. Ze zijn toch zo schattig, jammer dat je op een snelweg niet kan stoppen voor een foto.

Onderweg kom je langs het kleinste postkantoor en altijd ben ik van plan daar even te stoppen maar altijd rijden we er per ongeluk voorbij en ook dit keer. Trouwens  het is ook altijd gesloten als we er langs komen dus erg is het niet.

Bij een van de ingangen van Big Cypress preserve stoppen we en lopen we een stuk over een boardwalk. We spotten geen dieren maar het ziet er wel prachtig uit. Het eerste stukje niet dat is gewoon wuivend gras maar even verder komen we in cypressen bos, met bomen die in het water groeien. Het ziet er echt prachtig uit.

We rijden verder naar Everglades national park naar Shark Valley. Hier hebben we vroeger toen Sophia klein was een tramrit gemaakt maar toen had ze nog af en toe een peuterpuberteit bui en had ik er niet zo van genoten en wilden het nu een herkansing geven. We moeten lang wachten op de tram. Het is 12.15 en pas om 14.00 vertrekt de tram. We halen eerst een Junior Ranger programma voor Sophia en daar in gaat ze aan het werk. Dan lopen we een klein trailtje, het bobcat trail. We zien een kleine alligator onder de boardwalk. Mensen hadden verderop een slangetje gezien maar die zien we nergens meer.

Om 14.00 vertrekt het treintje. Het is bloed en bloed heet, de zon schijnt heel fel. Dat heeft het voordeel dat er geen muggen zijn. Werd ik de vorige keer nog lek geprikt. Nu waren we voorbereid in een lange (wel dunne) broek en een dun blousje met lange mouwen. Maar er was nu geen mug te zien, maar bloedheet was het wel. Het was vervelend voor ons want ik zat precies in de zon en dat was erg heet. Ben ook wat verbrand in mijn gezicht. En door de hitte hielden de alligators zich schuil. We hebben er uiteindelijk twee gezien. Een hele grote maar die lag diep in het water en een kleinere aan het oppervlak. Bij de uitkijktoren was het ook erg mooi, schitterend uitzicht. Beneden zagen we ook twee flinke schildpadden zwemmen.

Met het trammetje weer terug en nog een alligator gezien maar niet zo duidelijk. Ook zagen we alligator nesten. De gids heeft wel heel veel interessante dingen over alligators, schildpadden en vogels vertelt. Was heel interessant!

Terug bij het begin punt leverde Sophia haar junior ranger programma in. De ranger riep tegen een andere ranger: haal de pet en de hoed! Sophia moest de grote hoed op zetten, hij zette zelf de pet op. De ranger toonde veel belangstelling voor haar boekje en toen moest ze de eed nazeggen. Dat deed ze keurig in het Engels. Toen kreeg ze haar badge, het was een speciale die alleen dit jaar werd uitgereikt wegens 100 jarig bestaan.

Ook moest ze haar naam en in het boekje zetten en zette de ranger zijn handtekening en kreeg ze een stempel.

Vlak voor we weg gingen liet de ranger nog aan ons en aan anderen een enorme slangenhuid zien. Het was een van een python, die zijn niet inheems in de Everglades en zorgen voor veel schade. Ze eten allerlei dieren op en hebben geen vijanden. Ze worden door mensen in de Everglades vrij gelaten door mensen die ze als huisdier hebben gehad maar toch niet meer willen hebben.

Hierna verlieten we Everglades en belanden we al snel in een file bij Miami. Het was maar een klein stukje maar het duurde erg lang. Vlak voor we het hotel in Florida city bereikten moest Sophia overgeven. Ze denkt zelf van de honger het kan ook van de hitte zijn.. gelukkig was t alleen water wat eruit kwam..

We zijn direct gaan eten bij Denny’s. Dat is altijd Sophia’s eerste keus vanwege de spaghetti. Ondanks dat ze net had overgegeven at ze het hele bord spaghetti met smaak op. Misschien kwam het dan toch door de honger.

Na het eten lekker naar het hotel, Quality inn. We besluiten vanavond niets meer te doen en lekker op de kamer te hangen. Hier werkt het internet in ieder geval wel goed!

Een dol fijne dag!

Was ik alweer om 5 uur wakker, had misschien verder kunnen slapen maar omdat het internet steeds zo sloom is dacht ik: ik kan ook nu gaan internetten en het blog erop zetten. Mijn moeder en Sophia werden om 7 uur van de wekker over dus hun jetlag is wel over. Ik heb er verder ook in de middag geen last meer van dus reken het 5.00 opstaan gewoon als verlenging van mijn dag.

We zijn in het hotel gaan ontbijten om tijd te besparen maar het was een heel aardig ontbijt. Je kon kiezen tussen een (eenvoudig) buffet of a la carte. We hebben lekker al la carte gegeten en om 8.30 zaten we in de auto naar Captiva. We hadden een cruise geboekt van Captiva naar Cabbage key een klein eilandje. We zijn hier vaker geweest maar het is al een tijd geleden dus hadden hier wel weer eens zin in. Om even over 9.30 kwamen we op het resort aan waarvandaan onze cruise vertrok. Een schitterend resort met huizen en villa’s in plantage stijl en een grote jachthaven. Er was even een klein probleempje want de computer was stuk en dan konden er geen creditcard betalingen gedaan worden. Bij de meeste klanten was dat bekend maar aan ons was het niet doorgegeven en we hadden ook niet genoeg cash bij ons. Gelukkig kon de betaling toen gedaan worden via hun andere vestiging en konden we toch mee. Helaas waren we door dit gedoe wel een van de laatste die de boot op konden en dus waren alle goede plekken op de boot bezet. We konden kiezen tussen beneden binnen in de airco ruimte of bovenop het dek maar dan in de zon. We kozen voor het laatste want dat had toch een leukere sfeer en terwijl we op zee waren was het ook niet zo heet. Al gauw zagen we een moeder dolfijn met een kleintje, ze zwom helaas niet met onze boot mee en we waren hen al snel kwijt. Ook zagen we even later in de verte een groepje dolfijnen maar die waren bij een zandbank waar de boot niet kon komen. Om 11.15 kwamen we bij Cabbage key aan en we kregen tot 13.15 de tijd om hier rond te lopen en te lunchen. Wij begonnen met het nature trail. Een mooi paadje over het eiland door mangroves en tropische begroeiing. We zagen veel kamerplanten hier als joekels van bomen en struiken groeien. Na het nature trail gingen we naar de inn. Voor de inn liepen allemaal schilpadden (gopher tortoises rond) ze hadden ook holen en daar hingen hun namen voor. Donotella, Michaelangelo, Leonardo, Raffael en Myrtle! Ook waren er veel eenden die in een tonnetje aan het baden en drinken waren. In de inn hing het vol met dollarbilletten met namen erop. (een herinnering aan de vissers van vroeger die dan nog wat geld daar hadden hangen voor een biertje als de vangst tegen viel) Nu hangt het er voor de sier maar alles wat naar beneden komt vallen gaat naar een childrens hospital.

Deze inn schijnt ook beroemt te zijn om een liedje Cheese burger in paradise. Sophia had de cheeseburger en die was inderdaad heerlijk. Mijn moeder en ik hadden een shrimp salad en die was ook heerlijk. Als toetje hadden we verrukkelijke key lime pie! Na de lunch nog even de watertoren beklommen, prachtig uitzicht over het eiland en toen gingen we wachten bij de doc. Daar raakten we in gesprek met een Amerikaans echtpaar. We hebben een poos gezellig met ze gepraat en toen gingen we aan boord. Aan boord bood de man van het echtpaar van eerder ons drankjes aan en hebben we lekker jus d orange en ik pina colada gedronken terwijl de verder voeren naar Useppa, een ander eilandje waar andere mensen naar toe waren gegaan en weer moesten opgehaald. Onderweg naar Useppa kwam er een grote dolfijn met onze boot mee zwemmen. Dit was een mannetje, mannetjes leven alleen of hooguit in tweetallen. (een jong mannetje die van de oudere mannetjes moet leren om alleen te leven) Hij sprong enthousiast met onze boot mee! Bij Useppa kwamen de anderen aan boord en toen gingen we nog een stuk varen om meer dolfijnen te spotten. Dat is absoluut gelukt. We hebben er heel veel gezien, soms iets in de verte maar meestal sprongen ze vrolijk met onze boot mee. Ondertussen hadden we ook nog steeds een heel gezellig contact met het echtpaar voornamelijk de man die we op het dock hadden ontmoet. Na een poosje kwam hij vragen of hij een dolfijn knuffeltje voor Sophia mocht kopen in het winkeltje op de bood. Ik protesteerde een beetje maar hij zei toen, I m very rich and I want to give her something so she will never forget this. Dus Sophia kwam super trots met een dolfijn knuffeltje terug. Toen we bijna bij de haven waren kwamen er ineens mensen van onder op het schip naar boven en herkenden de man en noemden “Back to the future” en in de jachthaven wees hij zijn enorme eigen boot aan met daarop Back tot he future en Stuart… We vragen ons nu sterk af of we nu een beroemdheid ontmoet hebben, in ieder geval was het een hele aardige man en zijn vrouw ook. In de haven zwom nog een manatee, maar die dook al snel onder.

Via de prachtige weg over Captiva en Sanibell reden we weer terug naar Fort Myers maar eerst onderweg een ijsje bij de dairy queen. Een heerlijk ijsje maar het was zo warm dat ie smolt binnen een paar minuten en we echt moesten door eten.

Om 17.00 waren we weer bij het hotel en hebben we nog even lekker in zee gezwommen. Niet te lang want er kwam een donkere lucht aan en je weet het maar nooit met onweer. Naar de kamer en terwijl we om de beurt gingen douchen zaten de anderen op het balkon en keken naar het weer. De lucht was donker, in de verte donderde het, de palmbomen zwiepten heen en weer maar het bleef droog en na een uurtje was de lucht weer helemaal opgeklaard. We zijn naar de publix gereden en hebben daar wat kleine dingetjes bij de traiteur afdeling gehaald. Na dit in de hotelkamer te hebben opgegeten zijn we weer naar buiten gegaan. Van het hotel hadden we nog een tegoed bon om een gratis wijntje en frisdrank voor de kinderen te komen drinken. En met het uitzicht op de ondergaande zon zaten we daar heerlijk van te genieten. Daarna hebben we nog lekker een avondwandelingetje over het strand gemaakt. Oh wat is het hier toch heerlijk. Morgen trekken we verder. Ik vind het altijd jammer om hier weg te gaan maar heb ook altijd weer zin om weer andere dingen te gaan doen! 

Heeft iemand enig idee wie deze man is? Ik hoor het graag!