Finding Dory

Om 7.15 was ik weer wakker, ik vind het prima zo. Uitslapen is het niet maar ik ben niet moe meer en dan heb je lekker wat aan je dag. Om 8.00 zaten we aan het ontbijt van het hotel. Buiten onder een rietenafdakje lekker zitten eten. (Sophia noemt rietenafdakjes altijd de Luau) er hing wel een heel donkere lucht, terwijl er aan de andere kant een heel fel zonnetje scheen. Terwijl we lekker zitten te ontbijten wordt de lucht donkerder en terwijl we net de bagage in de auto hebben gelegd begint het te stort regenen. Ik ben echt aan het balen want snorkelen staat vandaag snorkelen op het programma en de vorige keer dat we hier waren ging het ook niet door. (due to the weather conditions) We besluiten het er toch op te wagen en om 9.45 rijden we John Pennenkamp coral reef statepark in. In de regen lopen we naar de reserveringen voor de snorkeltours. Het weer is geen probleem, het kan nog een poosje blijven regenen maar het gaat niet onweren dus kunnen we gewoon boeken. We schrijven ons in voor de tour van 10.30. Eerst moet je allerlei papieren ondertekenen dat je verantwoordelijk bent etc. Snorkels en maskers hebben we zelf maar we huren wel flippers. In een rustig tempo brengen we spullen die we niet meenemen naar de auto, kleden ons om en halen de flippers af. Dan is het precies tijd om weg te varen. Het is niet druk op de boot, we zijn in een groep van ongeveer 20 personen. Eerst krijgen we allemaal instructies over reddingsvesten en dat je niets mag aanraken en dat je niet mag staan op het rif.

In het begin vaart de boot langzaam door mangroves, daarna begint de boot hard te varen en na ongeveer drie kwartier zien we allemaal bootjes liggen en heeft de zee allemaal verschillende kleuren. Als je wil kan je voor je gaat snorkelen eerst nog een snorkelklas krijgen. Maar wij en dan vooral Sophia weten alles van snorkelen. Sophia heeft al twee snorkeldiploma’s en heeft nu les in snorkelen drie. En als moeder en oma die dan naar kijkdagen en afzwemmen komen weet je er ook al het een en ander van dus klas slaan we over.

Met een trappetje gaan we de boot af. (niet zoals Sophia leert, springen met een hand tegen je duikbril en een arm en een been vooruit) Het water is lekker fris, zeker niet koud maar niet dat badwater wat we bij Fort Myers hadden. Eerst zwem je een stuk over zeegras. (de boot mag niet op het koraalrif zelf komen dus je moet er heen zwemmen) In de zee liggen boeien waar tussen je moet blijven. De gids adviseert ook om niet voorbij de golven te gaan, want daar is te ondiep en kan je dus makkelijk met je voet tegen het koraal komen. Aan de rand van het rif blijven we eerst kijken. We zien al aardig wat vissen. Dan zwemmen we voorzichtig waar het mogelijk is over het koraal en vaak er langs. Het is schitterend, we zien allemaal mooie gekleurde vissen en mooie koralen. Dit is echt genieten, na een poosje komt ook de zon door (met regenen was het allang opgehouden) en dat geeft alles nog eens wat extra mooie kleuren. We dragen trouwens ook een snorkelvest. Dat lijkt op een zwemvest maar het doet niks tot je het opblaast en je kan het ook weer leeg laten lopen als je bijvoorbeeld ergens naar toe wil duiken. Helaas heeft de boot ons niet naar de Christ of the deep Abbys gebracht, dat had Sophia graag willen proberen aan te raken, ze had net zo goed geoefend op de hoekduik.

Na ruim een half uur snorkelen wil Sophia even naar de boot om water te drinken. We hebben flesjes mee maar er is op de boot ook een watertank met lekker koud water. De gids geeft aan dat we nog 10 min de tijd hebben en dat we zelf mogen weten of we die tien minuten nog het rif op gaan of bij de boot blijven. Sophia blijft op de boot en ik blijf in het water voor de boot zwemmen waar het heel diep is, tot de anderen terug komen. Flippers uit aan de gids geven en dan met het trappetje weer omhoog. Er blijken ook mensen te zijn die een sea turtle gezien hebben, jammer dat wij die niet gezien hebben maar je kan niet alles hebben en het was sowieso prachtig! Op de boot wachten we tot iedereen weer aan boord is. Iedereen moet gaan zitten zodat de gids kan tellen of iedereen er is. Er ontbreekt er een en daar wordt naar getoeterd dat hij terug moet komen.

Terwijl we zo op de boot zitten wordt ik een beetje misselijk omdat ze boot nu zo heen en weer deint. Als we gaan varen gaat het alweer wat beter maar ik moet wel goed naar de horizon blijven kijken. Een Aziatisch vrouw naast ons ziet zowat groen en ligt kreunend met haar hoofd op de tafel en is blij dat we weer aan land zijn. Terug in de mangroves zien een paar meisjes nog een manatee, ik zie alleen de rimpels in het water. Jammer..

Als we weer aangemeerd zijn gaan we eerst ons fruit halen uit de auto en eten die lekker in de schaduw op. Daarna gaan we naar het strandje van het statepark. Het water daar wordt snel diep en je mag tot aan de boeien zwemmen. Waar het zo diep is zie je niets maar langs de rand waar het heel stenig is kan je ook nog vanalles onder water zien. Vissen, kwallen enz. We zwemmen hier nog lekker een poosje. We schrikken nog op van een fluitje en allemaal kinderen die dan het water uit gaan. Zou er wat aan de hand zijn? Moeten we het water uit? Nee het is een klas kinderen en die moeten verzamelen.

Er is een groot badhuis met wc’s, douches en omkleed hokjes en we kleden ons weer aan. Bij de giftshop zit een cafeetje waar we lekkere hotdogs en pastasalade halen. Dat eten we buiten in de schaduw op terwijl er Iguana’s om de tafeltjes aan het scharrelen zijn en aan het bedelen zijn om eten. Daarna bekijken we nog even het lekkere koele visitor center met mooie displays en een groot (en een paar kleinere) aquarium met vissen die we net gezien hebben.

Vervolgens verlaten het statepark en rijden naar het zuiden. Over alle bruggen en eilandjes naar Marathon key waar we een hotel hebben. Onderweg zien we heel heel heel veel iguana’s zitten. Heb er nog nooit zoveel gezien als nu.Ik heb het op de Keys ook nog nooit zo zonnig en warm gezien als nu, misschien daarom..

Het hotel is een typisch key hotelletje, klein, gekleurd en een beetje armoedig maar de goede hotels op de keys vinden we weer te duur. Wat leuk aan dit hotel is, is dat je gratis kayaks, fietsen en paddleboards mag lenen. Via een grachtje aan de achterkant van het hotel kan je dan de mangroven in. We doen dit niet meer, het is al 18.00 en we hebben best honger. We zoeken een visrestaurant. Bij de eerste die we tegen komen wordt er direct geroepen dat ze om 16.00 gesloten zijn. De volgende bedient pas vanaf 18.30 en dan komen we bij het zelfde tentje uit als waar we vroeger ook eens gegeten hebben. Lekker de catch of the day en een bord met verschillende soorten vis. Sophia heeft een pizza en ze eet ong 2/3 op. De rest krijgt ze mee in een doosje. Terug bij het hotel gaat Sophia nog even zwemmen Ze is de enige en heeft het hele bad voor zich zelf. Wij liggen lekker in de ligstoelen er naar te kijken, tot we muggen om ons heen zien en dan gaan we terug naar de kamer waar we douchen en nog wat rommelen.