Maui next door to paradise

Vanmorgen lekker rustig aangedaan 7.45 wakker en Sophia pas nog later terwijl ik met Kader aan het facetimen was. Met ogen half dicht, hoi pap.
Ook daarna rustig aangedaan in ons huisje en lekker ontbeten, wafeltjes in het broodrooster met plaatselijke honing en een ananas.
Rustig de spullen ingepakt en nu is het weer eerst strandtijd. We gingen naar een strand waar we de vorige keer ook geweest waren en wat het dichtst bij Turtle town ligt het heet Maluaka beach.
We dachten even dat we verkeerd reden maar t ging toch goed. Het was een stuk rustiger dan de vorige keer we konden nu op de parkeerplaats parkeren en hoefden niet langs de weg. Het laatste stukje waren ze aan de weg aan het werk dus je kon dit keer niet met de auto de spullen uitladen en dan parkeren, misschien was het daarom rustiger of misschien was het de vorige keer zondag (in ieder geval was er toen een activiteit in de naast gelegen kerk en nu niet)
Er was echt bijna niemand op het strand, de boompjes waar we de vorige keer onder zaten waren gesnoeid maar vlakbij de ingang van het strand is een hoge boom precies bij een kleine klif en daar zitten we prima in de schaduw.

Er liggen alleen veel stenen en ik haal mijn voet een beetje open aan een van die stenen, het bloed niet maar er hangt wel een velletje af bah.
Toch snel het water in. Langs de stenen is heel veel koraal te zien, met het zonnetje erop is het echt schitterend, ook weer allerlei vissen, soms lijken het wel tuintjes onderwater.

Na een half uurtje roept mijn moeder schildpad en ja een niet zo grote schildpad ligt op de bodem en als we boven hem hangen voor foto's komt hij naar boven gezwommen, zo dichtbij ik moest echt mijn benen optrekken anders zou hij tegen me aan zwemmen. Van een afstandje (om m niet op te jagen) hebben we hem goed bekeken, wat zijn dit toch een bijzondere dieren. Ik probeer een filmpje weet niet of dat werkt..

 Als je goed kijkt kun je links naast mijn moeder de schildpad zien.

Na het zien van de schildpad zwemmen we terug naar de kant en gaan we even wat drinken en fruit eten. Dan gaan Sophia en ik een tijdje in de golven spelen. Het leuke van dit strand is dat je er goed kan snorkelen maar dat het ook een zandstrand heeft en golfjes om in te spelen (alleen liggen er wel stenen in de zee dus wel oppassen) 

Na een tijdje gaan we er weer even uit en dan gaat Sophia verder met spelen en doen mijn moeder en ik nog een snorkelrondje.

We zwemmen alweer terug maar besluiten nog een beetje rond te snorkelen in het midden van de baai waar minder koralen zijn maar wel vissen en dan roept mijn moeder mij weer terug want ze ziet weer een schildpad, een hele grote deze keer! Mijn moeder is vandaag echt de schildpad spotter. 

We zijn helemaal tevreden met het zien van twee schildpadden op deze snorkelochtend/middag. We gaan nog een keer een beetje zwemmen en in de zee spelen en even over 14.30 stoppen we ermee en lopen naar t wchuisje en douche en spoelen onszelf en de waterschoenen schoon.
Met een korte stop bij de foodland voor een lunch van gegrilde kip gaan we naar ons huisje douchen en een was aanzetten.
Om 17.00 vertrekken we weer want we gaan vanavond naar de Luau. Ik heb dit geboekt alvast voor mijn moeder verjaardag (op de dag zelf vliegen we naar het vaste land dus mijn moeder zei kies maar een leuke Luau uit en dat werd deze) Eigenlijk had ik naar de Old Lahaina Luau gewild, die was de vorige keer ook al uitverkocht. Nu dacht ik op tijd te zijn (ergens in juni terwijl ik nog aan t werk was) Ik had gekeken en er was  plek maar toen ik t weekend erna er voor wilde gaan zitten en wilde boeken was t plotseling uitverkocht en t bleef ook uitverkocht..
Toen heb ik maar deze geboekt (zelfde als de vorige keer) Myths of Maui op het Royal Lahaina resort. Op een of andere manier mochten we naar prefered check inn en hoefden we niet in de rij. We kregen een schelpenketting om (Lei) en de volwassenen met een ID (zelfs mijn moeder die dus bijna haar 68e verjaardag viert) een stempel.
We werden naar de tafel gebracht en ik haalde lekker een cocktail en mijn moeder een zonder alcohol. Daarna naar het buffet.

Daarna werd er omgeroepen dat de Imu ceremonie begon. Hier werd een varken uit een soort ondergrondse bbq gehaald.

Toen ging t eten en drinken weer verder, ondertussen speelde een bandje van die heerlijke rustgevende muziek en dansten verschillende Hula danseressen.

Toen kwam er een Hula klas en mocht iedereen die dat leuk vond mee doen. Sophia ging mee doen samen met de volwassen dochter van de Amerikaanse familie tegenover ons. Het was alleen zo druk op t podium dat ik haar nauwelijks kon zien, kleine kinderen mochten voor maar ja dat is ze niet meer.

Daarna werden de lichten gedempt en kwam er een presentator die me deed denken aan zo'n show programma uit de jaren 80. Hij begon met een lied over Maui, were paradise is next door. Hij vertelde Hawaiiaanse legendes oa over Pele ondersteunt met dansers en danseressen. (door het slechte licht zijn de foto's niet veel geworden maar plaats er toch een paar voor een impressie.

Daarna kwamen er dansen van andere Polynesische eilanden en er werd afgesloten met een vuurshow uit Samoa.

Heel spectaculair wat die man kon jongleren en dansen met de fakkels. Toen was t afgelopen en we namen afscheid van de familie met wie we de tafel deelden. Leuk dat Sophia de hele avond met ze heeft zitten praten, ik zei t al eerder maar ik ben echt trots erop hoe ze steeds beter Engels gaat spreken en verstaan. Als laatst kon je nog met een van de danseressen op de foto.

Toen moesten we nog een uurtje terug naar het huisje rijden, Sophia viel in de auto al in slaap en sliep in t huisje vrijwel meteen verder. Nu ik de blog er ook op heb staan ga ik ook lekker naar bed. Haha en goeiemorgen in Nederland! 

road through the jungle (to Hana)

Vandaag stond The road to Hana op het programma, geadviseerd wordt hier vroeg aan te beginnen maar we waren best moe dus hadden geen zin in de wekker. Toch om kwart voor 9 klaar, alles ingepakt en getankt want dat kan op de road to Hana niet en konden we vertrekken.
Bij het stadje Paya begint de weg, het zag er gezellig uit maar we hebben er verder niet gestopt. Het eerste stukje hebben we nauwelijks gestopt, (hadden we de vorige keer wel gedaan) en we reden door naar de milemarkers die ik genoteerd had.
Bij milemarker 7 even extra rustig rijden want vanuit de auto zijn dan regenboog eucalyptus bomen te zien. Inderdaad wat hebben deze bomen een prachtige stammen. Het is op de foto's niet zo heel duidelijk te zien maar op bepaalde plekken is de stam fel groen, geel, oranje..

De volgende stap is milemarker 16 voor het Kaenae peninsula maar onderweg zien we ook veel moois en maken korte stops om daar foto's van te maken. De weg is prachtig, langs allerlei mooie uitzichten en onder bomen met lianen en allerlei tropische begroeiing. Regelmatig is de weg eenbaans en moet een van de twee kanten elkaar voor laten gaan, we hebben hier dit keer geen een keer problemen mee gehad. 

Bij milemarker 16, het Kaenae peninsula van de weg af en het schiereiland op. Direct in het begin zien we een parkeerplek en kijken hoe de zee op de zwarte rotsen slaat. Achteraf hadden we tot het eind van het schiereiland kunnen door rijden maar wij hebben gelopen. Tot aan het puntje waar je nog meer schitterende uitzichten had van spattende golven op de lava rotsen. 

We lopen weer een stukje terug en hier ziet Aunty Sandy waar ze volgens pinterest de 2 best Bananabread hebben. We besluiten alvast een stuk te kopen (achteraf prima want Julia's wat het beste moet hebben kunnen we nergens vinden) Het bananabread is nog helemaal warm want t komt net uit de oven. Sophia had een vanille ijsje gekozen en een schepje daarvan op t bananabread is helemaal heerlijk.

We rijden weer een stukje verder en de volgende stop is milemarker 23, hier hebben we de vorige keer gestopt en toen had Sophia daar bij een waterval gezwommen. Dit keer wil ik dit zelf ook proberen en we hebben geluk want net als wij aankomen gaat er iemand weg en kunnen we daar parkeren. (verderop zijn ook nog plekken maar nu staan we heel dichtbij) In het wchuisje kleden we ons even om en dan klimmen we naar de waterval. Het water is koud/koel maar zeker niet kouder dan de riviertjes uit Frankrijk uit mijn jeugd, dus hop erin. 

Er zijn ook mensen die van bovenaf de waterval naar beneden springen en daar moeten we even op wachten want die willen we natuurlijk niet op ons nek.

We zwemmen twee keer tot helemaal onder de waterval, wat bijzonder om hier te zwemmen. Als we eruit komen is er weer een meisje naar boven geklommen om te springen maar ze durft niet en moet weer naar beneden klimmen. 

We kleden ons weer in t wchuisje om en rijden een heel klein stukje verder milemarker 23.5 hier is een verborgen lava grot. Alweer geluk met parkeren. Om de grot in te komen moet je eerst even bukken, daarna kan je rechtop staan. 

Het is binnen pikdonker en ik heb geen zaklamp of mijn telefoon mee. Ik heb wel mijn camera en elke keer als ik flits kunnen we een stukje zien welke kant we op moeten (ik had hier van te voren over gelezen dat t een korte tube was en geen zijgangen anders had ik t niet gedaan) Mijn moeder gaat terug die vind t wel mooi zo en Sophia en ik gaan verder. De uitgang van de boom is bij de wortels van een Banyan trea en daar moet je eruit klimmen en dan via de wortels weer naar de weg klimmen. Het was leuk en Sophia vond t fantastisch. Het lijkt precies op de boom en tunnels van de familie Robinson in Disneyland Parijs.

Na dit avontuur rijden we weer een stuk verder met hier en daar een korte stop (oa mm 19 the three bears waterfall) tot aan milemarker 32 naar het Wainapanapana statepark. Hier zijn weer zwarte rotsen in zee, een zee arch en een zwart strand. Mijn moeder en ik klimmen nog omhoog tot waar de golven helemaal omhoog spatten een spectaculair gezicht, Sophia blijft dit keer beneden op een steen en maakt een kunstwerk van de stenen.

Als we weer terug willen lopen zien we mensen in een gat verdwijnen en is daar weer een lavatube, dit keer een die uitkomt bij de zee.

Als we dit gezien hebben en we naar de auto lopen zien we nog een stel mangoesten lopen, ze zijn hier niet zeldzaam, eerder een plaag, toch vinden we t leuk om ze op de foto te zetten.

We rijden een stukje verder tot aan Hana. We gaan dit keer Hana niet voorbij, dat vonden we de vorige keer eng rijden. Hana zelf is niet veel aan, ik had gedacht er nog wel iets te vinden waar we iets konden eten maar dat vonden we niet dus draaien we weer om.
Bij een fruitstalletje kopen we nog banaantjes 5 voor een dollar (geld in t bakje doen) en we rijden een stukje verder tot we een grill zien. Bijna alles is uitverkocht maar ze hebben nog net twee grote porties beef with rice en het is echt heerlijk, heel lekker gekruid en bereid op een grote bbq. Het fruit stalletje heeft ook nog t een en ander en we kiezen ervoor een kokosnoot te laten openhakken en die eerst leeg te drinken en daarna mag je m opeten.

Nu rijden we bijna zonder tussenstops weer terug. Bijna niet helemaal, zien nog een mooi uitzicht op zee en ik bedenk me dat ik helemaal geen foto's heb gemaakt van de bomen met de lianen.

Rond 6 zijn we in Kihei. Bij de foodland halen we sushi voor mijn moeder en mij en pizza voor Sophia en wafels voor morgenochtend. Om 18.30 zijn we weer thuis. Klinkt als een eentonige slotzin maar wat hadden we weer een heerlijke dag!