Wat hebben we er weer naar uitgekeken, we mogen vandaag weer op reis. Anders dan andere keren is Pim nu nog thuis en moeten we haar nog naar het kattenpension brengen nog voor we weggaan.
Om 9.00 moeten we in Middenmeer zijn en om 8.15 is mijn moeder bij ons. Ik denk goed voorbereid te zijn en heb haar verstopplek achter de verwarming gebarricadeerd met dekens zodat ze zich daar niet kan verstoppen als het mandje eraan komt.
Maar helaas heeft Kader de deur naar boven laten staan dus daar rent ze heen en verstopt zich onder Sophia´s bed waar Sophia haar onder vandaan jaagt met een swiffer, dan rent ze naar beneden maar rent toch dwars door een van de dekens heen en zit ze toch achter de verwarming. Met een swiffer en een foefoezela porren we haar er achter vandaan, ze blaast nog even naar ons maar we krijgen haar in het mandje en zijn ondanks deze strijd nog op tijd in Middenmeer bij Els en haar kattenpension. Pim gaat in een kamertje waar ze al eens eerder is geweest en gaat meteen op verkenning uit en gaan wij met een goed gevoel naar huis.
Om 12uur zijn Annelies en Sjaak bij ons en we besluiten maar direct naar de trein te lopen dan zijn we maar op tijd. We hebben de trein van 12.30 en als we op schiphol aankomen zijn we zo vroeg dat bij onze incheckbalie Emirates nog zit en we moeten wachten tot 14.40 voor Royal air Maroc hier kan inchecken. Nou we zijn in ieder geval op tijd vinden mijn moeder, Annelies en ik. Kader Sjaak en Sophia vinden t maar onnodig maar we drinken even koffie/warme chocolademelk en dan begint zich een rij te vormen en daar gaan we in staan. Gezellige mensen ontmoet, een echtpaar wat Koningsdag op de ambassade van Marokko ging vieren, hun dochter werkt op het consulaat in Marokko. Ook minder gezellige mensen die willen voordringen en Kader besluit daar dan iets van te zeggen waar ze nog minder gezellig van werden.
Hierna door naar security, we zijn al heel snel aan de beurt, gelukkig niks van de rijen de we vorig jaar hadden. Dan hebben we weer alle tijd en gaan we op verzoek van Sophia naar de Maccie. We blijven hier lang zitten en wandelen dan naar de gate. Het vliegtuig is er nog niet en op het moment dat we eigenlijk moesten boarden komt het vliegtuig er pas aan.
Het boarden duurt ook een eeuwigheid maar dan zitten we! Met zijn allen op rij 25. Het eerste stuk gaat lekker snel. We krijgen iets te eten en te drinken en wonder boven wonder, we lusten het eten, zelfs Sophia lust het eten!
Ik speel wat spelletjes op mijn telefoon en kijk een stukje van een serie op mijn Ipad, na 3,5 uur vliegen zijn we in Cassablanca. Het is nog de vraag hoe laat het daar is, normaal is er 1 uur tijdsverschil maar in de Ramadan is dat verandert naar 2 uur tijdsverschil maar dat is nu net weer terug gedraaid.. heel vaag..
We lopen hele lange gangen door, gaan weer door een security en komen in een hal waar alle binnenlandse vluchten vandaan vliegen, met veel moeite vinden we wat zitplaatsen hier want alle mensen die ergens naar toe binnen Marokko moeten overstappen komen in deze hal. Wat ook heel vreemd is, al deze 5 vluchten hebben ook bijna dezelfde vertrektijd. Om 22.50 kunnen we boarden en moeten we eerst met een bus naar het vliegtuig en dan via een trap het vliegtuig in. Dit is gelukkig maar een klein vluchtje en net als ik in slaap val landen we al weer. In Marrakech moeten we ineens nog door de paspoort controle, heel raar dat dat niet al in Cassablanca moest. We moeten allemaal individueel zelfs Sophia en de beambte schrijft naast de stempels er hele lange nummers in. Daarna moeten we nog heel lang op de koffers wachten en dan kunnen we eindelijk het vliegveld af. Buiten wacht Kaders broer Mohamed en zijn neef Oussama op ons. We begroeten elkaar en we krijgen nog proviand (flessen water en sandwiches) mee.
Met een taxibusje worden we naar het hotel gebracht, van buiten lijkt het maar klein maar het is heel groot. We lopen in het donker langs het zwembad en het is net of er geen water in staat maar het is zo helder zonder rimpeltjes en er zit echt wel water in. Voor we naar de kamer kunnen moeten we weer hele formulieren invullen met allerlei nummers, dat moet altijd in Marokko maar we zijn nu zo moe en gaar dat we het heel vervelend vinden. Als alles geregeld is eten we de sandwiches die speciaal door Zara (Kaders schoonzus) voor ons gemaakt zijn, ze zijn echt heerlijk! Dan zoekt iedereen zijn kamer op en wil ik om 2.00 ook eens naar bed, ik poets mijn tanden maar als Kader in de badkamer is zie ik ineens een beestje op de muur, lijkt op een lieveheersbeestje maar dan net iets anders. Ik ga meteen in de paniekstand want ik ben er bijna zeker van dat het een bedbug is. (gelukkig is mijn koffer nauwelijks open geweest) ik controleer meteen onder mijn matras en eerst denk ik nog niks te zien maar ja hoor daar zit er nog een en dan weet ik het echt zeker! Hier willen we niet slapen! Kader vangt hem in een doekje en gaat er mee naar de receptie. Eerst zeggen ze dat het niks is maar gelukkig heb ik mijn horror verhalen over bedbugs in Amerika verteld en laat hij zich niet afschepen. We krijgen een andere kamer op een andere verdieping. Ik stuur mijn moeder en Annelies meteen berichtje ook te controleren. Annelies ziet het bericht pas de volgende dag maar gelukkig had zij ze niet op haar kamer. Mijn moeder ziet het wel en samen zoeken we de kamer goed af en gelukkig is er geen een bij hun te vinden.
Mijn nieuwe kamer inspecteer ik ook grondig en vind gelukkig niks, om 3uur gaan we dan eindelijk naar bed maar ik slaap niet echt lekker en in verbeelding voel ik de hele nacht overal prikjes. Gelukkig was t de volgende ochtend in orde maar lekker geslapen heb ik niet.
Nou ja dat was de reis weer, nu kan het genieten beginnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten