de vuurgodin Pele

Heerlijk geslapen in dit mooie huisje. De airco hoefde niet aan door alle ramen die hier open kunnen (met hor anders eten de muggen je op) en het heerlijke Hawaiiaanse windje. Hele nacht het geluid van de zingende kikkers. (ze zingen echt heel hoog, net vogeltjes)
Lekker ontbeten met de wafels en yoghurt die we gisteren hebben gekocht. In de koelkast stond stroop van Aunt Jemima. (we noemen dit altijd tante Jeetjemina) Na het ontbijt doe ik met Sophia een ronde door de tuin. De lilikoi's zijn helaas nog niet rijp, avocado's ook niet. Wel drie banaantjes en na wat zoeken een ananas. Hij is wel klein maar als je er een blaadje uit kan trekken van de bovenkant is ie rijp en dat kan. Ook krijg ik m makkelijk los uit de grond. De bovenkant moet je er buiten afsnijden (zodat er geen kans is dat je fire ants mee naar binnen neemt) en dan buiten weer begraven zodat je daar weer een nieuwe plant.

Na ons lekkere ontbijtje gaan we eerst even boodschappen doen want in het nationaalpark Volcano zijn geen eet mogelijkheden.
Tomtom wil ons eerst over allerlei rare kleine onverharde weggetjes sturen dus we draaien maar weer om en gaan dan over een grotere weg.
Tegen 11 uur komen we aan in het volcana NP. We gaan eerst naar het visitorcenter. Voor Sophia halen we daar haar junior ranger boekje en we kijken hier wat rond.
Daarna stappen we in de auto en rijden eerst een stukje over de crater rim drive. Als eerste stoppen we bij de steamvents. Hier zien we overal stoom uit de grond komen en hebben we ons eerste uitzicht op een van de enorme kraters (kilauea crater) die in dit park te zien zijn.

Daarna rijden we weer een stukje terug, deze weg is afgesloten je kan alleen nog naar het Jaggarmuseum en dat gaan we vanavond/eind van de middag doen.
We draaien nu chain of craters road op.
We zien hier nog meer kraters en ook Thurston lava tube. Een tunnel die ooit ontstaan is door een lava flow. Je bereikt hem door een prachtig tropisch pad tussen de varens. (zou niet eens raar staan te kijken als er Trex uit kwam) We wandelen door de tunnel heen, heel leuk om dit te zien.

We rijden verder, oa langs een krater waar Sophia in de krater moet roepen om de echo te horen. Eerst lukt t niet maar daarna lukt t heel goed en is het net of ze antwoord krijgt van heel ver weg.
We lopen vervolgens de devastation trail, over een totaal door lava overspoeld land.

Daarna rijden we helemaal door tot het einde van de weg waar je bij zee uit komt. In de verte zie je stoom uit zee komen. Daar stroomt actieve lava de zee in maar je moet zo'n 16 km lopen om het te zien dus dat slaan we maar over.
We zien hier wel de sea arch en de golven tegen de kust aan beuken.

Na de sea arch kijken we nog even naar het pad van de petroglieven maar 4 km door droge wind lopen hebben we niet zo'n zin in en slaan we over.
We rijden nu naar het Jagger museum, een museum over vulkanen en de Hawaiiaanse goden. De belangrijkste is de godin Pele godin van het vuur. Hawaiianden dachten dat een vulkaan de godin Pele was.
Sophia maakt hier haar laatste opdrachten voor haar junior ranger badge. Buiten kijken we weer de krater in en nu kunnen we vanaf hier lava uit de krater zien komen. Het is ver weg maar het is een heel bijzonder gezicht dat opspattende lava. Het is ook iets wat pas dit jaar voor komt, vroeger kon je wel die gloed 's avonds zien maar niet de lava zelf dus we hebben geluk.

Net op het moment dat Sophia haar boekje uit heeft, gaat de ranger die haar boekje moet nakijken net net een rangerpraatje houden. Nu kunnen rangerpraatjes best interessant zijn maar dit praatje duurde heel erg lang en het begon ook nog eens erg te waaien waardoor het best koud was. Toen de ranger eindelijk klaar was (er was maar 1 ranger in het Jaggar museum en het visitorcenter was al dicht) was er natuurlijk ook weer iemand die steeds vragen had. De helft van de antwoorden op deze vragen waren gewoon te vinden in het visitor center maar ok..
Toen hij eindelijk klaar was kon hij Sophia's (en twee andere kinderen) hun boekjes na kijken. Hij stelde wat vragen maar de opdracht waar ze allemaal foto's voor had moeten maken sloeg hij over. Gelukkig heeft ze dit wel leuk gevonden om te doen. Ze kreeg stempels in haar boekje en ze blij met haar badge. Ze heeft nu Yellowstone, Grand Teton, Sequoya, Everglades en Volcano.

De ranger vorig jaar in de everglades was het leukst die liet haar een eed doen met een hoed op.
Nu was het tijd om terug naar t huisje te gaan, eerst eten we in de auto nog de meegenomen broodjes van subway op.
We rijden rustig terug onze tomtom volgend maar dan slaat ie weer een klein weggetje in. Steile heuvel op, steile heuvel af. We vinden het wel grappig en gaan maar verder. Maar de weg wordt steeds slechter.. omkeren? Maar dan moeten we dat hele stuk weer terug en het is nog maar 10 km, verder gaan dan maar. Helaas slechte keus. De weg wordt slechter, gaten, stenen, geen asfalt meer, soms echt best eng.. niet voor ons maar voor de auto Het is inmiddels een huurauto en daar mag je niet mee op dirtroads..
We zien onderweg wel een lichte uil vliegen, dat is dan wel weer leuk want ik heb nooit een wilde uil gezien (alleen gehoord)
Als we nog maar 3 km moeten is de weg bijna niet meer te doen en komt er een tegenligger local aan. Die zegt dat we helemaal verkeerd zitten (ja duh, maar niet alleen op de verkeerde weg dat het nog 20 mijl een andere kant op is) We schrikken hier van en de local zegt ga de eerste links en dan kom je na 7 mijl op de highway. We kunnen niet veel anders al is 7 mijl op een weggetje waar we niet harder dan 10km/u kunnen rijden wel erg lang.
Na 2 km blijkt de man (gelukkig toch ongelijk te hebben) we komen eindelijk weer op een groter weggetje dat weer verhard is en zijn dan binnen 1 km toch bij het huisje.
We luisteren nooit meer naar tomtom als ie ons een klein weggetje instuurt! Bij het huisje worden we weer verwelkomt door de kikkers! We kijken fantastic mister fox op dvd en ik doe t blog waar ik dankzij t trage internet weer 2 uur over heb gedaan.