something wrong with the left phalange

Super vroeg moeten opstaan, onze vlucht zou om 6.20 vertrekken en omdat we er altijd ruim op tijd willen zijn, de auto verhuur een eind van het vliegveld afzat enz enz stonden we om 3.20 op. Het gaat lekker en om 4.00 rijden we de straat van Alamo in. Maar wat is dat nou? Er staat een auto die de ingang blokkeert, ze zijn nog niet open.
Er is een bewaker dus we gaan het vragen, ze gaan pas over een half uur open. Ik baal best wel, dan hadden we nog een half uur langer kunnen slapen.
Om 4.30 zijn we de eerste, er zijn ondertussen nog 3 andere auto's erbij gekomen. We stappen de bus en die ons naar het vliegveld brengt, daar aangekomen wacht de volgende verrassing, het vliegtuig gaat niet om 6.20 maar om 7.10. Nu balen we helemaal want we zijn dus voor niets zo vroeg opgestaan en voor niks te vroeg bij Alamo.
Nou ja niks aan te doen. Om 5.00 hebben we alle controles gehad en gaan we bij de starbucks zitten (ook echt het enige wat open is) we drinken en eten wat en wachten wat en gaan dan bij de gate wachten.
Het boarden gaat redelijk op tijd en zodra we in het vliegtuig zitten gaan we direct proberen te slapen. Voor Sophia en mij lukt dit vrij snel en ik voel dat t vliegtuig zich in beweging zet.. maar als ik even later mijn ogen open doe staat het vliegtuig weer bij de gate. Mijn moeder die wel wakker is gebleven vertelt dat er werd omgeroepen return to base en dat er terug gereden is. Het duurt heel erg lang en we gaan maar niet weg, wat is er nou aan de hand.
Plotseling komt er een grote familie van achter uit het vliegtuig met hun bagage en die stappen weer uit???
Ik maak grapjes over de left phalange van friends vroeger dat Phoebe verzon dat er iets mis was met de left phalange en dat niemand durfde te vliegen en het hele vliegtuig vertraagd werd.
Na een poos zegt de piloot dat we terug zijn gegaan omdat een van de passagiers zich niet goed genoeg voelde en niet de hele vlucht naar Los Angeles durfde te maken... Aangezien ze super rustig uitstapte en er geen medisch personeel aan kwam ga ik er vanuit dat t niet al te erg zal zijn.
Om 8.30 gaan we dan eindelijk vliegen!
Het vliegen is lang en saai. We krijgen soms iets te drinken. In de ochtend kan je ter betaling iets kopen maar om dit tijdstip hebben we er geen zin in. Helaas blijkt later dat ze niet nog een keer langs komen en aan het einde van de vlucht hebben we best honger.
Om 16.30 komen we eindelijk aan. Koffers ophalen duurt ook weer erg lang want de koffers van onze vlucht komen maar niet.
We hadden gedacht na het ophalen van de koffers nog iets te eten te halen maar al is het zo'n enorm vliegveld hier na het ophalen van de koffers sta je buiten en is er niets meer te krijgen.
De bus naar Alamo duurt ook lang, die komt niet direct en staat in de file. De chauffeur is ook alles behalve behulpzaam. Normaal helpen ze je altijd met je koffers maar deze chauffeur laat je gewoon zelf sjouwen.
Bij Alamo zelf konden we gelukkig bij een kiosk terecht en er stonden voldoende auto's om te kiezen. We passen eerst een chevrolet maar daar passen de koffers niet in en dus kies ik weer dezelfde Nissan Sentra want daar passen de koffers goed in.
Het is nu 18.00 en nu moeten we nog naar Las Vegas rijden 400 km verder. We hadden wel van te voren naar rechtstreekse tickets naar Las Vegas gekeken maar die waren veel duurder dan naar LA en bovendien met een lange overstaptijd dus rijden was beter.
Nou ja dit is natuurlijk wel de tijd voor de file want die is er altijd file in LA maar zeker om 18.00
We hebben ook nog steeds honger maar we willen wel eerst even de grootste drukte voorbij. Dat is dan ook pas anderhalf uur later.
Gelukkig voor ons loopt onze biologische klok ook nog 3 uur achter. We stoppen even bij de mac eten een bigmac en gaan weer verder de file in. Pas als we de bergen over zijn en het ook al donker buiten is, is het niet meer druk op de weg.
Nu moeten we nog 200 km rechtdoor. Een saaie rit in het donker. De laatste 50 km zijn wel leuk want dan rijden we langs allemaal verlichte hotels en stadjes.
Om precies twaalf uur zetten we onze auto neer op de parkeerplaats van Excallibur, Sophia's 9e verjaardag is begonnen!
We lopen met onze koffers het hele hotel/casino door en moeten nog in een korte rij staan om in te checken. De gewone kamers zijn vol en we krijgen een upgrade naar de royalfloor waar we uitzicht op de strip hebben. Het is een heerlijke ruime kamer en in tegenstelling tot twee jaar geleden hebben we nu wel gewoon wifi in de kamer.
Het is 1.00 maar we zijn helemaal nog niet moe, toch maar naar bed gaan want we moeten wel een beetje in het ritme komen. Slapen lukt pas over 2.00
Heb helemaal geen foto's gemaakt gisteren, was ook alleen maar reizen.