Samen duwen we de bus uit de kuil

 

Vroeg op vanmorgen want om 8.00 moeten we in de bus zitten, gelukkig is er een uur tijdverschil met Nederland dus is het voor ons gevoel dan 9.00. Ik zet de wekker om 6.45 maar ben al voor 6.30 wakker. We gaan weer naar het ontbijtzaaltje en nemen een flink ontbijt want je weet nooit wanneer je onderweg wat krijgt. Kader gaat nog even naar de kamer terug maar als wij bij de receptie op hem wachten blijkt hij al in de bus te zitten en belt ons waar we blijven. Als we naar buiten lopen zien we dat het vannacht flink gesneeuwd heeft er ligt een dik pak op de geparkeerde auto´s.

Het is nog pikdonker als we om 8.00 vertrekken en het blijft nog lang donker. We rijden een tijd door Reykjavic waar het in de ochtend behoorlijk druk is. Na een tijdje zien we meer en meer bergen en aan de andere kant de zee met woeste golven. Onze bestemming is vandaag het schiereiland Sneavelness.

In de bus is het bloed en bloed heet, iedereen zit te draaien aan die ventilatie ringetjes boven je stoel maar het doet niks. Na een tijdje rijden we door een 7km lange tunnel en dan zijn we echt helemaal de stad uit en zijn huizen maar zeer sporadisch.

Na een uur komen we in het dorpje Borganess, hier is een groot benzinestation met veel wc´s, een restaurant en eten to go en een giftshop. Omdat er vandaag geen lunchmogelijkheden zijn moet je hier wat kopen en onderweg meenemen. Ook is dit voorlopig de laatste kans om naar de wc te gaan. Hierna is de kachel in de bus gelukkig een stuk lager.

 We rijden verder en het landschap wordt steeds woester. Guido de reisleider vertelt veel leuke oude verhalen, saga´s, echte geschiedenis en wetenwaardigsheden. Zo wijst hij net buiten Borganess een huis aan waar een familie woonden met een lastige zoon. Op zijn vierde mocht hij niet mee naar een feestje omdat hij altijd alles verpeste en dronken werd. Hij ging toch naar het feestje en werd inderdaad stromdronken (op zijn vierde) en het werd alsmaar erger. Op zijn 7^e vermoorde hij een vriendje/buurjongen en dat was een zijn eerste moord en zijn moeder was er trots op want hij werd later een psychopaat die meerdere moorden pleegden.

 

We zagen onderweg een aantal keer paarden. De paarden zijn ooit door de vikingen hier heen gebracht en deze paarden stammen daar nog vanaf want ze mogen niet vermengd worden en niet worden meegenomen naar het vasteland. Net als de schapen, IJsland heeft heel veel schapen met beroemd wol maar nu in de winter zitten die allemaal in de stal.

 

Nog een verhaal was over een heldhaftige vrouw die heel graag wilde reizen, ze ging van IJsland naar Groenland, leed schipbreuk, werd gered maar haar redder mocht daarom al hun spullen hebben, ging naar Amerika en werden overvallen door de Indianen (die een andere naam hadden) daar heeft ze zichzelf van gered door haar hemd omhoog te trekken en haar borsten laten zien. Daarna keerde ze terug naar IJsland maar wilde god dienen en is daarom te voet (en per boot )naar Rome gegaan, toen ze terug kwam stichtte ze een klooster.

 

Nou ja zo vertelde hij nog veel meer verhalen en bleef de rit heel interessant. Vanwege het weer zouden we eerst de zuid en dan de noordkant doen maar Guido en de buschauffeur hielden het weer goed bij en op het laatste moment veranderde het weer.

We stopten bij een plaats aan de kust en maakte daar een wandeling langs de kliffen met diverse uitkijkpunten. Wat waren we blij met de spikes aan onze schoenen want we konden overal goed wandelen.

We stopten bij diverse uitkijk punten, de een nog spectaculairder dan de andere. Grote golven, kolkende massa´s opspattend water, sea arches. Het deed me een beetje denken aan de kliffen en hoge golven tussen de lava op Hawaii en op Curacao maar dan nu met sneeuw en ijs. Het was heel bijzonder, bij elk punt bleven we maar foto´s maken. 

We stapten allemaal weer in de bus en omdat hier geen wc´s waren reden we naar een bezoekerscentrum met wc´s. Meestal duurt het lang voor ik de bus uit ben met die dikke jas en sjaal en handschoenen, muts, camera´s maar nu was ik een keer snel, ik denk dan ben ik een keer als eerst op de wc. Zijn de wc´s afgesloten omdat ze op dit deel van het eiland zonder stroom zaten. Dan maar weer een half uur verder rijden naar een klein tankstation. Ondertussen lunchen we in de bus en nu eet ik dus eindelijk Skyrr want dat hebben we net bij dat andere tankstation gekocht. Trouwens volgens Guido smaakt het niet naar Arla skyrr want dat komt uit Denemarken en smaakt heel anders. In ieder geval vinden we het lekker, een soort romige kwark zonder vet. Na een half uur dus bij dat kleine tankstationnetje naar de wc en nu was ik natuurlijk niet als eerste en er waren 2 wc´s voor de hele bus maar goed we moesten toch op elkaar wachten. 

In de bus deelde Guido nog IJslandssnoep uit, dat is een soort chocolaatje, dan een laagje met een smaakje bijv caramel, aardbei etc en dan een kern van drop. Het was verassend lekker en zelfs Kader die niet van drop houdt vond het lekker.

Na de plaspauze een stap aan een rots, de ene kant zee, de andere kant een rots die helemaal vol zat met ijs. Sophia geloofde het wel en bleef in de bus zitten. Toen de bus weg wilde rijden kwamen we in een kuil van sneeuw vast te zitten. De buschauffeur probeerde vanalles maar het lukte niet. Iedereen de bus uit en de mannen en een enkele vrouw, ik zal eerlijk zijn ik niet, maar Kader wel hielp mee duwen. Na een aantal pogingen, kwam de bus steeds een stukje verder tot het eindelijk bij de... ik denk 7e poging lukte en de bus weer op de weg stond! Hoera!!!

We konden dus weer verder en we dachten nu zal die chauffeur wel niet meer durven te stoppen maar jawel want een half uur verder was nog een mooi uitzichtpunt/korte wandeling. Aan de linkerkant van de weg lag de beroemde IJslandse berg/vulkaan die altijd wordt afgebeeld op plaatjes van reisbureaus en aan de andere kant van de weg lag een bevroren watervalletje. Daar zagen we ook een bruidspaar foto;s maken en de jas ging uit hoor, het bruidje in haar jurk in de sneeuw bij de bevroren waterval. Wij waren zelf weer blij met de spikes onder onze schoenen wat kan je dan goed op gladde stukken lopen.

Nu begon de terugreis, nog een keer stoppen in Borganess, zelfde tankstation als de heenweg en toen nog een uurtje naar het hotel. Inmiddels is het redelijk onbewolkt en zelfs zonnig dus er is kans op het Noorderlicht. We komen om 18.00 bij het hotel en om 20.00 moeten we weer bij de bus zijn. We gaan nog een keer naar het potten en pannenrestaurant dat was ons goed bevallen en is vlakbij het hotel. Kader en ik hebben pasta met vis en zeevruchten, heeeerlijk! Mijn moeder en Sophia cheeseburger ook heerlijk! We hebben daarna nog drie kwartier op de kamer voor we naar de bus gaan. Kader gaat niet mee, hij wil liever naar Ajax kijken.

We rijden een uur om de stad uit te komen en komen op een plek waar de euraziatische plaat grenst met de amerikaanse plaat, een scheur in de grond is dus de grens tussen Europa en Amerika, met een bruggetje lopen we zo Amerika in en we hebben niet eens een Esta aanvraag gedaan! 

Het is helder en dat is belangrijk, we zien heel veel sterren dat is erg mooi en aan de andere kant zien we een vaag wolkje wat het Noorderlicht blijkt te zijn, af en toe kan je het wat beter zien en is het wat groenig, anderen lukt het om er foto's van te maken en dan ziet het er veel helderder uit dan je met het blote oog ziet. Hoewel we er dus niet veel van gezien hebben is het wel een ervaring om hier in het pikkedonker te staan op deze plek. Terug met de bus kan ik bijna mijn ogen niet open houden en ben ik blij als lekker mijn schoenen uitkunnen.