I´ll see you next time

 Zo lang mogelijk geslapen en op de kamer gebleven. Er was een ontbijtje maar toen we om half 10 gingen kijken was het al helemaal opgeruimd want het was maar tot 9.00, pff wat een tijd. Het zijn wel een stelletje luiwammesen in dit hotel hoor. Gisteravond dat we weg waren om te eten, zien ze ons aankomen en doen de deur op slot. Toen we naar binnen wilden vertelden ze ons dat je na bepaalde tijden een andere deur moest gebruiken en t was niet eens laat ofzo. 

Dus even over 10en koffers inladen en iets te ontbijten zoeken. We zitten in een havenplaatsje niet ver van de luchthaven maar er is niet veel. Uiteindelijk vinden we een koffietentje, auntie Irene, het is echt zo´n heel hip koffietentje lijkt een beetje op die aan de kust in Marokko waar we naar de wc waren en Kader een beker meenam.. We bestellen koffie en warme choco, een bananenbrood en twee breakfast panini´s wat je nog het best kan omschrijven als een tosti alleen zit er ook ei op. We zitten in ieder geval nu goed vol en kopen alleen nog een fles water omdat we alle drinkflessen al hebben opgeruimd. 

Ik had vanmorgen gezocht naar iets leuks in de omgeving, we willen namelijk niet helemaal naar downtown Seattle want daarheen rijden (en weer terug) kost best wel veel tijd, veel gedoe met parkeergarages en winkelen kunnen we toch niet meer. Ik heb alles dan wel in de koffers en ze hebben nog een marge van een paar kg maar ze puilen ook uit. Maar daarom dus iets hier in de buurt. In de eerste instantie vond ik een family funn park waar je kon minigolfen en dat leek ons leuk maar t was gesloten vanwege de lucht kwaliteit. HUH? Hoezo wel eens in Vernon geweest daar was de lucht kwaliteit slecht door de rook. Maar goed dat viel dus af. Er moest een klein zeeaquarium zijn maar dat was alleen op zaterdag open viel dus ook af. Verder waren er twee beachparkjes, een hier in Des Moines en een 7km verder dus gingen we hier maar heen.

In het beachpark van Des Moines liepen we over een visserspier en hebben een tijdje op een bankje gezeten en gekeken naar alle spelende honden, kinderen en (water)vogels. Seattle ligt niet aan open zee maar wel aan een zeearm. Het natuurpad wat in dit park moest liggen was afgesloten.

Dan rijden we 7km verder naar het tweede beachpark, tenminste zo heet het, er is wel een boardwalk naast zee maar geen beach. Redondo beachpark. Terwijl we hier langs t water rijden zie ik mensen wijzen en foto's maken. En ja ik zie ook iets boven t water uitkomen maar wat.. Een zeehond, een dolfijn? T lijkt op een walvis maar dan klein. We zien later op het bord alle dieren die hier gezien worden en omdat t op een kleine walvis leek denk ik dat het een harbour Porpoise was, een klein soort walvis. Helaas heeft ie zich daarna niet meer laten zien. Wel zien we allerlei vissen uit het water opspringen, de een na de ander..Het zijn ook flinke vissen, geen kleintjes. Als we de boardwalk hebben afgelopen gaan we maar eens terug naar de auto.

We wilden eigenlijk nog broodjes van subway kopen maar omdat we ze vol zitten van t ontbijt geeft dat geen prioriteit en denken we ach dat doen we op het vliegveld wel, dom, dom, dom. We tanken de auto vol, brengen hem terug naar Alamo, gaan met de shuttle naar het vliegveld en daar is de incheckbalie nog niet open. We zien dat ie over een half uur open moet gaan dus gaan maar in de rij staan en al gauw staan er flink wat mensen achter ons. De lege weegschalen bij onze balie worden ondertussen gebruikt door een stel Afrikaanse mensen die flink bij Ross hebben ingeslagen, 10tallen tasjes, schoenen, shawltjes en al niet meer en maar proppen en er meer in gooien en erin eruit.. en heel slordig ik kan beter koffers inpakken al zeg ik t zelf.. uiteindelijk krijgen ze de koffers dicht en hebben nog een grote shopper met spullen over en gaan ze weg dus kan ik niet zien hoe t afloopt, hoezo nieuwsgierig..

Dan komt het personeel eraan, worden bordjes neergezet, bosjes nep bloemen, allerlei attributen en op de bagage belt krijgen ze een soort van briefing en dan gaat de balie open. Een bijzonder onvriendelijke medewerkster die zegt dat we allemaal losse boekingen hebben (raar want ik heb ons drieeen gisteren nog ingecheckt) en dat dat voor haar zoveel extra werk is.. Dan naar security, helaas hebben we geen TSA pre gekregen en moeten we in de  normale rij. Ze hebben hier in Seattle wel 5 soort rijen voor security. Het duurt een minuut of 20 en t is een vervelende, waarbij alles uit de tassen moet, de laptop, de ipads, de riem af, geen flesje water (die hadden we toch al op) de schoenen uit, de trolley op zijn kop in een bakje en dat allemaal terwijl de medewerkers je lopen op te jagen. Terwijl mijn moeder en ik nog bezig zijn met al die bagage in bakken te stoppen loopt Sophia vast door de bodyscan en ze wordt eruit gepikt. Uitgebreid gefouilleerd, meerdere keren en vooral in haar kruis en borsten. Dan moet ze haar tas aanwijzen (dat is pas het moment dat ik eindelijk met al die spullen klaar ben en had van heel dat fouilleren niks gezien) en gaat de man van security echt alles uit haar tas halen. De tomtom die we daar ook in hadden zitten is blijkbaar erg verdacht, (dat hebben we al eens eerder gehad) en wordt op drugs gecontroleerd. Ondertussen vraagt ze of ze tenminste haar schoenen maar terug hebben maar ze krijgt een ijzig antwoord dat ze het terug krijgt als ze klaar zijn. Nou wat een gezelligheid was dat weer. Na de security is het dan tijd om wat voor onderweg te kopen maar ik zei al dom dom dom er zit hier helemaal geen subway.. dat het vorig jaar in Miami zat betekent natuurlijk niet dat ie overal zit.. en iets lekkers voor onderweg hadden we ook niet gekocht.. dus doen zoeken wat ze wel hebben.. Uiteindelijk  vinden we sushi en nemen die mee in het vliegtuig en eten een hamburger voor we gaan vliegen, wel een hele lekkere hamburger trouwens! In het vliegtuig worden we wel positief verrast want we zitten op zo'n middenplek waar de stewardessen tegenover je zitten met het opstijgen en landen en dus heel veel beenruimte. Klein nadeeltje dat de wc er ook is en soms mensen dan langs je heen lopen maar niet klagen want lekkere beenruimte is altijd meegenomen. Sophia valt meteen met opstijgen in slaap maar als ze drinken komen brengen maak ik haar wakker want je krijgt bij Iceland air maar twee keer wat te drinken. We drinken dus iets, eten de sushi op die trouwens ook erg lekker was! En dan gaan we film kijken, ik kijk de Bucket List, was een hele mooie en leuke film en daarna leen ik een oortje van Sophia waarmee ze moordcasts luistert en val ik in slaap. Helaas voor Sophia komt voor haar de slaap niet meer. 

Na 7 uur en 40 minuten landen we in IJsland. Het is hier heel rustig, een rustige paspoort controle en gelukkig niet weer door security. We zien dan wel al staan dat onze vlucht al aan het boarden is. Even later staat er zelfs gate closing dus we moeten echt flink doorlopen en kunnen niet meer een flesje met IJslands water vullen. Als een van de laatste komen we in een bus en dan met trappen het vliegtuig in. 

Het tweede vluchtje duurt maar 2.40 en minuten en toch lijkt het vooral t laatste uur niet om te komen.. Als we eenmaal in Amsterdam geland zijn krijgen we nog een ritje van de zaak over schiphol heen. Dan koffers ophalen en bellen met Kader. Jaaaa dan zien we zijn zwarte busje aankomen en zijn we weer samen! Morgen Pim weer ophalen want dan is ons gezin pas echt compleet. Maar daarmee komt ook het einde van de vakantie, (en dit blog)maar de placeholder voor cruise is geboekt dus ik kan niet wachten om weer een nieuwe reis te gaan plannen! 

Weg van de rook

 Vannacht was t heel koud, we hadden geen airo aan maar het raam open, je merkt echt dat je hier in de bergen zit, 9 graden om 9.30. Het uitchecken was om 10.00 en dat doen we dan ook precies om 10.00. Had langer geslapen en met Kader even videobellen. Nadat de koffers in de auto zitten gaan we eerst naar t ontbijt. Mijn moeder traditional breakfast, eieren, ham, toast. Sophia een omelet maar er staat al dat ie erg groot is dus neem ik zelf alleen de yoghurt dan kan ik haar daarna helpen met de omelet. Dat blijkt al snel nodig, loeigrote dubbelgeklapte omelet en Sophia is er al snel mee klaar. 

Omdat we in de omgeving Seattle niet echt iets willen doen brengen we de ochtend en begin van de middag nog door in Manning Park. Het warmt al op maar lekker zwemmen in het meer is in de ochtend helaas te koud. We beginnen met een klein wandelingetje naar beaver pond. Een klein meertje wat de leefomgeving van bevers is, helaas zien we er geen. Wel maken we een praatje met een Nederlands echtpaar wat ook net toevallig hetzelfde wandelingetje maakt.

Hierna rijden we naar cascade lookout, een smal maar heel mooi bergweggetje. Boven zou je op allerlei dingen uitzicht moeten hebben maar de rook is weer extra opgekomen en in het dal zie je nu weer niets. Maar het weggetje erheen was erg mooi en bovenop zitten weer heel veel (brutale) eekhoorntjes, die heel erg op je afkomen, een gaat zelfs tegen mijn been aan staan. Ook zien we een vogel met een enorme snavel zitten.

We rijden weer naar beneden en stoppen eerst bij cascade reacreation area, we dachten dat daar iets met watervallen was maar er is alleen een trail van 16 km dus dat slaan we over. Bij de volgende recreation area stoppen we om de laatste spullen vooral t fruit maar ook de cheesestrings op te eten want we gaan straks de grens over. Bij een mooi riviertje eten we de laatse dingen op.

Dan gaan we aan de rit beginnen, Bij het plaatsje Sumas gaan we over de grens dus niet helemaal in Vancouver. Het is een vrij kleine grensovergang met maar een wachttijd van 10 min. Heel wat anders als die bij Vancouver waar we vroeger uren in de file stonden. EN de douanier is super aardig, hij vraagt wat ons naar Canada bracht en als ik zeg de Disney cruise line raakt hij razend enthousiast. Zo'n leuke douanier hebben we lange tijd niet gehad.

We rijden nu over kleine land en bossige weggetjes. Terwijl we verder rijden krijg ik ineens een sms van Icelandair dat onze vlucht door technische mankementen is gecancelled en dat ze naar een oplossing zoeken. Daarna nog zo'n sms van travel info en expedia maar geen oplossing. Na een uur komen we op de grote weg en is het alleen nog maar naar Seattle rijden. Voorbij Seattle naar t plaatsje Des Moines gaat weer iets lastiger met mijn navigatie, op zich zouden we tomtom nu weer kunnen gebruiken maar die heb ik al helemaal ingepakt dus moet ik t met maps.me doen.

Ons hotel heet Marina en inderdaad kan je vanuit de kamer de haven zien en de zeelucht ruiken, eindelijk geen rookgeur meer om ons heen. Op de kamer snel op de wifi en mijn mail lezen. Gelukkig is er al een oplossing en dat is morgen gewoon een vlucht later en vanuit IJsland weer een latere vlucht naar Nederland. Nou is dus de enige vraag wat we nu morgen overdag gaan doen. We hadden dus 15.00 zullen vliegen en t wordt nu 19.00.. Nou ja dat komt later wel. We moeten eerst iets gaan eten. We rijden een straat door waar volgens maps.me restaurants zouden moeten zijn, nu zijn de meeste restaurants afhaal kraampjes of gesloten maar we zien een gezellig Italiaans restaurant. Helaas valt t eten voor mijn moeder en Sophia tegen. 

Terug op de kamer eerst t blog en nu de koffers.. altijd weer een uitdaging maar zal wel lukken.

de familie van Dobber de eekhoorn

 Rond 8en waren we vandaag allemaal wakker, zelfs Sophia, omdat t nu nog vroeg was bleven we even wat uitrusten op de kamer en na 9en tijd voor t ontbijt in Cabana´s. Alleen omdat het zondag was, was t niet bestellen vanaf de kaart maar een buffet. Mijn moeder wilde eerst niet maar toen ze zag hoe lekker t eruit zag was ze ook overtuigd. Het was echt een super lekker en luxe buffet met eggs benedict en crepes en heel mooi vers fruit. Bij de afrekening kregen we 1 keer adult en twee keer senior. Sophia lag in een deuk maar I don´t care scheelt toch weer in t geld. Er stond bij senior ook geen leeftijd dus ze kunnen me nergens mee beledigen. 

We rijden vandaag om via Kamloops en dan weer via Hope naar het zuiden maar dan een stuk westelijker. Nou is op zich de weg bij Kelowna wat rechtstreeks is wel gewoon open maar dat is de plek waar de branden zijn en vanaf waar gevacueerd wordt en we willen geen risico lopen. Op andere plekken zijn wel plaatsen waar de highway gesloten is vanwege de brand, oa bij Salmon arm waar we een aantal dagen hebben gereden. Gelukkig waren de wegen die wij wilden rijden nog gewoon allemaal open. In Kamloops is de lucht een stuk schoner en bij de starbucks nemen we even een pauze. Dan weer richting het zuiden, de kwaliteit van de lucht wisselt heel sterk. In de dalen slechter bovenop de bergen een stuk beter. Bij een stop waar staat dat het voorlopig de laatste restarea stoppen we even. Het zit hier vol met schattige grondeekhoorntjes, het is een hele familie en ondanks dat ze niet gevoerd mogen worden zitten er aantal hele dikke tussen.

Hierna rijden we verder naar het zuiden, voor we naar Manning afslaan staat er een bord dat er geen benzinepomp meer komt voor 75 km. Nou redden we het wel tot Manning maar of we er ook mee terug komen is niet zeker, dus we nemen het zekere voor het onzekere en draaien eerst om naar Hope voor we naar Manning rijden want dat zit veel lekkerder. 

Uiteindelijk komen we dus pas om 17.00 in Manning aan, voornamelijk door de omweg over Kamloops maar ook nog wat extra vertraging door het tanken. We slapen in een groot resort met cabins en een hoofdgebouw uit hout op getrokken, een echte lodge. Wij zitten in de main lodge. Mijn moeder en ik willen nog wat gaan wandelen maar Sophia blijft liever op de kamer. We proberen eerst vanaf de lodge te gaan wandelen maar dan moet je over de autoweg lopen tot aan een trail en dat vinden we niks, dus we gaan met de auto en rijden een klein stukje. Aan de rand van een groot meer parkeren we de auto. We lopen een stuk van Lightning Lake trail, een smal bospaadje aan de rand van het meer. We lopen hem niet helemaal want Sophia is dus nog op de kamer en ik wil niet te lang wegblijven. Onderweg zien we eerst weer een eekhoorntje (Chipmunk) met kleine streepjes, dit is net Knabbel of Babbel. We zien ook nog een mooie eend aan de rand van het meer. Terwijl we het pad door het bos lopen zien we diverse eekhoorns, grote soorten, kleine, bruine, zwarte, grijze echt een record aan Eekhoorns. We zien ook een hele familie kipachtige familie, waarschijnlijk een Grouse (Korhoen) ze maken grappige geluidjes. 

Als we terug lopen zien we een schitterende zonsondergang in het meer, echt prachtig!

Terug naar het hotel en eten bij de lodge. We moeten even wachten want er zijn flink wat mensen voor ons. Als we aan de beurt zijn is er al veel op, maar wat we uiteindelijk bestellen is super lekker. Zelfs het bier is op dus neem ik een wijntje.

Na het eten wil Sophia graag nog even naar het zwembad, ik heb toch al flink allergie van gisteren dan kan dit er ook nog wel bij. Ja eigenlijk niet maar ik vind het ook leuk, een groot binnenbad met ramen en uitzicht op de bomen. Het water is lekker warm, ja dat voelt nu lekker maar is niet zo goed voor me. Toch erg van genoten. Wat een leuk hotel is dit weer en wat een schitterende omgeving. Ik kende deze omgeving eigenlijk niet ben er soort van per ongeluk opgekomen omdat ik de hotels in Osoyoos te duur vond of vol waren. Morgen is onze laatste volledige dag en moeten we terug rijden naar Seattle maar omdat we het hier zo leuk vinden en in Seattle niet meer veel te zoeken hebben gaan we eerst hier morgen nog wat tijd doorbrengen voor we terug naar Seattle rijden.

 

van plan a naar b naar c naar.. z

 Niet zo lekker geslapen, hadden de airco niet zo hard aan en het werd bloedheet vannacht. Halverwege de airco aangezet en toen verder geslapen. We doen het rustig aan vanmorgen en praten via whatssapp even met de familie. Sophia tapet mijn knie in, als ik loop gaat t wel ok maar vannacht met slapen als ik m boog deed t pijn en ook als ik bijv ga zitten of trap loop en Sophia is expert in knieen intapen. We hebben ook nog goed nieuws over de cruise want de betaling is aangekomen en vanaf nu is de place holder dus weer geldig. 

We gaan naar het ontbijt bij Cabana´s, wat klinkt dat heerlijk vertrouwd. We moeten wel in de rij, op een tafel wachten valt wel mee maar ze zegt erbij dat het lang duurt want er is vertraging in de keuken en voor ons is een groep van 8. Als we aan de beurt zijn heeft Sophia zin in de crepes maar die zijn net uitverkocht door de die groep van 8. We kiezen daarom allemaal voor de gebakken ei en er zit ook een bakje met heel mooi fruit als bramen, frambozen, aardbeien etc bij. 

Ons eerste plan (wat ik had gemaakt toen ik nog thuis was) was wandelen bij het meer en naar het strand en zwemmen bij het meer. Maar we hoorden gisteravond over de branden dat er gevraagd werd niet in het meer te recreeeren omdat dat de brandweer helicopters kan belemmeren dus dat gaan we niet doen. 

Er moet hier in de buurt ook een zijweg naar de bergen zijn, the silverstar mountain resort, vanaf daar kan je met een gondol naar boven en dan daar wandelen en er is zelfs een kabouterpad. Het weggetje er naar toe is echt prachtig maar wildlife zien we niet. Als we echter boven aankomen zijn de gondels gesloten vanwege de fires er staat dat er om 12uur een beslissing wordt genomen over het wel of niet open gaan maar t is na 12en en uitgestorven.. ik snap t niet zo goed omdat we juist nu van de brand afgereden zijn..maar er zal wel een reden voor zijn.

Wat gaan we dan nu doen.. ik had nog wat gelezen over de Shuswap falls en dan rijden we maar die kant op. Het is een mooie weg door een bos al kan je door de rook de uitzichten en de bergen niet zien. We stoppen bij een kleine picknick plaats waar je een kleine trail naar de rivier kan doen. Sommige mensen zwemmen hier ook maar wij hebben niks bij ons en de oevers zijn nogal stijl, wel een mooi plekje

We picknicken met de restanten die we nog hebben en er is een pomp maar er staat bij dat t voor honden is en dat mensen niet van t water moeten drinken, we wassen er wel onze handen. We komen nog mensen met een camper tegen die in het gebied van de brand wonen, ze hoefden nog niet te evacueren maar voor de zekerheid hebben ze hun belangrijkste bezittingen ingepakt en willen vooral uit de rook zijn maar waar ze ook heen rijden de rook blijft. De man vindt t ook zielig voor ons want nu krijgen wij geen goede herinneringen aan deze omgeving. Nou ja hun problemen zijn vele malen groter.

We kunnen de afslag naar de falls niet vinden en gaan een zijweg in naar een ander provincialpark dat 45 km verder moet zijn, maar als we een stukje gereden hebben houdt de weg op en gaat over op een onverharde weg en dat doen we nooit meer dus we draaien om. Sophia heeft heel erg veel last van de lucht van de rook en vooral in combinatie met de kronkelweggetjes wordt ze ontzettend wagenziek terwijl ze dat normaal nooit heeft. We rijden maar weer terug en ondanks dat we over hele kleine weggetjes rijden zien we helemaal geen wildlife, zelfs dobber de eekhoorn laat zich niet zien. In de hotelkamer rusten we even uit en net als we naar het zwembad willen we gaan zien we allemaal herten zo vanuit ons raam in een grote stad. Rijden we kilometers lang door de wildernis lopen ze zo langs het hotel.

Foto's zijn dus gemaakt vanuit mijn raam wat erg stoffig is en de lucht buiten die ook erg rokerig is daarom zien ze er zo wazig uit.

We gaan daarna lekker naar het hotelzwembad, we zijn helemaal de enige, we zwemmen een tijdje en ik probeer zelfs 10 min de spa uit, zo lekker maar ik zal t wel moeten bekopen met allergie vannacht.

Na het zwemmen gaan we douchen en rijden we een paar meter naar Denny's aan de overkant van de weg. Als we het hotel uitlopen zien we een hele mooie zonsondergang maar op de foto wordt ie heel wit ipv geel wat de zon eigenlijk is.

 Bij Denny's gaat Sophia (natuurlijk) voor spaghetti, mijn moeder voor de 55 plus country beef en ik een tbone steak. In de kamer weer naar de berichten over de brand kijken en goed uitzoeken hoe we dan morgen het beste kunnen rijden.

Birthday splash

 Sophia mocht vanmorgen tot 9.30 uitslapen, daarna ook bellen met papa.  Dat doen we wel vaker maar vandaag is Sophia jarig, 15 jaar is ze alweer geworden. Van oma heeft ze pas geleden (In Skagway Alaska)  een ring gekozen.Van ons wil ze graag een nieuwe telefoon dus dat moet wachten tot we weer in Nederland zijn. Wel doen we ons best er vandaag voor haar een extra leuke dag van te maken. In het hotel hadden we een zakje gekregen met voor iedereen een yoghurt, een ei, een granola bar en een appel. Maar als traditie op Sopia´s verjaardag ontbijten we met taart, gisteravond door haar uitgezocht. 

Als we buiten komen is de lucht heel erg rokerig en dik, nog veel erger dan gisteren. De mensen hier doen er nogal laconiek over en we weten niet precies waar de branden zijn. Volgens mijn Samsung app zou het toch droog blijven in de ochtend dus we rijden naar het Revelstoke mountain resort om daar toch de mountain coaster te gaan doen, we stappen echt net uit de auto en we horen een donder, we zetten een stap en voelen een druppel, ik stel voor het dan toch te skippen want als we nu kaartjes kopen en ze gooien de boel dicht dat kost het heel veel tijd en misschien geld als ie dan niet meer opengaat, vervolgens begint het echt keihard te regenen. In de regen rijden we weg maar als we niet meer dan 5 min op weg zijn wordt t weer droog. We weten echter niet hoe het is als we weer terug gaat dus laten we mountain coaster maar gaan. (alweer een aantal jaar geleden in the great smokey mountains ging t ook al niet door, door de regen)

We rijden weer een stuk terug over de weg van gisteren maar dan wel het mooie gedeelte wat na Salmonarm kwam en na een tijdje slaan we af naar het zuiden richting Vernon. We rijden langs een meer en de rook hangt in deze hele vallei, heel raar gezicht. Net of het buiten heel koud is, met de airco aan en de donkere lucht, maar buiten is het warm en zoals Sophia zegt, het ruikt naar sauna.

We rijden in een keer door naar Vernon, het zijn hier meer heuvels en landbouw met de bergen in de verte. We gaan hier vandaag naar Vernons splash down. Het is een soort van waterpark, allemaal waterglijbanen tegen de heuvel op. Hier in Vernon is het gelukkig een stuk helderder. De meeste glijbanen zijn rustig, open en lekker lang dus echt erg leuk. Je moet alleen elke keer weer de heuvel opklimmen om er bij een in te stappen. Het is een heerlijke rustige lekkere dag, af en toe een glijbaan op en af en toe lekker zitten op een picknick bankje. Sophia vindt de glijbaan met de banden het leukst, je begint boven en gaat steeds een bassin naar beneden, ik vind m te moeilijk, je moet elke keer een rand over en t kost veel energie om dat elke keer te doen dus ik vind teveel een workout. Ook zijn er nog stijle glijbanen die beginnen juist halverwege waar de picknicktafels staan en dan met de glijbaan naar beneden en via een pad weer omhoog. Ik vind ze te snel en te smal, ze voelen claustrofobisch aan, Sophia is van deze twee keer geweest maar niet echt een fan.

Als ik een van de laatste keren op het steile pad naar boven loop glij ik uit. Ik doe mijn linker knie pijn, het gaat wel, ik kan er nog wel mee lopen maar buigen doet wel pijn.

Sophia houdt t uit tot sluitingstijd, nu wordt t trouwens wel fris, het is de hele dag rond de 80 graden geweest (26graden) maar nu is het een stuk frisser, toch blijft ze doorgaan want ze wil op haar verjaardag zo vaak mogelijk de glijbanen af.

Om 18.00 gaan we weg en op naar het hotel. Ik had voor Sophia's verjaardag gezocht naar een leuk hotel en dat is gelukt. De Vernon prestige lodge is een enorm hotel. Het loopt in een vierkant met in het midden een plaza van een restaurant en binnenzwembad, het heeft wel wat van centerparcs weg. Als de spullen op de kamer zijn gaan we lekker eten, het restaurant heet Cabana's net als op de Disneycruise line dus dat belooft veel goeds. We krijgen 10% korting omdat we hotel gasten zijn en ik had de serveerster vertelt dat Sophia jarig is en daarom krijgt zij een gratis toetje. 

Als hoofdgerecht had Sophia een burger, mijn moeder een burger met gehakt vlees en ik had pasta met lam. Als toetje waren er nog maar 2 tiramisu's dus ik kies de broken choclate in berry sauce, alles was super lekker.

Na het eten gaat Sophia nog even naar zwembad en hottub, ik ga wel mee maar durf niet mee te zwemmen omdat ik vandaag al heb gezwommen en denk dat dat teveel voor mijn huid wordt maar misschien morgen. Op de kamer kijken we het nieuws en zien dat de branden juist heel vlak bij waar we nu zijn terwijl t hier beter is dan 100 km naar het noorden met de rook. Hier zitten we nog prima want het is nog ruim 80 km naar het zuiden maar als we overmorgen hier weggaan zouden we er wel langs moeten dus dat moeten we in de gaten houden en evt een andere route nemen..