sneeuwwitje op de sea to sky highway

 Rustig aan vanmorgen want dit is echt een heerlijk hotel met zachte bedden en een lekkere badkamer. (Het Atrium inn Vancouver.) Sophia op haar verzoek weer lekker laten slapen en wij naar het ontbijt. Weer lekker ontbeten, mijn moeder is ook blij met hun koffie. Weer een enorme puffy croissant voor Sophia meegenomen en tegen 11en verlaten we pas het hotel. (ijs in de koelbox, ijs in de drinkflessen, alles weer opruimen) het kamermeisje is super vriendelijk, we hadden al een berichtje van haar gekregen om voor de fooi te bedanken en nu zegt ze terwijl we weggaan dat ze ons ooit hoopt terug te zien, behalve op de cruise waar je echt een band met de mensen opbouwt hebben we dit verder nog nooit meegemaakt.

We rijden Vancouver uit, eerst langs een pretparkje waar enorme rijen voor staan om binnen te komen, nog een keer langs Capilano en na een tijdje splitst de een zich met de 99, de Sea to sky highway. De naam is logisch, je start in Vancouver aan de zee en je rijdt terwijl je de bergen in rijdt nog lang langs de inhammen van de zee. Zo'n 30 km buiten Vancouver stoppen we voor de eerste keer, de Shannon falls. Eerst lopen we langs een mooi riviertje en Sophia en ik klimmen over de stenen in de rivier, zij natuurlijk verder dan ik. Maar heel leuk om te doen en heel mooi! In de verte kan je al wat van de waterval zien liggen. 

Dan volgen we nog een tweede stukje van het pad waar je echt prachtig uitzicht op de waterval hebt! We staan hier aan de voet en de waterval is een stuk boven ons, een enkele geoefende hiker zien we zijn schoenen met spikes aan doen en die gaan naar boven klimmen. 

Terwijl we hier van de waterval staan te genieten komt er een vlinder op Sophia afgevlogen, hij vliegt eerst om haar heen maar als ze een paar keer haar vinger uitsteekt komt hij op haar vinger zitten. En hij blijft ook zitten, ze kan m zelfs op haar neus zetten, ze is dikke maatjes met de vlinder. Ze is net sneeuwwitje de dieren komen zomaar op haar afgevlogen. Als peutertje liep ze al met een doekje rond en zei dat net als witje, die tijden zijn voorbij maar vandaag met deze vlinder is ze net als Sneeuwwitje de beste vrienden. 

Zelfs andere mensen komen foto's  van haar en de vlinder maken, eerst een Amerikaans echtpaar en dan een familie uit India, aan de laatste geven we de vlinder over, eerst wil hij niet, vliegt steeds terug naar Sophia maar dan blijft hij bij een man zitten en gaan wij weg, tijd om verder te gaan vlinder. 

We stoppen nog een aantal keer bij vieuwpoints met mooi uitzicht. 

Het volgende punt is de Brandewin falls (weet niet meer zeker hoe je dit schijft) als eerste gaan we hier picknicken want er zijn hier genoeg picknick tafels en we hadden gisteren vanalles lekkers gekocht. Na de picknick lopen we een klein en kort pad en komen uit bij de falls, dit keer van bovenaf, wat een schitterend uitzicht. Sophia vraagt aan een Amerikaans gezin een foto van ons drieen te maken want die hebben we nog niet zoveel.

Hierna rijden we verder over echt een geweldige weg, overal bergtoppen, heel spectaculair, soms even stoppen op een uitzichtpunt. 

Bij Nairnfalls stoppen we weer. Maar het is raar, we weten zeker dat toen we hier vroeger waren je direct van de auto naar de falls kon lopen. Nu is het een pad van 1.5 heen en 1.5 terug.. op zich niet zoveel maar het is vandaag heel heet, Op sommige plekken wel 100 graden F wat overeenkomt met 37 graden. Nou is het onder de bomen en naast de rivier goed te doen maar toch komen de falls maar niet inzicht en keren we om, we moeten ook nog een stuk rijden.

Nu zetten we de kmers erin want we moeten nog een aardig stuk rijden, 187 km. De weg blijft maar geweldig en we stoppen nog een enkele keer bij een uitkijkpunt. Bij Lilooet stoppen we om te gaan eten, het is hierna nog 88 km maar dan wel minder kronkels als in het vorige stuk. We eten een lekkere steak en kunnen weer op pad. Nu is het prima tijd om wildlife te zien, we kunnen net een kwartel met allemaal kuikentjes ontwijken op de weg, een groepje herten tussen de paarden 

Even verderop een prachtig mannetjes hert met gewei maar daar konden we niet stoppen en een bald eagle. Het was een schitterende rit en om 20.30 zijn we bij het motel. Toch ben ik enigszins teleurgesteld dat we geen groter wild (beer, moose, elk) zien. In de eerste instantie ziet t motel er weer niet uit en moeten we ook nog een trap op met de koffers, maar als we eenmaal gesetteld zijn is het toch een ok motel en de wifi werkt heel goed. (Canada's best value inn desert)