coming home

 De wekker gaat om 3.30 en ik kon niet eens meteen in slaapkomen dus dat waren wel heel weinig uurtjes slaap. Bij het uitchecken krijgen we allemaal een kunststofbakje met een ontbijtje erin, een broodje ham/kaas/komkommer/tomaat, een yoghurt met een houten lepel en een appel. In de bus horen we dat yoghurt als vloeistof geldt dus dat moeten we ophebben voor we de douane doorgaan. We eten het dus maar in de bus op. 

Bij de vertrekhal staat een enorme rij, echt een enorme rij, ik kan me niet heugen dat ik zo lang in de rij moest staan om in te checken. Bij de balie nog het vaccinatiebewijs moeten laten zien en dan werd het niet gescand maar ze moesten de datum van de laatste prik zien. 

Toen door naar security nou dat was niet gezellig, een hork die iedereen afblafte, ons ook. Wachten ik heb niet gezegd dat je die bak mocht pakken, nee niet in die bak maar in die. Vervolgens zag Sophia er stoned uit want ze gingen met een doekje over haar handen en over haar buik vegen. Een andere vrouw van onze groep moest helemaal op een plateau komen staan en werd met een scanner van voor en achter onderzocht. Nou ik vind het nodig om mensen zo af te blaffen ook niet in zo'n functie. 

Eenmaal door de security was de gate niet bekend, (later bleek dat er ook geen wachtkamers bij de gates waren) dus dan maar op een bankje in de hal zitten en het ontbijtje opeten. Nog een keer koffie/warme choco en een croissantje voor Sophia halen en nog een keer het flesje water bijvullen. Het IJslandse kraanwater is echt heel goed water en het is overal gratis te krijgen, elk restaurant serveert het gratis en ook bij een cafetaria (zoals bij de waterval) staan er flessen om in te schenken of zijn er tappunten voor je flesje.

Na een tijdje staat er op de monitor dat we naar de gate moeten, daar kun je dus niet zitten en staat iedereen vanaf dat moment al in de rij. Het duurt nog wel even voor het boarden ook begint maar om een uur 7 gingen we boarden. Het was een groter vliegtuig dan de heenweg. Het was een vliegtuig met rijen van 2 stoelen, rij van 4 en dan weer 2. Wel kleiner dan de vliegtuigen naar Amerika maar groter dan het vliegtuig van de heenweg. Ik zat met mijn moeder bij het raam en Sophia en Kader naast ons op de middenrij. Ik viel al snel na het opstijgen in slaap maar werd wakker omdat het zo koud was op mijn plek, later werd het weer beter. Met een half oog naar Harry Potter gekeken, omdat ik dus geen koptelefoon mee had expres iets uitgekozen wat ik al ken. Af en toe een spelletje op mijn telefoon en al vrij snel gingen we landen. We vlogen een tijd over Nederland en ik herkende niks, tot Amsterdam aan toe, daar zag ik de gebouwen van de zuid-as en het Amsterdamse bos, zelfs t cafeetje waar we vaak een broodje kroket halen. 

Na het landen hoefden we niet meer door een paspoort controle en konden we naar de bagageband. We kregen onze koffers en zeiden een aantal mensen van de groep die we nog zagen gedag en Guide de reisleider. 

Buiten moesten we even wachten en toen kwam een vriend/collega van Kader met een taxi ons ophalen. Lekker snel weer thuis. Even wat drinken, koffers vast boven zetten en toen naar Middenmeer om onze Pim weer op te halen. Ze zat lekker in haar witte bakje, had veel met de nepmuizen gespeeld en was flink aan het miauwen in de auto. 

Nou nu nog weekend en dan maandag weer aan het werk. 

Het was een topreis, een hele bijzondere ervaring! Normaal zijn we meer van met de eigen auto/huurauto maar in al die sneeuw en besneeuwde wegen en de weerconditie waren we blij dat we met een groep waren. De  groep was ook erg gezellig en we hebben veel gezien.

Nog even een paar foto's die mensen van onze groep hebben gemaakt van ons in de Blue Lagoon en het Noorderlicht.

Op de bovenste foto het Noorderlichts zoals het door sommige camera's te zien was, op de onderste twee zoals we het met het blote oog zagen. 

Hierbij het einde van dit blog, tot de volgende vakantie! 

Safe the best for the last

 Vanmorgen een uurtje later op en echt heerlijk geslapen na zoveel tijd in de buitenlucht. Nadat we weer een lekkere bodem hebben gelegd stappen we om 9.00 in de bus. We rijden Reykjavic uit en na een tijdje rijden beginnen we vandaag in het Pingfelir nationaalpark maar eigenlijk spreek je het uit Zingfelir en is het geen p maar staat het rondje meer in het midden maar zo´n letter heb ik niet op mijn toetsenbord.

Dit nationaalpark ligt weer op de breuklijn tussen Euroaziatische breuklijn en de Amerikaanse breuklijn, er is een hele mooie vallei en een kloof, veel mensen denken dat die kloof de grens is maar het is de vallei. Sommige stukken zijn aardig te belopen en op andere stukken staat zo´n wind dat het pijn doet aan je gezicht, we lopen de kloof uit (weer blij met onze spikes) en aan het eind van de kloof wacht de bus. Deze vallei was vroeger een centrale plek waar recht werd gesproken (en meteen maar gestraft) voor heel IJsland. Deze rechtspraken waren een ook een soort van entertainment want hele jaar leefde men in eenzaamheid en in de zomer kwam iedereen hier dan samen en deed men rechtspraak en vierde men feest. Er werd ook flink vaak de doodsstraf gegeven, vooral van hekserij en opvallend veel mannen waren heksen.(want als je iemand van hekserij beschuldigde mocht je zijn land hebben) de vrouwen werden verdronken in de verdrinkingspoel (we zijn er ook langsgereden en een hele rij namen stond er op een bordje) en de mannen werden verbrand als ze heks waren of onthoofd bij andere strafbare feiten. 

Een andere bijzondere gebeurtenis op deze plek is dat IJsland hier in 1944 onafhankelijk is geworden van Denemarken. Verder is het gewoon een prachtige plek om te zien.

Weer in de bus hoorden we dat de IJslanders wel 500 voor weer (of wind) hebben en het weer van vandaag is Raamweer., Het ziet er prachtig uit vanachter een raam, zonnetje, blauwe lucht, je ziet geen wind maar het voelt heel anders en is daarom beter vanachter een raam. 

De volgende stop was Geysir, een grote spuwende geiser maar de echte geiser slaapt, er is wel een andere  die geregeld gaat en ook behoorlijk hoog spuit. Rechts staan de meeste mensen maar links is het beste uitzicht, maar links is het spiegelglad, wij hebben echter onze spikes aan dus gaan toch liever links staan, we zijn nog aan het schuifelen als de geiser ineens zijn water omhoog spuit. Ok gemist maar binnen de 10 min gaat ie weer dus afwachten maar. 

Wat is het koud om met je blote hand en je camera te wachten en in tegenstelling tot Yellowstone zie je hier niet echt dat ie bijna gaat spuiten hij bolt plotseling op en spuit. Ik heb hem deze tweede keer wel op mijn fotocamera maar mijn moeder met de videocamera en Sophia met de gopro zijn te laat. Dus nog een keer wachten, afwisselend even je hand in je zak en dan weer op de camera, dit keer is het redelijk gelukt. 

Hierna geloven Kader en Sophia het wel en gaan naar het bezoekerscentrum en mijn moeder en ik gaan nog even iets hoger om naar de oorspronkelijke Geysir te kijken en het uitzicht vanaf bovenaf. 

Dan lopen wij ook terug en zien nog een keer de geiser spuiten. In het bezoekerscentrum en restaurant is het niet normaal druk en slecht georganiseerd. De rij is tot buiten en er zijn verschillende rijen voor patat en een broodje maar uiteindelijk hebben Kader en ik een lekker zeer donker bijna zwart (maar dat hoort zo) broodje zalm en Sophia een patatje en mijn moeder eet een broodje van t hotel. 

Jammer genoeg hebben we geen tijd meer voor de winkel want er is echt een enorme giftshop met hele leuke spullen maar ja de bus wacht.

Met de bus maken we nog een korte stop bij paardjes met pensioen, we geven ze een snoepje.

Hierna rijden we door een zeer onstuimig landschap, het lijkt net de noordpool een grote besneeuwde vlakte maar ik kan er geen foto's van maken het bus raam is vies.

Na een poosje komen we bij een van de grote watervallen maar ik ben helaas daar de naam van vergeten. Eerst bekijken we hem van boven en dan vanaf het midden. In de zomer kan je ook vanaf beneden maar door het ijs en sneeuw kan je daar nu niet komen. Het is ook eindelijk lekker weer geworden en de muts en handschoenen kunnen uit. En wauw wat is de waterval spectaculair, gedeeltelijk bevroren en tegelijk heel woest. 

Na de waterval hebben we nog kort tijd voor een kopje koffie, cola en Sophia krijgt van mij een ketting met een rune in een steentje, ze kiest de rune voor bescherming, er zijn er veel met allerlei betekenissen.

Nu rijden we een hele tijd met de bus weer door allerlei prachtige landschappen, nog een paar IJslandse wetenswaardigheden. Bier is heel lang, tot 1985 verboden geweest want dat was voor de armen en die werden dan maar dronken, ander alcohol was daarom wel toegestaan.

Ook heeft IJsland een heel gedoe met namen, IJslandse (voornamen) moeten worden toegestaan door een commissie en het moeten namen zijn die in het IJslands te vervoegen zijn. Vaak hebben IJslanders een naam die een betekenis van de natuur heeft. Een gewone naam mag niet, er lopen aardig wat rechtzaken bijv van iemand die half Brits en het kind Elizabeth wilde noemen, dat mocht niet en er loopt een rechtszaak, tot de rechtzaak is afgerond heet het kind dan in zijn/haar paspoort little boy/girl.

Achternamen zijn de voornamen van vader met zoon of dochter erachter. Het IJslandse telefoonboek is daarom heel bijzonder. Er zijn teveel dezelfde achternamen daarom staat het op voornaam, dan adres en dan het beroep. Maar iedereen mag zelf een beroep kiezen ook bijv prinses of koning, tovenaar of iets wat ze juist niet zijn, iemand met dezelfde naam als een zangeres of keeper heet dan NIET de keeper of Niet de zangeres. Nou tot zover weer wat achtergrond info. Via schitterende wegen reden we naar het zuiden en kwamen we om half 6 bij de Blue Lagoon, echt onze finale. De blue lagoon is een heet zwembad buiten. We kregen een polsbandje, daarmee mochten we in het water een moddermasker ophalen een drankje aan de bar. Ooh wat was dat water heerlijk! Zo warm, zo ontspannend en dan vanuit het water je drankje drinken en het steeds donkerder zien worden, sterren zien komen (helaas geen noorderlicht) het was een topfinale.

Naar het hotel en alles inpakken want morgen om 4 moeten we al in de bus bah! 

Samen duwen we de bus uit de kuil

 

Vroeg op vanmorgen want om 8.00 moeten we in de bus zitten, gelukkig is er een uur tijdverschil met Nederland dus is het voor ons gevoel dan 9.00. Ik zet de wekker om 6.45 maar ben al voor 6.30 wakker. We gaan weer naar het ontbijtzaaltje en nemen een flink ontbijt want je weet nooit wanneer je onderweg wat krijgt. Kader gaat nog even naar de kamer terug maar als wij bij de receptie op hem wachten blijkt hij al in de bus te zitten en belt ons waar we blijven. Als we naar buiten lopen zien we dat het vannacht flink gesneeuwd heeft er ligt een dik pak op de geparkeerde auto´s.

Het is nog pikdonker als we om 8.00 vertrekken en het blijft nog lang donker. We rijden een tijd door Reykjavic waar het in de ochtend behoorlijk druk is. Na een tijdje zien we meer en meer bergen en aan de andere kant de zee met woeste golven. Onze bestemming is vandaag het schiereiland Sneavelness.

In de bus is het bloed en bloed heet, iedereen zit te draaien aan die ventilatie ringetjes boven je stoel maar het doet niks. Na een tijdje rijden we door een 7km lange tunnel en dan zijn we echt helemaal de stad uit en zijn huizen maar zeer sporadisch.

Na een uur komen we in het dorpje Borganess, hier is een groot benzinestation met veel wc´s, een restaurant en eten to go en een giftshop. Omdat er vandaag geen lunchmogelijkheden zijn moet je hier wat kopen en onderweg meenemen. Ook is dit voorlopig de laatste kans om naar de wc te gaan. Hierna is de kachel in de bus gelukkig een stuk lager.

 We rijden verder en het landschap wordt steeds woester. Guido de reisleider vertelt veel leuke oude verhalen, saga´s, echte geschiedenis en wetenwaardigsheden. Zo wijst hij net buiten Borganess een huis aan waar een familie woonden met een lastige zoon. Op zijn vierde mocht hij niet mee naar een feestje omdat hij altijd alles verpeste en dronken werd. Hij ging toch naar het feestje en werd inderdaad stromdronken (op zijn vierde) en het werd alsmaar erger. Op zijn 7^e vermoorde hij een vriendje/buurjongen en dat was een zijn eerste moord en zijn moeder was er trots op want hij werd later een psychopaat die meerdere moorden pleegden.

 

We zagen onderweg een aantal keer paarden. De paarden zijn ooit door de vikingen hier heen gebracht en deze paarden stammen daar nog vanaf want ze mogen niet vermengd worden en niet worden meegenomen naar het vasteland. Net als de schapen, IJsland heeft heel veel schapen met beroemd wol maar nu in de winter zitten die allemaal in de stal.

 

Nog een verhaal was over een heldhaftige vrouw die heel graag wilde reizen, ze ging van IJsland naar Groenland, leed schipbreuk, werd gered maar haar redder mocht daarom al hun spullen hebben, ging naar Amerika en werden overvallen door de Indianen (die een andere naam hadden) daar heeft ze zichzelf van gered door haar hemd omhoog te trekken en haar borsten laten zien. Daarna keerde ze terug naar IJsland maar wilde god dienen en is daarom te voet (en per boot )naar Rome gegaan, toen ze terug kwam stichtte ze een klooster.

 

Nou ja zo vertelde hij nog veel meer verhalen en bleef de rit heel interessant. Vanwege het weer zouden we eerst de zuid en dan de noordkant doen maar Guido en de buschauffeur hielden het weer goed bij en op het laatste moment veranderde het weer.

We stopten bij een plaats aan de kust en maakte daar een wandeling langs de kliffen met diverse uitkijkpunten. Wat waren we blij met de spikes aan onze schoenen want we konden overal goed wandelen.

We stopten bij diverse uitkijk punten, de een nog spectaculairder dan de andere. Grote golven, kolkende massa´s opspattend water, sea arches. Het deed me een beetje denken aan de kliffen en hoge golven tussen de lava op Hawaii en op Curacao maar dan nu met sneeuw en ijs. Het was heel bijzonder, bij elk punt bleven we maar foto´s maken. 

We stapten allemaal weer in de bus en omdat hier geen wc´s waren reden we naar een bezoekerscentrum met wc´s. Meestal duurt het lang voor ik de bus uit ben met die dikke jas en sjaal en handschoenen, muts, camera´s maar nu was ik een keer snel, ik denk dan ben ik een keer als eerst op de wc. Zijn de wc´s afgesloten omdat ze op dit deel van het eiland zonder stroom zaten. Dan maar weer een half uur verder rijden naar een klein tankstation. Ondertussen lunchen we in de bus en nu eet ik dus eindelijk Skyrr want dat hebben we net bij dat andere tankstation gekocht. Trouwens volgens Guido smaakt het niet naar Arla skyrr want dat komt uit Denemarken en smaakt heel anders. In ieder geval vinden we het lekker, een soort romige kwark zonder vet. Na een half uur dus bij dat kleine tankstationnetje naar de wc en nu was ik natuurlijk niet als eerste en er waren 2 wc´s voor de hele bus maar goed we moesten toch op elkaar wachten. 

In de bus deelde Guido nog IJslandssnoep uit, dat is een soort chocolaatje, dan een laagje met een smaakje bijv caramel, aardbei etc en dan een kern van drop. Het was verassend lekker en zelfs Kader die niet van drop houdt vond het lekker.

Na de plaspauze een stap aan een rots, de ene kant zee, de andere kant een rots die helemaal vol zat met ijs. Sophia geloofde het wel en bleef in de bus zitten. Toen de bus weg wilde rijden kwamen we in een kuil van sneeuw vast te zitten. De buschauffeur probeerde vanalles maar het lukte niet. Iedereen de bus uit en de mannen en een enkele vrouw, ik zal eerlijk zijn ik niet, maar Kader wel hielp mee duwen. Na een aantal pogingen, kwam de bus steeds een stukje verder tot het eindelijk bij de... ik denk 7e poging lukte en de bus weer op de weg stond! Hoera!!!

We konden dus weer verder en we dachten nu zal die chauffeur wel niet meer durven te stoppen maar jawel want een half uur verder was nog een mooi uitzichtpunt/korte wandeling. Aan de linkerkant van de weg lag de beroemde IJslandse berg/vulkaan die altijd wordt afgebeeld op plaatjes van reisbureaus en aan de andere kant van de weg lag een bevroren watervalletje. Daar zagen we ook een bruidspaar foto;s maken en de jas ging uit hoor, het bruidje in haar jurk in de sneeuw bij de bevroren waterval. Wij waren zelf weer blij met de spikes onder onze schoenen wat kan je dan goed op gladde stukken lopen.

Nu begon de terugreis, nog een keer stoppen in Borganess, zelfde tankstation als de heenweg en toen nog een uurtje naar het hotel. Inmiddels is het redelijk onbewolkt en zelfs zonnig dus er is kans op het Noorderlicht. We komen om 18.00 bij het hotel en om 20.00 moeten we weer bij de bus zijn. We gaan nog een keer naar het potten en pannenrestaurant dat was ons goed bevallen en is vlakbij het hotel. Kader en ik hebben pasta met vis en zeevruchten, heeeerlijk! Mijn moeder en Sophia cheeseburger ook heerlijk! We hebben daarna nog drie kwartier op de kamer voor we naar de bus gaan. Kader gaat niet mee, hij wil liever naar Ajax kijken.

We rijden een uur om de stad uit te komen en komen op een plek waar de euraziatische plaat grenst met de amerikaanse plaat, een scheur in de grond is dus de grens tussen Europa en Amerika, met een bruggetje lopen we zo Amerika in en we hebben niet eens een Esta aanvraag gedaan! 

Het is helder en dat is belangrijk, we zien heel veel sterren dat is erg mooi en aan de andere kant zien we een vaag wolkje wat het Noorderlicht blijkt te zijn, af en toe kan je het wat beter zien en is het wat groenig, anderen lukt het om er foto's van te maken en dan ziet het er veel helderder uit dan je met het blote oog ziet. Hoewel we er dus niet veel van gezien hebben is het wel een ervaring om hier in het pikkedonker te staan op deze plek. Terug met de bus kan ik bijna mijn ogen niet open houden en ben ik blij als lekker mijn schoenen uitkunnen.