Tell everybody I am on my way

Hier het eerste officieele berichtje van het blog van dit jaar!
Om 5.30 stond mijn wekker geprogrammeerd maar omdat Kader er om 4.15 voor zijn werk uit moest kon ik daarna toch niet meer slapen, ben nog maar even blijven lezen want om om 4.30 al eruit te gaan vond ik ook wat te gek.
Om 5.15 uit bed gegaan en Sophia wakker gemaakt, de laatste spulletjes in de koffer en met Pim knuffelen want die zullen we een aantal weken niet gaan zien.
Om 5.45 kwam mijn moeder naar ons huis en om 6.00 stond de taxi voor de deur. Onze taxi chauffeur is een kennis/vriend van Kader en zijn dochter was een klasgenoot van Sophia dus voor ons geen onbekende.
Keurig op tijd stapten we bij Schiphol uit. Voor de balie van Air Swiss waar wij mee vliegen vandaag was bij balie 1A en door een of andere gang kwamen we in een soort nood terminal. Het online inchecken was niet gelukt maar iedereen moest hier toch bij dezelfde balie ook als je wel al was ingecheckt.
De security ging ook vrij vlot, ik was op alle horror van uren in de rij voorbereid maar met tien minuutjes viel dat ook reuze mee.
Toen hadden we nog alle tijd voor onze vlucht naar Zurich, we waren zelfs zo vroeg dat er bij de gate nog allemaal mensen zaten voor een vlucht naar Frankfurt. Toen deze mensen weg waren konden we zitten en hebben we een saucijzen broodje gehaald en rustig zitten wachten. Sophia ging lekker lezen in leven van een loser en las meteen tot de helft.

Om 10.15 gingen we boarden voor onze vlucht naar Zurich. Het vliegveld daar heet Kloten dus daar hebben we wel lol om gehad.
Het was een vlucht van anderhalf uur. We kregen een drankje en een croissantje en ik grapte nog ze moeten eigenlijk Zwitserse chocola uitdelen en ik werd op mijn wenken bediend want ze kwamen met chocolaatjes langs.
In Zurich hoefden we niet voor een tweede keer naar security, wel twee keer een korte paspoort controle. Een keer omdat we naar overstap vluchten en een keer om in de Amerika terminal te komen. Ik had daar eigenlijk het interview verwacht (over wat kom je doen en heb je je koffer wel zelf ingepakt) Ook had ik braaf een toestemmingsformulier dat ik zonder Kader met Sophia reis maar hier heeft niemand naar gevraagd. (die ene keer dat ik het dan niet bij me heb omdat wel samen naar Marokko waren maar hij met een andere vlucht terug ging, toen werd er dan wel naar gevraagd)

Bij deze gates is het superdruk, er zijn veel te weinig stoelen voor al die mensen. Wij vinden wel drie losse stoelen. Alle andere mensen gaan dus maar vast bij de balie staan. Als het boarden begint is er dus al een enorme rij. In tegenstelling tot andere keren gaat het nu niet per zone of stoel rij iedereen gaat tegelijk in de rij. Behalve buisnessclass die heeft natuurlijk wel een eigen rij. Wij hebben geluk want zodra deze buisnessclass rij weg is mogen wij door die rij.
We zitten in een groot mooi vliegtuig. We zitten op de achterste rij van het voorste gedeelte. Met achter ons de wc's. Geen mensen voor je zou nog beter zijn maar geen mensen achter je is ook wel lekker. Niemand die tegen je stoel kan trappen en zonder problemen je stoel naar achteren.
Zodra we plaats hebben genomen gaan we aan de slag met onze schermpjes. Ik begin met de film Kong, die ook Hawaii is opgenomen. Leuk dat gaan we van de week zien!
Ik had lekkere broodjes kip thuis klaargemaakt omdat we het vliegtuig eten de laatste jaren zo slecht vinden. (of wij raken verwend) Omdat het ondertussen over enen is gaan we die lekker opeten. Een half uur later wordt Sophia's bestelde kindermenu opgediend. Met tegenzin maakt ze m open en dan is ze verrast want de macaroni met gehakt is echt erg lekker! Ook al zit ze vol van dat broodje kip ze eet aardig wat van haar eten.
Ook ons eten kunnen we lang  niet op, maar de pasta smaakte erg goed en vooral ook allerlei bijgerechtjes zoals Zwitserse kaas, een taartje enz.
Ik slaap wat, kijk wat film. (zookeepers wife, baby boss, beauty and the beast) doe het dierenspel met Sophia. (zoveel mogelijk dieren met een bepaalde letter opschrijven)

De laatste drie uur schieten niet op. Hoewel het uitzicht soms erg mooi is, bergen, canyons, woestijnen.. maar voor mijn gevoel komen we nooit voorbij Las Vegas en het laatste uur val ik gelukkig weer even in slaap.
Als we eindelijk in LA geland zijn duurt t nog lang voor ons vliegtuig bij de gate staat.
De immigrations gaat nu allemaal met een computer en we zijn snel aan de beurt. Daarna alleen nog even een stempeltje in het paspoort en koffers ophalen.
Als we in de bus van Alamo zitten zie ik dat het 18.00 is. Ik dacht dat ik Alamo skip the counter goed geregeld had maar we moeten toch nog naar het kantoor. We mochten wel bij een apparaat maar ook hier weer alle dingen door van allerlei upgrades en verzekeringen en dat had ik thuis dus al gedaan! Maar goed liever bij dit apparaat nee invullen dan bij een medewerking die iets aan je aan willen smeren. Daarna lopen we naar de rij intermediates. Dat is groot genoeg dit keer omdat we er maar een paar dagen mee zullen rijden.
We kiezen een donkerblauwe Nissan Sentra uit en de koffers gaan er makkelijk in.
We stellen tomtom in op ons hotel, best western Inglewood en daar zijn we binnen een paar minuten.
Om 6.30 zijn we op de hotel kamer, we zijn niet meer moe maar hebben ook geen zin meer om nog iets te gaan doen, Ik typ dus maar het blog, Sophia kijkt heel toepasselijk Vayana op haar dvd spelers en mijn moeder worstelt met haar telefoon die geen bereik heeft.
Mijn telefoon heeft wel bereikt maar wil niet de wifi pakken omdat het een onveilig netwerk is.
Inmiddels is het 20.00 en houdt Sophia het niet meer uit die wil nu echt slapen. Ik ga nog proberen wat langer wakker te blijven maar voel inmiddels ook wel de vermoeidheid. Ben benieuwd hoe laat we wakker worden straks.