Custer statepark

Alweer lekker vroeg wakker, dus het gebruikelijke ritueel van internetten, facetimen met Kader, wat rommelen en om even voor 7en zaten we aan het ontbijt in het hotel. Het Quality Inn heeft echt lekkere ontbijtjes en we konden dit lekker op eten op een terras achter het hotel. Heerlijk in het zonnetje met een riviertje en heuvels op de achtergrond. Nog even gepraat met een Amerikaans echtpaar. De oma van de vrouw kwam uit Vlaanderen en ze vond het leuk om het een en ander over Europa te horen. Na dit gesprekje nog even naar de kamer, spullen inpakken en vertrekken. Het was nog lekker vroeg, rond 7.30 dus we hoopten nog wat wildlife te zien. Ons doel van vandaag is Custerstatepark. We begonnen met de wildlife drive. De toegang tot Custerstatepark is 15 dollar per auto en dan mag je er de hele week in.
Zodra we de wildlife drive opreden zagen we al een groepje Pronghorns, een soort antilopes. Ze waren erg dicht bij de auto dus we konden ze goed zien. Er was ook weer een hele grote groep prairie hondjes, wat zijn die toch schattig. Ze maken ook steeds zo'n leuk piep geluidje naar elkaar. We reden verder en zagen een hertje en verderop nog twee mannetjes hertjes met een klein gewei. Nou dat ging al goed zeg al die dieren. Na een poosje zagen we dat er trail begon, het prairie trail en we besloten om even een stukje hiervan te lopen. Niet helemaal want het was geen korte trail, maar gewoon om een indruk te krijgen. We smeerden ons in tegen de zon en tegen de muggen want die kwamen direct op ons af en we gingen lopen. In het begin moesten we een riviertje over, dat kon via een soort bruggetje van een plan over het water. (die weg nam mijn moeder) of via stenen in de rivier. Dat deden Sophia en ik. Dit soort dingen vindt Sophia altijd heerlijk om te doen, en ze deed het niet een keer maar ze bleef maar heen en terug de rivier over gaan over die stenen. De rest van de wandeling ging eerst door bos daarna door prairie. We hebben een kwartiertje heen gelopen en toen via de zelfde weg weer terug. De omgeving hier in Custer SP is erg mooi. We vervolgden onze weg het was nu al wat later, een uur of 10 en de zon scheen volop dus veel dieren verwachten we niet meer.
Toch kwamen we na een poosje een grote kudde ezels tegen. De ezels in dit park zijn niet inheems en stamden af van ezels die mensen vroeger gebruikt hebben en daarna zijn los gelaten. Het zijn de enige dieren in het park die je mag benaderen en zelfs mag voeren. Een vrouw had een hele zak met een soort bix gekocht en gaf er wat van aan Sophia die allerlei ezels gevoerd en geaaid heeft. Het was erg leuk. De ezeltjes waren ook erg lief!
Na een poosje veranderde het landschap weer van prairie in bossen en heuvels. Hier kwamen we een hele kudde big horn sheep tegen. Vrouwtjes met kleintjes. Heel leuk om te zien. Hier vlak bij was een leuke picknick plek aan een riviertje. Hier hebben we een tijdje heerlijk gezeten. Wat een prachtig plekje! Alleen kwam Sophia hier tot de conclusie dat ze een van haar barbies kwijt was. Anna (van Frozen) was nergens meer te vinden. Hopelijk ligt ze op de hotelkamer.
We reden verder en gingen nu de Needles road rijden. Een weg door de bergen. In het begin van de weg rijd je voornamelijk door wat kalere bossen (door bosbranden) wel gaat de weg steeds verder omhoog. Na een poosje zie je de bergen, met allerlei naaldvormige rotsen in de verte. Je rijdt steeds dichterbij tot je tussen die naalden door rijdt. Heel erg leuk. Ook waren er kleine smalle tunneltjes waar je niet van twee kanten door heen kon, dus goed kijken of er aan de andere kant geen auto uit kwam. Bij het trailhead naar little devils tower stopten we. Ik dacht dat je daar vanaf hier heen kon lopen en dat die wandeling 1,2 mijl was, maar wel moeilijk want er moest geklommen worden. Maar het was alleen het toegangspunt tot de trail, de trail zelf lag nog 3 mijl hier vandaan. Sophia en ik besloten de trail samen te gaan proberen.  Mijn moeder wachtte bij de auto. In het begin liepen we door een bos,weer een beekje oversteken. Uit een gat in een boomstam klonk gepiep en we zagen een specht naar het gaatje heen en weer vliegen. Een stuk verderop zagen we er nog een. Langzaam ging het pad omhoog de bergen in. De wandeling was prima te doen en we kwamen steeds hoger. Ik had met Sophia afgesproken dat zij t mocht aangeven als ze niet meer verder wilde. We zagen mooie uitzichten en aparte rotsformaties.  Na iets meer dan een uur kwamen we dan eindelijk bij het pad die naar de top van the little devilstower leidde. Nu ging het pad zwaar omhoog en moesten we echt klimmen over  stenen en vooral van dat loszittende zand. Het werd steeds zwaarder. Na een poosje wilde Sophia toch niet verder gaan. Vanaf het punt wat we wel gehaald hebben, hadden we ook een prachtig uitzicht en ik was sowieso trots op haar dat we zo ver gekomen waren. De weg naar beneden ging sneller maar moeilijker omdat we steeds weggleden met loszittende steentjes. Een keer viel ik op mijn billen. Ik heb me geen pijn gedaan maar de Nordicwalk stok die ik van mijn moeder had geleend is wel gebroken. Het onderste stukje is er afgebroken. Na 2 uur en 15 minuten waren we weer bij de auto, trots op mijn meisje dat ze zo'n stuk gelopen en vooral geklommen heeft! Met de auto reden we langs Sylvan lake, zag er mooi uit maar het was zo druk daar dat we er niet echt gestopt zijn. We reden hier het park uit en toen via het stadje Custer het park weer in en gingen nu de Iron mountain road rijden. Dit is een weg door de heuvels en bossen en geeft na een poosje een heel mooi uitzicht op mt Rushmore. Ook waren er weer van die tunneltjes en door een tunneltje kon je Mt Rushmore zien liggen. We hadden er nu wel genoeg van, we hadden ook eigenlijk te weinig gegeten vandaag en voelde ons een beetje flauw. Om 16.30 waren we weer in Hill City. Bij de subway hebben we twee footlong broodjes gehaald en een pizza voor Sophia. Die hebben we lekker mee naar de hotelkamer genomen en daar lekker opgegeten. Ook hadden we nog een koud biertje erbij. Heerlijk. Ongeveer de helft van de broodjes bleef over die bewaren we voor morgen middag. Toen we een beetje waren uitgerust gingen we nog even naar het zwembad van het hotel. Ook namen we de was mee want in een hokje naast het zwembad stond een wasmachine en droger. Terwijl de was draaide zijn we lekker gaan zwemmen. Een klein binnenbadje en een hottub. In het begin waren er drie meisjes waarvan er een heel wild dat kleine zwembadje door ging en we niet konden zwemmen. Even later ging ze er gelukkig uit en deelden we het zwembad alleen nog met een ander meisje die samen met Sophia ging zwemmen. Het is zo'n leuk gezicht, ze spreken elkaars taal niet en toch met de paar woorden Engels die Sophia kan en wat handen en voeten werk, sluit ze makkelijk vriendschap.
Het valt me trouwens op dat veel Amerikaanse kinderen slecht zwemmen. Bijvoorbeeld dat grote meisje wat zo wild deed, kon nauwelijks zwemmen.
We gingen nog even in de hottub en toen de was ook klaar was, deden we m in de droger. Gingen zelf naar de kamer om te douchen en wat te relaxen. Sophia heeft in een keer het boekje dat ik voor had meegenomen uitgelezen en daarna heeft ze lekker met de barbies gespeeld, gelukkig hebben we Anna ook terug gevonden. Best lekker voor haar een avondje spelen op de kamer. Was uit de droger gehaald maar alles was nog klammig dus de volgende keer een ander programma nemen. Sophia weer uit Harry Potter voorgelezen en daarna de foto's en het blog in orde gemaakt.