van yellowstone naar grand teton

Weer lekker tot 8.00 geslapen en gelukkig voelt Sophia zich ook weer helemaal beter. Terwijl wij nog wat warms drinken en de boel opruimen gaat zij even naar de speeltuin. Om 9.00 is alles ingepakt en kunnen we gaan. In Yellowstone willen we gaan ontbijten bij Grand Village.

Maar de weg naar Grand Village duurt veel langer als we denken. Eerst is er weer de bekende buffel die voor een lange vertraging zorgt, daarna zijn er ook nog wegwerkzaamheden en dus komen we pas om 11.30 in Grand Village aan en is er geen ontbijt meer. We willen toch wat eten en dus delen mijn moeder en ik een grote cinamon role en Sophia kiest voor een hotdog, ach t is toch bijna lunchtijd en dan heeft ze eindelijk weer wat in haar maag.

Na Grand Village rijden we het park aan de zuidkant uit. We stoppen niet meer bij de Lewisfalls maar rijden in een keer door naar Grand Teton national park. Voor de mensen die Yellowstone in komen zijn hier wel hokjes om een kaartje te kopen maar Grand Teton kan je vanuit Yellowstone dus zo binnen rijden. Het is heel apart, Yellowstone en Grand Teton liggen zo dichtbij elkaar en toch is het zo anders. We rijden langs een enorm gebergte met hoge woeste punten, de Tetonrange. (de tieten noemt Sophia ze de hele dag) Het park zelf is een rivierdal met moerassige gebieden, bossen en heuvels.

Als ik op een mooi uitzichtpunt, the willowcreek overlook foto’s wil maken doet mijn camera het ineens niet. Ik heb gisteravond de batterij nog opgeladen dus dat kan t niet zijn. De camera gaat aan en direct weer uit, ik snap er niets van. Tot ik ineens zie dat hij niet meer op LCD scherm maar op de zoeker staat. Gelukkig probleem opgelost en ik kan weer naar hartenlust foto’s maken.

 Even verderop zien we een groepje Elk maar die hebben we al zo vaak gezien dat we er niet eens meer voor stoppen.

Bij Colterbay visitorcenter stoppen we even want nu we niet door een kassa naar binnen gekomen zijn hebben we ook geen kaart gekregen.

Een vriendelijke ranger geeft me een kaart, hij ziet Sophia en ze krijgt direct een boekje voor de junior rangers in haar handen. Hier in Grand Teton is het junior ranger programma gratis dus we pakken m aan. Moeten we alleen even een geschikt rangerpraatje opzoeken. In de auto gaat Sophia gelijk in haar boekje werken.

Ik zie dat de meeste rangerpraatjes op dit deel van de dag al voorbij zijn of op een plek liggen die niet op onze route ligt. Bij een klein visitorcenter aan de Moose Wilson road is wel een geschikt praatje. Het begint om 15.30 en gaat over een dier of insect dat veel in Grand Teton voorkomt. We hebben nog ruim de tijd om hier te komen want het is pas 14.15. We rijden op een rustig tempo. Stoppen bij mooie uitzichtpunten op de Tetons (tieten) en we zien een groepje mensen staan die naar elandenjong blijkt te kijken. Het jong ligt verscholen in de struiken je kan alleen zijn kop zien. Om 15.00 komen we bij het Rockeveller visitor center maar er zijn geen parkeerplekken. Het wordt keurig door een ranger begeleid met een rij waar de auto’s in kunnen staan en elke keer als er een weggaat mag de volgende komen. Zo zijn we toch precies op tijd voor het rangerpraatje dat over wolven blijkt te gaan. Het is een heel leuk praatje en ranger Katie vertelt superentousiast. Ze heeft ook veel spullen bij zich waaronder de vacht van een dode wolf die we mogen aanraden. Het gaat over gevoel van mensen over wolven. Angstaanjagend of mooi? En er wordt een soort rollenspel gedaan om te verduidelijken dat het van belang is dat het ecosysteem in balans is. Te weinig wolven, teveel Elk, te weinig gras. Een man is wolf, een ander Elk en Sophia mag het gras zijn. Ze vindt het erg leuk om te doen. Na afloop krijgt ze een handtekening in haar boekje en gaan wij op weg naar een trail, wandeling naar Taggert lake. Het is een wandeling van ongveer 5 km heen en terug. Over de heenweg doen we best lang want het gaat de hele heenweg bergopwaarts. We lopen grotendeels langs een rivier, dan door heuvels, dan door bos. Op het einde komen we bij Taggert lake uit. Een prachtig meer met de Tetons op de achtergrond. Helaas blijkt dat de dop van de camelback niet goed dicht zat en mijn hele rug is nat.

De terugweg gaat een stuk sneller maar toch is het al 19.00 als we weer in de auto stappen. Nu moeten we weer rijden naar onze volgende KOA, bij de snakeriver. Het rijden duurt langer dan verwacht. Als we hebben ingecheckt moeten we best weer een eind terug rijden naar Jackson. We eten in een soort sport cafe. Ik had een hele lekkere porkchop! Na het eten snel terug naar de cabin, bedden opmaken en snel naar bed want het is alweer veel later dan gepland.