yellowatone, oa canyon en tower

Tot 9 uur geslapen vanmorgen, zo lang slapen zijn we niet gewend maar dat hadden we dus blijkbaar nodig. We halen koffie/warme chocolademelk bij een kraampje op de camping en ontbijten met wat restjes in het zonnetje voor onze blokhut. Sophia mag daarna nog even naar het speeltuintje en pas om 11.00 vertrekken we deze keer.
Het is weekend en dus extra druk in het park. Er staat een enorme rij om het park binnen te komen en dat op deze toch niet meer zo'n vroege tijd.
Als we de kassa hebben gehad is het toch alweer wat rustiger. Onze eerste stop vandaag zijn de artist paintpots. Dit is een korte wandeling langs allemaal gekleurde poeltjes. Een trap op en boven zie je van die modderpoelen die zo aan het bubbelen zijn. Via een andere trap lopen we weer naar beneden en hier zijn twee kleine geisers aan het spuiten in een gekleurd poeltje. Heel mooi. We gaan terug naar de auto en rijden we via een kleine omweg langs de Virginia cascades. Een kleinere maar mooie waterval. Het ligt aan een kleine eenrichtingsweg, die parallel loopt aan de hoofdweg.
Dan rijden we naar ons hoofddoel voor vandaag canyon om de grootste watervallen van Yellowstone te zien. Vlakbij Canyon, daar waar we gisteren de Grizzlybeer zagen is er weer een opstopping. We parkeren de auto netjes achter de streep en gaan kijken. De Grizzly beer ligt verderop op een heuvel. Met het blote oog is het een zwart stipje, met mijn camera kan ik m iets beter zien. We mogen door de verrekijker van een man kijken. Daar kunnen mijn moeder en Sophia hem goed door zien, als ik aan de beurt ben, gaat de beer zich verliggen en zie je m niet meer. Jammer maar ja ik heb m gisteren duidelijk gezien.
We stappen weer in de auto en bij de brink of the upper falls maken we een korte wandeling. Je kan hier tot ongeveer gelijke hoogte van de upperfalls komen. Heel indrukwekkend hoe al dat water zich naast je naar beneden stort. Grappig in het water waar de waterval uitkomt zien we een gans doodleuk op en neer zwemmen alsof ie in een parkvijver zwemt.
Na deze korte wandeling is het tijd voor een wat serieuzere wandeling. Een klein stukje rijden naar de south rim en dan via uncle Tom's trail helemaal naar beneden tot je een mooi uitzicht hebt over de lower falls, die nog veel groter zijn als de upper. Het eerste deel van de trail is alsmaar naar beneden. Eerst met allerlei zigzaggende paadjes en daarna via een grotere ijzeren trap. Mijn moeder loopt de trap tot het punt waar ze waterval goed kan zien en dat is best al een eind. Ik ga de trail helemaal naar beneden lopen. In de eerste instantie zou Sophia bij mijn moeder blijven maar ze besluit toch met mij mee te gaan. We lopen de trap helemaal tot beneden en hebben een schitterend uitzicht op de lowerfalls achter ons. Ook hangt er een regenboog in de canyon. Het is een schitterend gezicht. Nu komt het zware deel van onze trail, die enorme trap weer op! We doen het heel rustig aan, rusten regelmatig uit en drinken water. Langzaam komen we weer op het punt waar we mijn moeder hadden achter gelaten, die is al wat omhoog gegaan en dus gaan wij ook nog verder omhoog. Op een bankje zit mijn moeder met een andere vrouw uit Engeland te praten wiens familie ook naar beneden is gegaan. We rusten een tijdje uit op dit bankje en gaan dan langzaam weer verder. Als de trap voorbij is wordt de wandeling weer iets makkelijker en na een poosje is het pad ook niet zo stijl meer. We hebben het gehaald, we zijn erg trots op ons zelf.
Met de auto rijden we naar canyon village en bij de fountain en grill gaan we aan een soort grappige lage bar zitten en bestellen hotdogs, die hadden we wel verdiend! Hierna kijken we even rond in de giftshop, het regent buiten dus we maken geen haast. Het is een enorme giftshop en we lachen om allerlei gekke rommel en ik koop een t shirt en een trui voor Sophia. Vooral die trui is belangrijk want die ene trui die ik voor haar mee heb is niet meer om aan te zien door de vlekken. Ik koop voor mezelf ook een leuk t shirt. Daarna steken we de weg over door de regen en bezoeken het visitorscentrum die vooral over vulkanische activiteit gaat. Als we in het visitorcentrum klaar zijn schijnt de zon weer. Het is inmiddels bijna 17.00. We rijden nu naar het noorden naar Tower/Roosevelt. We rijden een grote berg over wat mooie uitzichten op de vallei beneden geeft. Bij Tower is nog een kleinere waterval. Het is maar een korte wandeling naar het uitzichtspunt op de towerfall. Hij is smaller dan de lowerfalls maar wel erg hoog. We vinden m erg mooi. Er loopt nog een trailtje naar beneden en hoewel op het bordje staat dat het geen uitzicht heeft op de falls gaan we toch een stukje naar beneden lopen. Maar ja steeds een stukje verder want we willen zien waar dit trail naar toe gaat. Mijn moeder wacht halverwege op een grote steen en Sophia en ik gaan naar beneden. We komen tot een mooi punt waar je een mooi uitzicht hebt op de rivier. Een mooi uitzicht maar niet echt de moeite waard van die klim die we daarna weer naar boven moeten lopen.
Boven kijken we nog wat rond in de winkel, kopen niets en gaan weer verder.
Op een gegeven moment zien we wat auto's langs de weg staan. Zal wel weer een bison zijn zegt Sophia. Maar nee, vlak langs de weg zien we een zwarte beer en daar iets achteraan een klein zwart beertje. wat is dat kleine beertje ontzettend schattig. We hebben geluk van onze kant van de weg zijn we de eerste auto en kunnen we de beren heel goed zien. Op een gegeven moment steken ze achter onze auto de weg over. We rijden verder. Een paar kilometer later hetzelfde tafereel. Dit keer is de buit een zwarte beer met twee kleintjes. Iets verder weg dan die eerste maar heel goed te zien. Wat zijn we blij zoveel beren van dichtbij te hebben gezien.
Via een onverharde weg, de blacktail plateau drive rijden we weer terug naar Roosevelt. Het is een heel mooi eenzaam weggetje. Eerst door de heuvels dan door de bossen. Helemaal op het einde van dit weggetje zien we nog een grijze vos met een prooi in zijn bek de weg oversteken. We hebben m goed kunnen zien maar niet goed op de foto kunnen zetten.
Het is inmiddels 20.00 en bij de Roosevelt lodge gaan we lekker wat eten. Het is hier zo gezellig in zo'n oude lodge met prachtig uitzicht op de Lamarvalley. Het duurt alleen wel erg lang en pas om 21.15 gaan we terug. Het schemert al behoorlijk. We moeten nog best een eind terug rijden en het laatste stuk is door het donker. Gelukkig gaat alles goed en pas om 23.30 zijn we weer bij de cabin en heb ik geen zin om het blog te maken. Dat moet tot de volgende ochtend wachten.