Na het ontbijt moesten we eerst even boodschappen doen want we hebben een lange weg te gaan vandaag en dan is het aanvullen van de voorraden wel nodig.
We stopten bij de eerste supermarkt die we zagen, Smiths. Het eerste wat ons opviel is dat dit een hele dure supermarkt was. Nou ja we waren nou al binnen en hadden geen zin om een andere te zoeken. Toen we het een en ander hadden gevonden voor onderweg wou ik nog nieuwe flesjes coca cola zero. Tot nu was dit bij iedere supermarkt verkrijgbaar, maar bij deze niet. Toen hebben we maar 2 grotere flesjes gekocht. We vroegen het nog aan een medewerker, maar die zei I am just the beer guy. He als ze bier verkopen kunnen we ook wel een wijntje kopen voor vanavond. Maar nee dat verkochten ze dan weer niet. Ok we zijn in Utah, geen alcohol in de supermarkt maar waarom dat wel bier?
Nee erg tevreden waren we niet over deze supermarkt en vooral niet toen we 5 minuten later langs een walmart reden, hadden we nu maar hier onze boodschappen gedaan.. nou ja je kan niet alles weten.
Het was vandaag vooral een lange reisdag. Eerst reden we over een klein weggetje, was best mooi. Wel valt het ons op dat er bijna geen picknick plaatsen zijn hier in Utah. In de andere staten waren er veel en veel meer. Om 11 uur hadden we toch een plekje gevonden en dronken we lekker een sapje en aten fruit en een koekje.
Na dit kleine weggetje reden we een stuk over de interstate. Om 14.00 zagen we een afslag met een dairyqueen en daar namen we lekker een ijsje. Ook was er een shop en hebben we een bordje gekocht met hier waakt de kat. We kozen de kat die het meest op Pim leek. Die zal leuk thuis bij ons op de vensterbank staan. Helemaal naar waarheid is dit bordje niet want om met de woorden van Sophia te spreken: Pim is een schijtebroekje en vlucht achter de bank wanneer er vreemden aankomen!
Er was ook nog een kleine pettingzoo (kinderboerderij) en daar kon Sophia even spelen. Wat wel nodig was want we zijn het stekkertje waarmee we dvd in de auto kunnen opladen kwijt. Ik laad hem nu wel in het hotel op maar daar kan ze niet de hele dag mee doen.
In de pettingzoo zagen we ook nog een vreemd dier. Een soort gestreepte ezel, het lijkt wel een kruising met een zebra.
Hierna hebben we weer een eind gereden over de interstate tot we vlakbij panguitch zijn en dan nemen weer de 89. Het is wel mooi hier, duidelijk de bekende rode rotsen die we vorig jaar vaak hebben gezien. Maar het vervelende is dat er weer nergens een picknick plek is en we voelen ons een beetje verreisd door de lange dag. Gelukkig vinden we er uiteindelijk toch een waar we ons yoghurtje kunnen eten. Ik herinner me deze parkeerplek van vorig jaar toen zijn we hier ook gestopt. Op de parkeerplek zitten veel stellerjays, van die blauwe vogels met een zwarte kuif. Ze zijn altijd nogal brutaal en leuk om te zien.
Na een poosje (het is inmiddels 17.30) komen we aan in Zion bij de ingang van Mount Carmel. En meteen zijn we onze vermoeidheid vergeten. Wat is het hier toch mooi. De rode rotsen, de vormen van de bergen. Nu we hier wat later zijn vinden we de kleuren ook nog mooier dan vorig jaar.
Vlak voor we de tunnel inkomen zien een kudde bighornsheep tegen. Prachtig een mannetje op een rotspunt. Later een groepje vrouwtjes en lammetjes en nog een paar mannetjes. Wat schitterend! Door de tunnel rijden we naar beneden de canyon in. Stoppen regelmatig voor de uitzichten en komen om 18.30 in Springdale aan in ons hotel, the Bumbleberry in. Wat een prachtig hotel. We hebben een zitje voor de deur met uitzicht op de prachtige rode rotsen en een heerlijke ruime kamer. Bij pizza en noodles aan de overkant halen we een lekkere pizza en die eten we op voor onze hotelkamer. Na het eten gaan we ook nog heerlijk zwemmen terwijl het donker wordt buiten. We zwemmen een hele poos tot het tijd is om naar bed te gaan. Zo werd een lange reisdag toch nog een heerlijke dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten