Van turtletown (niet te verwarren met monkeytown) naar mountain

Lekker geslapen vannacht, tegen 8en ben ik wakker en dat vind ik echt een lekkere tijd. Rustig aan gedaan vanmorgen. Lekker buiten ontbeten op onze lanai en voor morgen alvast een excursie geboekt. (snuba diving)
Pas om 10.30 verlieten we ons huisje en gingen we naar een van de zuidelijkste stranden aan de westkust van Maui, Maluaka beach. Dit strand wordt hier ook wel Turtletown genoemd en je moet even zoeken naar dit strandje maar we hebben het met tomtom gevonden. Het kleine parkeerplaatsje is al vol, dan is er een schattig klein kerkje aan zee met een enorme parkeerplaats waar je niet mag staan, maar aan de weg is nog plaats en daar staan meer auto's dus zetten we daar onze auto neer.
We lopen een paar 100 meter met onze bepakkingen en komen bij een smal strandje onder een boom. We moeten echt helemaal naar achteren gaan zitten want anders raakt de zee je spullen.
We hebben al onze spullen maar meegenomen want met de auto aan de weg en geen dichte achterbak (en er zijn allemaal verhalen over auto diefstallen) durven we geen spullen in de auto te laten.
Nu kunnen we dus niet met zijn drieeen tegelijk gaan snorkelen. Sophia en ik gaan eerst. Het is vooral veel zand maar we vinden wel een mooi rotsachtig stukje met heel veel koraal en vooral veel zeeegels en natuurlijk de nodige vissen.

Daarna wil Sophia even op het zand zitten en gaan mijn moeder en ik snorkelen. We willen Sophia niet zo lang alleen laten dus gaan we er ook weer uit. Ik vind het snorkelen hier redelijk, maar nog niet geweldig en baal dat ik nog steeds geen schildpadden heb gezien. Dan zie ik ineens een grote groep mensen snorkelen bij het zand (aan de kleur van t water kan je zien waar er zand is en waar er rotsen zijn) en ik denk dat is vreemd want meestal is er bij het zand niks te zien. Dus ik ga met snorkel en masker het water in en zwem naar die mensen toe. Ik vraag aan Sophia of ze ook mee gaat maar die speelt in de branding en vraagt me te zwaaien als ik een schildpad zie. En dan ja hoor zie ik een enorme schildpad bij het groepje mensen zwemmen.

Ik zwem ook mee en maak foto's en roep Sophia. Ik ben best een eind van de kant dus ze moet een behoorlijk stuk zwemmen. Ik zwem naar haar toe terwijl ik met mijn andere oog die mensen in de gaten hou. Samen moeten we nog een behoorlijk stuk zwemmen naar het groepje mensen en nu zwemmen we ook over een prachtig rif, dat lag dus veel meer aan de zijkant dan ik net dacht. Sophia kan goed zwemmen (lang leven de 9 zwemdiploma's) en er is gelukkig geen stroming dus we voegen ons al snel bij t groepje mensen en dan zien we zo vlakbij ons twee enorme schilpadden zwemmen.

Nadat we uitgebreid naar ze gekeken hebben zwemmen we weer terug over het mooie koraal zien schitterende vissen en nog een kleinere schilpad!
Terug bij de kust ga ik samen met mijn moeder op strand zitten (heerlijk onder de schaduw van de boom) en Sophia gaat samen met een meisje in de branding spelen.

Na een poosje wordt er weer een schildpad gesignaleerd vlakbij t strand dit keer en mijn moeder en Sophia zwemmen met m mee en ik film vanaf de kant.
Daarna gaan mijn moeder en ik samen snorkelen aan die linkerkant waar we over gezwommen hebben met die eerste schildpad. Het is hier heel erg mooi, veel koralen, vissen en ik ben zomaar wat vissen en het koraal aan het filmen als er ineens een schildpad langs komt.
Ik probeer het filmpje bij te voegen weet niet zeker of t lukt.

Na het snorkelen zwemmen we nog een tijd met zijn drieen in de golven, het is nu rustig en vanaf de zee kunnen we goed het strand en de spullen in de gaten houden. Het is heel erg leuk er zijn veel golven gekomen, geen enge gevaarlijke golven maar leuke springgolven en we doen een spelletje wat we vorig jaar in Typhoon lagoon deden voor de golf wegrennen en je dan laten meevoeren maar deze golven zijn milder dan die in Typhoon lagoon.
Na een poosje houden we t voor gezien en dan blijkt t al 14.45 te zijn, we hebben t lang uitgehouden, hadden geen idee dat t al zo laat was.
Bij de auto aangekomen kan mijn moeder de auto sleutel niet vinden, hij zit niet op zijn plekje in de rugzak. Lichte paniek.. mijn moeder loopt terug naar t strand misschien ergens uit gevallen... Sophia en ik zoeken bij de auto in de tassen en plotseling vindt Sophia hem in de camelback. Direct herinner ik me wat ik eerder vergeten was (en mijn moeder ook) we hadden de sleutel daarin gestopt omdat we de tas waar hij normaal in zit in de achterbak zou gaan, maar toen we ons realiseerden dat die bak open en bloot was hebben we toch de tas meegenomen maar de sleutel in de camelback laten zitten.
Nou ja weer een hele opluchting dus dat die sleutel weer terecht was.
Nu gingen we naar onze tweede bestemming van vandaag. De berg (krater) Haleakala. Eerst stopten we bij een foodland want we hadden best honger, kochten een Burrito die niet zo lekker was en springrolls die wel lekker waren en stukken kip en donuts voor op de berg want we gaan de Haleakala op om de zonsondergang te bekijken.
Veel mensen gaan de zonsopgang maar om 3.00 weer mijn bed uit daar had ik geen zin in. De zonsondergang is dan een goed alternatief.
Je ziet hier op de Haleakala weer een heel ander Hawaii, bergweides, dennenbomen en dan ineens rij je door een mist.

De top van de Haleakala is nooit te zien door de wolken die er omheen hangen maar de top zelf is niet in de wolken. Bij het visitorcenter (dat al gesloten is) op 1200 meter ben je al boven de wolken. Hierna rij je nog veel verder omhoog de berg op. Het wordt ook steeds kouder, daar waren we al op voorbereid. We hebben lange broeken, dichte schoenen en vesten in de auto. Op een van de parkeerplaatsen kleden we ons om.
De top is op 3000 meter en je kan hier een eind naar beneden kijken maar wel op t wolkendek, t lijkt wel of je in een vliegtuig bent.

We stoppen eerst bij het volgende visistor center (ook al gesloten) en genieten daar van t uitzicht op de dal en t uitzicht op de krater, het lijkt wel de maan.

Daarna proberen we de parkeerplaats op de top nog te bereiken maar die staat al helemaal vol. Veel mensen blijven in de rij staan om nog een foto vanaf de top te nemen maar zoveel scheelt t nou ook weer niet met de parkeerplaats eronder dus wij draaien om en rijden weer naar t visitor center parkeerplaats. We blijven hier in de auto zitten. Het is erg koud dus we wachten met t laatste moment om bij t hek te gaan staan voor de zonsondergang. In de auto eten we lekker onze kip en donuts. Als we t afval weggooien (koudkoud) zien we deze kwartels nog.
Om 10 voor 7 zien we veel mensen allemaal dik aangekleed (een paar niet en met een handdoek kleumend tegen elkaar) bij het hek gaan staan dus wij gaan er ook bij staan.

Het is een mooi gezicht de zon die wegzakt in de wolken en er is prachtig licht.

Als de zon onder is denken we eerst nog op de sterren te wachten want die moeten hier ook mooi zijn. Maar de meeste mensen gaan weg en t duurt lang voor de sterren komen. We zien wel een mooie maan! Dus gaan wij ook maar naar beneden. De weg is in t donker maar gaat prima, er zitten reflectoren in de weg en iedereen rijdt in een colonne langzaam naar beneden. Om 21.00 zijn we thuis. Sophia was in de auto al in slaap gevallen en wil nu ook direct naar bed. Ze komt er nog wel even uit als Kader belt om te zeggen dat hij Pim succesvol in t reismandje heeft gekregen en naar t dierenpension gaat brengen. Kader gaat nu op vakantie naar Marokko en Pim gaat dus voor t eerst naar t pension. We zijn benieuwd hoe ze t daar zal hebben. Daarna gaat Sophia direct weer direct slapen.