Until we meet again

 

Ik zei gisteravond nog dat ik nog niet DE droom heb gehad. DE droom is de droom die ik altijd heb als ik op vakantie ben, dat ik droom dat ik thuis ben en er niks van snap want ik had toch vakantiedagen tegoed. Nou precies vannacht kwam ie toch, ik moest daarna helemaal rechtop gaan zitten en om me heen kijken en ik zie de grote spiegel en ik weet weer dat ik op de Disneycruise line ben, nog wel-…

Om 7.15 gaat de wekker en stoppen we de laatste spullen in de tassen en nemen het mee naar het ontbijt, Animators pallet waar we gisteren ook gegeten hebben. Nog een keer schuift Shelton onze stoelen aan en schenkt Wandra onze glazen water bij. Mijn moeder bestelt gebakken ei met toast en cereal met melk. Sophia en ik allebei een bagel met gerookte zalm en ik een wafel en Sophia een omelet. We nemen afscheid van Shelton en Wandra en gaan in de french quarter lounge wachten tot we van boord mogen. We hebben tags voor onze bagage gekregen en als t figuur van je tag wordt omgeroepen mag je van boord af en je koffers halen. Vorig jaar hadden we Goofy maar wat hadden we nou dit jaar.. Mickey? Pluto? Als ze allebei zijn omgeroepen gaan we van boord. Maar de koffers staan niet bij Mickey en niet bij Pluto… huh blijkt dat we weer Goofy hadden en daar helemaal niet goed op hadden gelet. 

Bij de Canadeze douane nog verklaren dat we geen fruit, groente, vlees bij ons hebben. Dan zijn we snel op het station en met de sky train naar de parking. Daar stoppen we alle koffers in de auto, moeten ons kenteken doorgeven en we zijn eraf. We stoppen nog even bij de buren, de outlets maar niet om iets gaan kopen, we hebben nu echt genoeg maar even naar de wc EN even van het internet gebruik maken. Iedereen even laten weten dat we weer aan het vaste land zijn. Dan rijden we terug naar de haven omdat we daar naar Flying over Canada willen. We rijden een parkeergarage in, het is vreemd er zijn geen slagbomen, wel wordt een foto van je gemaakt en we denken dan kunnen ze door die foto straks weten wat je moet betalen.. We gaan naar Fly Over Canada. We kiezen de versie over de Canadese Rockies, we vliegen over allerlei bergpieken, meren, bossen etc. Het is super leuk net zoals Soarin, Flying over Iceland en this is Holland! Wel word ik af en toe een beetje misselijk en duizelig als we eruit komen.. dat heb ik nog nooit gehad. Ik ben trouwens de hele dag af en toe een beetje duizelig, ik heb gehoord dat het normaal is als je van een schip afkomt dat je dan last van Land sickness hebt.. We gaan bij de subway een broodje eten met uitzicht op ons eigen schip, de Wonder waar nu allemaal andere mensen op mogen, we zien ze lopen, naar Cabana’s en op het sundeck etc. Sophia komt nog een counceller van Vibe tegen die ook over de kade loopt en gaat nog een keer gedag zeggen. Ook zien we een zeehondje zwemmen bij het schip, wat schattig!

 Dan is het eens tijd om weg te gaan. Maar terug in de garage wacht ons een onaangename verrassing want als we willen betalen en we ons kenteken invoeren staat er hoelang wil je parkeren.. huh we hebben toch al geparkeerd, we hadden dus vooraf moeten betalen.. en bij de auto ja hoor een bekeuring. GETVER!! Die moeten we vanavond direct via internet betalen. We rijden naar Stanleypark, een groot park/bos in Vancouver. We maken echter hier ook een foutje want we nemen de eerste beste parkeerplaats. Je kon de weg verder rijden en steeds een andere parkeerplek nemen maar wij namen de eerste en de beste. Het park ziet er heel mooi uit, we lopen langs beaver lake maar we maken steeds maar fouten in hoe we moeten lopen. We wilden eigenlijk naar de racoon trail maar dat lukte niet. Dus gaan we maar direct naar de seawall want we willen bij lighthouse point staan om de Disney Wonder langs te zien varen en onder de Lion Gate bridge te zien gaan. Het lukt ons om er op tijd te zijn maar het lukt het schip niet om op tijd te vertrekken.. toen wij gingen hadden we de sail away party om 4 en voeren we ook meteen weg en waren we om 16.30 wel onder de brug maar nu vaart ie maar niet weg.. Om 17.00 gaat ie eindelijk en kan ik nog wat laatste mooie foto’s van m maken. Maar nu moeten we heel hard doorlopen om op tijd op de parkeerplaats te zijn.

 En natuurlijk vinden we de weg weer niet, we zijn steeds anders dan waar we dachten te zijn. Na een tijdje vinden we het parkeerterrein, maaaar we kunnen er vanaf deze kant niet op. Er staat een hek voor met no tresspassing dus we moeten er helemaal omheen. We snappen er niks meer van en als we er over staan te discusieeren komen we een Nederlandse familie tegen die vraagt waar we heen moeten. Ze helpen ons met het internet op hun telefoon en wijzen de weg. Gelukkig vinden we de auto weer, wel weer te laat maar niet heel erg te laat en gelukkig geen boete dit keer. Maar door dit gedoe toch een stuk minder van Stanleypark kunnen genieten dan ik had gewild. We rijden nu naar het hotel. Onderweg rijden we door een vreselijke buurt, heel veel daklozen en verslaafden, met zijn honderen op de stoep, vreselijk.. Gelukkig ligt ons hotel een stuk verder. Het hotel is prima met een prive parkeergarage, een ruime kamer etc. We zetten onze spullen neer en halen bij de Dairy Queen (de buren) een hamburger. Ze staan bekend om hun ijsjes maar die kunnen we helaas niet op. Op de kamer bedenken we dat de mensen aan boord nu naar 2nd seating dining gaan die wij ook hadden maar daar moeten we nu niet meer aan denken en weer meer gaan genieten.