I´ll see you next time

 Zo lang mogelijk geslapen en op de kamer gebleven. Er was een ontbijtje maar toen we om half 10 gingen kijken was het al helemaal opgeruimd want het was maar tot 9.00, pff wat een tijd. Het zijn wel een stelletje luiwammesen in dit hotel hoor. Gisteravond dat we weg waren om te eten, zien ze ons aankomen en doen de deur op slot. Toen we naar binnen wilden vertelden ze ons dat je na bepaalde tijden een andere deur moest gebruiken en t was niet eens laat ofzo. 

Dus even over 10en koffers inladen en iets te ontbijten zoeken. We zitten in een havenplaatsje niet ver van de luchthaven maar er is niet veel. Uiteindelijk vinden we een koffietentje, auntie Irene, het is echt zo´n heel hip koffietentje lijkt een beetje op die aan de kust in Marokko waar we naar de wc waren en Kader een beker meenam.. We bestellen koffie en warme choco, een bananenbrood en twee breakfast panini´s wat je nog het best kan omschrijven als een tosti alleen zit er ook ei op. We zitten in ieder geval nu goed vol en kopen alleen nog een fles water omdat we alle drinkflessen al hebben opgeruimd. 

Ik had vanmorgen gezocht naar iets leuks in de omgeving, we willen namelijk niet helemaal naar downtown Seattle want daarheen rijden (en weer terug) kost best wel veel tijd, veel gedoe met parkeergarages en winkelen kunnen we toch niet meer. Ik heb alles dan wel in de koffers en ze hebben nog een marge van een paar kg maar ze puilen ook uit. Maar daarom dus iets hier in de buurt. In de eerste instantie vond ik een family funn park waar je kon minigolfen en dat leek ons leuk maar t was gesloten vanwege de lucht kwaliteit. HUH? Hoezo wel eens in Vernon geweest daar was de lucht kwaliteit slecht door de rook. Maar goed dat viel dus af. Er moest een klein zeeaquarium zijn maar dat was alleen op zaterdag open viel dus ook af. Verder waren er twee beachparkjes, een hier in Des Moines en een 7km verder dus gingen we hier maar heen.

In het beachpark van Des Moines liepen we over een visserspier en hebben een tijdje op een bankje gezeten en gekeken naar alle spelende honden, kinderen en (water)vogels. Seattle ligt niet aan open zee maar wel aan een zeearm. Het natuurpad wat in dit park moest liggen was afgesloten.

Dan rijden we 7km verder naar het tweede beachpark, tenminste zo heet het, er is wel een boardwalk naast zee maar geen beach. Redondo beachpark. Terwijl we hier langs t water rijden zie ik mensen wijzen en foto's maken. En ja ik zie ook iets boven t water uitkomen maar wat.. Een zeehond, een dolfijn? T lijkt op een walvis maar dan klein. We zien later op het bord alle dieren die hier gezien worden en omdat t op een kleine walvis leek denk ik dat het een harbour Porpoise was, een klein soort walvis. Helaas heeft ie zich daarna niet meer laten zien. Wel zien we allerlei vissen uit het water opspringen, de een na de ander..Het zijn ook flinke vissen, geen kleintjes. Als we de boardwalk hebben afgelopen gaan we maar eens terug naar de auto.

We wilden eigenlijk nog broodjes van subway kopen maar omdat we ze vol zitten van t ontbijt geeft dat geen prioriteit en denken we ach dat doen we op het vliegveld wel, dom, dom, dom. We tanken de auto vol, brengen hem terug naar Alamo, gaan met de shuttle naar het vliegveld en daar is de incheckbalie nog niet open. We zien dat ie over een half uur open moet gaan dus gaan maar in de rij staan en al gauw staan er flink wat mensen achter ons. De lege weegschalen bij onze balie worden ondertussen gebruikt door een stel Afrikaanse mensen die flink bij Ross hebben ingeslagen, 10tallen tasjes, schoenen, shawltjes en al niet meer en maar proppen en er meer in gooien en erin eruit.. en heel slordig ik kan beter koffers inpakken al zeg ik t zelf.. uiteindelijk krijgen ze de koffers dicht en hebben nog een grote shopper met spullen over en gaan ze weg dus kan ik niet zien hoe t afloopt, hoezo nieuwsgierig..

Dan komt het personeel eraan, worden bordjes neergezet, bosjes nep bloemen, allerlei attributen en op de bagage belt krijgen ze een soort van briefing en dan gaat de balie open. Een bijzonder onvriendelijke medewerkster die zegt dat we allemaal losse boekingen hebben (raar want ik heb ons drieeen gisteren nog ingecheckt) en dat dat voor haar zoveel extra werk is.. Dan naar security, helaas hebben we geen TSA pre gekregen en moeten we in de  normale rij. Ze hebben hier in Seattle wel 5 soort rijen voor security. Het duurt een minuut of 20 en t is een vervelende, waarbij alles uit de tassen moet, de laptop, de ipads, de riem af, geen flesje water (die hadden we toch al op) de schoenen uit, de trolley op zijn kop in een bakje en dat allemaal terwijl de medewerkers je lopen op te jagen. Terwijl mijn moeder en ik nog bezig zijn met al die bagage in bakken te stoppen loopt Sophia vast door de bodyscan en ze wordt eruit gepikt. Uitgebreid gefouilleerd, meerdere keren en vooral in haar kruis en borsten. Dan moet ze haar tas aanwijzen (dat is pas het moment dat ik eindelijk met al die spullen klaar ben en had van heel dat fouilleren niks gezien) en gaat de man van security echt alles uit haar tas halen. De tomtom die we daar ook in hadden zitten is blijkbaar erg verdacht, (dat hebben we al eens eerder gehad) en wordt op drugs gecontroleerd. Ondertussen vraagt ze of ze tenminste haar schoenen maar terug hebben maar ze krijgt een ijzig antwoord dat ze het terug krijgt als ze klaar zijn. Nou wat een gezelligheid was dat weer. Na de security is het dan tijd om wat voor onderweg te kopen maar ik zei al dom dom dom er zit hier helemaal geen subway.. dat het vorig jaar in Miami zat betekent natuurlijk niet dat ie overal zit.. en iets lekkers voor onderweg hadden we ook niet gekocht.. dus doen zoeken wat ze wel hebben.. Uiteindelijk  vinden we sushi en nemen die mee in het vliegtuig en eten een hamburger voor we gaan vliegen, wel een hele lekkere hamburger trouwens! In het vliegtuig worden we wel positief verrast want we zitten op zo'n middenplek waar de stewardessen tegenover je zitten met het opstijgen en landen en dus heel veel beenruimte. Klein nadeeltje dat de wc er ook is en soms mensen dan langs je heen lopen maar niet klagen want lekkere beenruimte is altijd meegenomen. Sophia valt meteen met opstijgen in slaap maar als ze drinken komen brengen maak ik haar wakker want je krijgt bij Iceland air maar twee keer wat te drinken. We drinken dus iets, eten de sushi op die trouwens ook erg lekker was! En dan gaan we film kijken, ik kijk de Bucket List, was een hele mooie en leuke film en daarna leen ik een oortje van Sophia waarmee ze moordcasts luistert en val ik in slaap. Helaas voor Sophia komt voor haar de slaap niet meer. 

Na 7 uur en 40 minuten landen we in IJsland. Het is hier heel rustig, een rustige paspoort controle en gelukkig niet weer door security. We zien dan wel al staan dat onze vlucht al aan het boarden is. Even later staat er zelfs gate closing dus we moeten echt flink doorlopen en kunnen niet meer een flesje met IJslands water vullen. Als een van de laatste komen we in een bus en dan met trappen het vliegtuig in. 

Het tweede vluchtje duurt maar 2.40 en minuten en toch lijkt het vooral t laatste uur niet om te komen.. Als we eenmaal in Amsterdam geland zijn krijgen we nog een ritje van de zaak over schiphol heen. Dan koffers ophalen en bellen met Kader. Jaaaa dan zien we zijn zwarte busje aankomen en zijn we weer samen! Morgen Pim weer ophalen want dan is ons gezin pas echt compleet. Maar daarmee komt ook het einde van de vakantie, (en dit blog)maar de placeholder voor cruise is geboekt dus ik kan niet wachten om weer een nieuwe reis te gaan plannen!